ممنوع کردن من که یکی از عجیب‌ترین ممنوع کردن‌هاست که نمی‌دانم دلیلش چه بود و هیچ‌وقت هم هیچکس به من نگفت که علت ممنوع‌الفعالیت شدن من چیست.
محمدرضا حیاتی با بیان اینکه هنوز هم نفهمیده است که دلیل ممنوعیت فعالیتش در صداوسیما چیست، تاکید می‌کند: «کار اهالی فرهنگ و هنر و رسانه بازنشستگی نمی‌شناسد و این قشر تا وقتی توان دارند و مردم دوستشان دارند، می‌توانند کار کنند.»
به گزارش ایسنا، گوینده باسابقه بخش‌های خبری درباره‌ی وعده‌ی رییس صداوسیما مبنی بر باز بودن در‌های تلویزیون به روی سرمایه‌هایش و مطالبه جدی مردم در این زمینه، در پاسخ به اینکه آیا با او در این ارتباط صحبتی شده است؟ تصریح کرد: خیر، در این زمینه با من صحبتی نشده است. تلویزیون خانه ماست. من بخش اعظم عمرم را در تلویزیون و در جام‌جم گذرانده‌ام. اصلا این واژه ممنوع کردن فعالیت درست نیست؛ البته ممنوع کردن من که یکی از عجیب‌ترین ممنوع کردن‌هاست که نمی‌دانم دلیلش چه بود و هیچ‌وقت هم هیچکس به من نگفت که علت ممنوع‌الفعالیت شدن من چیست.
حیاتی افزود: جالب است در دیدار‌هایی که با برخی از معاونان صداوسیما داشتم می‌گفتند خیر شما ممنوعیتی ندارید، اما در عمل وقتی برنامه‌ای پیشنهاد می‌شد جلوی کار ما را می‌گرفتند.
این گوینده خبر در پاسخ به این پرسش که اگر شرایط حضورش در تلویزیون فراهم شود، تمایلی به بازگشت دارد یا خیر؟ پاسخ داد: من خودم نباید پیش‌قدم شوم، آن‌ها باید پیش‌قدم شوند و اگر بخواهند باید تماس بگیرند که من به تلویزیون برگردم. نه تنها من بلکه هر پیشکسوت و هر هنرمند قدیمی، تلویزیون خانه‌اش است و حق دارد برود به خانه‌اش سر بزند.
حیاتی با اشاره به قانون سازمان صداوسیما مبنی بر جلوگیری از ورود بازنشسته‌ها به محل جام‌جم، تصریح کرد: متاسفانه در حال حاضر بازنشسته‌ها را به سازمان راه نمی‌دهند. بازنشسته‌ها اگر بخواهند دیداری با همکارانشان داشته باشند، اجازه ندارند وارد محل سازمان صداوسیما شوند و کارت‌های بازنشستگی گیت‌ها (در‌های ورودی) را باز نمی‌کند.
او تاکید کرد: درست است که از لحاظ ضوابط کار اداری بازنشسته شده‌ایم، اما کار مجری، هنرمند، خواننده، آهنگساز و به طور کلی هر فردی که در عرصه فرهنگ و هنر و رسانه است، بازنشستگی نمی‌شناسد. تا موقعی که توانایی دارد و تا وقتی مردم دوستش داشته باشند و بخواهند برنامه داشته باشد، هنرمند می‌تواند کار خودش را ادامه دهد. مگر اینکه ناتوان شود یا مردم او را نپذیرند و علاقه‌ای به کارش نداشته باشند. یک نقاش تا وقتی دستش نمی‌لرزد نقاشی می‌کند، یک موزیسین تا وقتی توان دارد آهنگسازی می‌کند، یک بازیگر هم تا آخر عمرش در نقش‌های متفاوت بازی می‌کند. اینکه بخواهند کسی را از کار هنری محروم کنند، حتی حرفش هم خنده‌دار است.
