در آن جاده که رکاب می‌زدم متوجه یک موتور سوار شدم که دائم دنبال من می‌آمد، گاهی از من جلو می‌زد و گاهی عقب‌تر حرکت می‌کرد، به خودم گفتم حتما از اشرار جاده است خدا رحم کند.
بهناز هدایتی از خاطره دوچرخه سواری در جاده مغدان به بندر مقام می‌گوید.
به گزارش خبرآنلاین، بهناز هدایتی، دوچرخه سوار زنی که ۲۳۶۵ کیلومتر رکاب زد درباره امنیت جاده‌ها برای دوچرخه سواران به می‌گوید: «جاده‌ها امن بودند، البته من از قبل با پلیس‌راه و پاسگاه‌های مرزی هماهنگ می‌کردم و آنها به من اطلاع می‌دادند که مسیری که انتخاب کرده‌ام مناسب رکابزنی هست یا نه.
یک خاطره جالب برایتان بگویم، من از موتور سوار‌ها معمولاً می‌ترسم، مسیر مغدان به بندر مقام که جاده‌ی زیبایی هم هست بسیار خلوت بود، طوری‌که شاید هر ۱۵ دقیقه یک ماشین از آن‌جا عبور می‌کرد، در آن جاده که رکاب می‌زدم متوجه یک موتور سوار شدم که دائم دنبال من می‌آمد، گاهی از من جلو می‌زد و گاهی عقب‌تر حرکت می‌کرد، به خودم گفتم حتما از اشرار جاده است خدا رحم کند.
با موتور آمد کنارم گفت خانم چیزی نیاز دارید، من جواب ندادم، واقعاً ترسیده بودم. ده دقیقه بعد مجدد برگشت و گفت از کجا می‌آیی و به کجا می‌روی، با صدای لرزان گفتم اهل همین‌جا هستم و پدرم هم رئیس پاسگاه اینجاست.
آقای موتورسوار بلند زد زیر خنده و گفت مگر شما یک ساعت قبل با پاسگاه تماس نگرفتید و گفتید از اردبیل با دوچرخه دو هزار کیلومتر رکاب زدی و می‌خواهی این جاده را هم رکاب بزنی.
خنده‌ام گرفت و آن‌جا متوجه شدم از طرف پاسگاه مرزی برایم اسکورت فرستاده بودند تا در جاده از من مراقبت کنند.»
