غرب باید توجه داشته باشد که هند باثبات و دموکراتیک وزنه‌ای برای مقابله با افزایش قدرت چین اقتدارگرا خواهد بود. یک هند اسیر شوونیسم هندو نه تنها برای ساکنان بدتر خواهد بود بلکه می‌تواند باعث افزایش بی‌ثباتی شود و روابط بدتری را با همسایگان مسلمان خود داشته باشد.
فرارو- ماه گذشته یک مقام مذهبی هند در جریان برگزاری نشست مذهبی سه روزه در شمال هند فریاد زد: «همه هندوها باید اسلحه بردارند و جامعه را پاکسازی کنند». یکی دیگر از سخنرانان جمعیت زیادی را با خشونت بیش‌تری با خود همراه کرد و به مراسم هیجان بخشید و گفت: «اگر صد نفر از ما سرباز شویم و دو میلیون نفر از آنان را به قتل برسانیم پیروز خواهیم». منظور او از «آنان» ۲۰۰ میلیون مسلمان هند بودند.
به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست؛ مقام‌های هندو که به دنبال خون ریختن مسلمانان هستند متعصبانی منزوی نیستند. تحت حکمرانی دولت ملی گرای هندو، «نارندرا مودی» نخست وزیر هند، پرجمعیت‌ترین دموکراسی جهان، شاهد موج فزاینده‌ای از نابردباری بوده است. در گورگان شهری از مناطق پیرامونی دهلی نو، مسلمانان از استفاده از فضای باز برای عبادت محروم شده‌اند، زیرا مقام‌های محلی این کار را «توهین به احساسات» جمعیت هندوی ساکن آن منطقه قلمداد کرده اند. هم چنین، به مسلمانان اجازه ساخت مساجد داده نشده است.
در نقاط دیگر هند، مسلمانانی که متهم به حمل گاو برای ذبح و در اختیار داشتن گوشت گاو هستند، گاهی به قتل می‌رسند و یا دست کم در محله‌ای که زندگی می‌کنند، بدنام می‌شوند. تجارت با مسلمان تحریم شده است. در ماه‌های اخیر، جوانان رادیکال هندو با ایجاد اپلیکیشن‌هایی نام زنان مسلمان سرشناس را برای فروش با هدف تحقیر مسلمانان منتشر کرده اند.
مسلمانان تنها هدف شوونیسم هندو نیستند. در واراناسی یکی از مقدس‌ترین شهر‌های هند برای هندوها که دارای معابد است، پوستر‌هایی نصب شده‌اند که به غیر هندوها هشدار می‌دهند از آن منطقه و معابد مقدس دوری کنند. حملات به مسیحیان که اقلیت کوچکی در هند هستند در سال‌های اخیر افزایش یافته است. افراد مرتبط با حزب حاکم «بهاراتیا جاناتا» نسبت به تکرار حوادث مشابه سال ۱۹۸۴ میلادی هشدار دادند زمانی که هزاران سیک در جریان قتل عام کشته شده بودند. آن قتل عام پس از ترور «ایندیرا گاندی» نخست وزیر اسبق هند توسط محافظان سیک او رخ داد.
شاخص تبعیض اجتماعی علیه اقلیت‌ها که توسط دانشگاه «بار ایلان» در اسرائیل تهیه شده نشان می‌دهد هندوستان رتبه‌ای بدتر از عربستان سعودی را در زمینه بدرفتاری با اقلیت‌ها کسب کرده است. اطلاع از میزان جنایات رخ داده ناشی از نفرت قومی و مذهبی در هند غیر ممکن است. دولت جمع آوری داده‌ها در این باره را در سال ۲۰۱۷ میلادی متوقف کرد و مراکز ردیابی و رصد مستقل در سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ میلادی تعطیل شدند.
دلیل دیگر نگرانی، سکوت دولت است. از نخست وزیر گرفته تا مقام‌های سطح پایین‌تر هیچ مقام ارشدی طبل اظهارات تحریک‌آمیزی که از سوی هندوهای متعصب کوبیده شده را محکوم نکرده است. زمانی که خبرنگار بی‌بی سی در این مورد از یکی از سیاستمداران حزب حاکم پرسشی را پرسید آن مقام حزبی سیم میکروفون را قطع کرد. دانشگاهیان، بوروکرات‌ها و افسران بازنشسته ارتش در پیام‌هایی به مودی نگرانی خود را ابراز داشته و از او خواسته‌اند تا فراخوانی برای برقراری آرامش در جامعه منتشر کند. با این وجود، علیرغم ابراز نگرانی‌ها تنها یک مقام بی‌اهمیت در دولت یعنی معاون رئیس جمهور در این باره صحبت کرده است.
با برگزاری انتخابات بزرگ در ماه آینده ممکن است شکاف افزایش یابد. مقام‌های ارشد حزبی مردم را تشویق به کشتن اقلیت‌ها نمی‌کنند، اما در اصل آنان باعث تحریک بیشتر نفرت قومیتی می‌شوند چنان چه «یوگی ادیتیانات» وزیر ارشد ملی گرا در اوتارپرادش بزرگترین ایالت هند اعلام کرد که بررسی‌ها نشان می‌دهند ۸۰ درصد رای هندوها در مقابل ۲۰ درصد رای مسلمانان است که به نوعی بیان ضدیت هندوها علیه مسلمانان است.
برخی کارشناسان نگران هستند که حزب حاکم به شعار‌های تفرقه افکنانه متوسل شود، زیرا دیگر وعده‌های تفرقه افکنانه پاسخگوی نیاز‌های آن حزب نخواهند بود وعده‌هایی، چون تغییر وضعیت اضطراری در کشمیر با اکثریت جمعیت مسلمان یا آغاز به کار ساخت معبد در شهر ایودیا بر روی جایی که زمانی مسجدی در آن قرار داشت.
آن حزب با حفظ این تعهدات به چیز تازه‌ای نیاز دارد و با اقتصاد آسیب دیده ناشی از شیوع کرونا، تشدید تخاصم چین در مرز هندوستان و چشم‌انداز ضعیف برای میلیون‌ها نفری که هر سال به نیروی کار می‌پیوندند حزب هندوی هندوستان تسلیم بدترین غرایز خود شده است.
دولت هند باید متوجه باشد که با تقویت این ذهنیت و تصور مضحک که حدود ۳۰۰ میلیون غیر هندو در هندوستان تهدیدی برای اکثریت ۱.۱ میلیارد نفری آن کشور هستند موجب آزاد شدن نیرو‌هایی می‌شود که ممکن است غیر قابل کنترل شوند.
خونریزی فرقه‌ای می‌تواند به خودی خود شتاب گیرد. هند در گذشته به اندازه‌ای متحمل آسیب شده که خطرات ناشی از آن آشکار بوده است: صد‌ها هزار نفر در طول تقسیم‌بندی پسا استعماری جان باختند. دهه‌های پس از آن، هند شاهد قتل عام‌های دوره‌ای بوده است. با این وجود، تا همین اواخر اگرچه برخی سیاستمداران سرکش اغلب به نفرت‌افکنی قومیتی و مذهبی برای برنده شدن در انتخابات دامن می‌زدند، اما دولت سکولار آن کشور عمدتا به عنوان یک مانع عمل می‌کرد مانعی که اکنون با قدرت گیری دولتی هندو و ملی گرا دیگر وجود ندارد.
کشورهای غربی حواس‌شان معطوف به روسیه و چین شده و توجه چندانی به این موضوع ندارند. با این وجود، غرب باید توجه داشته باشد که هند باثبات و دموکراتیک وزنه‌ای برای مقابله با افزایش قدرت چین اقتدارگرا خواهد بود. یک هند اسیر شوونیسم هندو نه تنها برای ساکنان بدتر خواهد بود بلکه می‌تواند باعث افزایش بی‌ثباتی شود و روابط بدتری را با همسایگان مسلمان خود داشته باشد.
دوستان هند که از امریکا آغاز می‌شود باید از نفوذ خود برای متقاعد کردن مودی و یاران‌اش به منظور کنترل گسترش نفرت پیش از تبدیل شدن آن به خشونت گسترده استفاده کنند و مودی نیز باید نشان دهد که عزم لازم برای جلوگیری از چنین فاجعه‌ای را دارد. اما آیا او واقعا این کار را انجام خواهد داد و چنین اراده‌ای را دارد؟
رشد اقتصادی هند به صورت متمرکز در بالاترین دهک جامعه یعنی (۹ درصد طبقه بالا + یک درصد کاپیتالیست) انجام می شود که با رشد اقتصادی چین که در طبقه متوسط کشور انجام می گیرد متفاوت بوده و بیشتر مشابه مدل آمریکای لاتین است. چنین مدل اقتصادی در نهایت منجر به هنجار شکنی در میدان ندارها شده و از آنجایی که مردم ندار راهی برای موفقیت در چهارچوب بازی ندارند، به نافرمانی علیه سیستم برمی خیزند. خلافکارها به قهرمان تبدیل شده و جامعه در یک چرخه خشونت وفقر و فرار سرمایه و مهارت گیر می کند که نجات از آن بسیار سخت و برای برخی کشورها غیر ممکن است.
اسم مسلمونا بد در رفته.