فرارو- "با هم برای آینده‌ای مشترک" شعار آرمان گرایانه و همراه با آرزوی چین برای بازی‌های المپیک زمستانی است که به طور رسمی با آتش بازی و رقص در مراسمی در پکن در ۴ فوریه آغاز می‌شود. مقام‌های چینی می‌گویند این شعار به این معناست که بشریت باید برای غلبه بر چالش‌هایی مانند شیوع کرونا و پیامد‌های اقتصادی آن به صورت هماهنگ کار کند.
به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست؛ خبرگزاری دولتی چین اشاره می‌کند که این بازی‌ها "موانع و تعصبات را از بین می‌برند و راه رو به جلو را هموار و روشن می‌سازند". متاسفانه این اتفاق رخ نخواهد داد. این رویداد نماد دنیایی است که توسط سیاست و ویروس تقسیم شده است و چین در حال چرخیدن در داخل آن است.
هیچ رهبری از یک قدرت بزرگ غربی در این بازی‌ها حضور نخواهد داشت. این همه گیری بهانه‌ای را به منظور دور ماندن برای برخی فراهم کرده است. با این وجود، دلیل اصلی این دوری میزان سرکوبی است که "شی جین پینگ" از زمان به قدرت رسیدن در سال ۲۰۱۲ میلادی به این سو راه انداخته است.
در "شین جیانگ"، شی حدود یک میلیون نفر را که اکثرا اویغور بودند به اردوگاه‌ها فرستاد تا آنان را از به اصطلاح "افراط گرایی" نجات داده و تحت "درمان" قرار دهد تا فرهنگ و ایمان اسلامی آنان ریشه کن شده و از آن جدا شوند. در هنگ کنگ، او یک جامعه لیبرال را درهم شکسته و هرگونه مخالفتی را به مثابه ارتکاب جنایت قلمداد کرده است.
نیرو‌های امنیتی او در تبت اعتراضات را خفه کرده اند. در ماه دسامبر، آمریکا اعلام کرد که نمایندگان رسمی اش را برای شرکت در المپیک پکن اعزام نخواهد کرد تا به "هیاهو" و گرم شدن آن رویداد ورزشی کمک نکند. به درستی، چند کشور غربی دیگر نیز از این روش پیروی کرده اند. با این وجود، "ولادیمیر پوتین" رئیس جمهور روسیه، با چنین رویکردی موافق نیست.
با افزایش تنش‌ها بر سر اوکراین، او به عنوان مهم‌ترین مهمان و "بهترین دوست" شی از در مرکز توجه قرار گرفتن لذت خواهد برد. چگونه جهان از آخرین میزبانی چین از المپیک در بازی‌های تابستانی پکن در سال ۲۰۰۸ تا به این اندازه تغییر کرده است؟ غرب در آن زمان نیز در مورد چین نگرانی‌هایی داشت.
پس از اعتراضات گسترده در تبت، چین کارزار شدیدی را برای سرکوب ناآرامی در تبت راه اندازی کرد. گروه‌های مدافع حقوق بشر خواستار تحریم المپیک تابستانی بودند. با این وجود، در آن زمان بسیاری از مقامات غربی هنوز بر این باور بودند که تعامل با چین ممکن است حکومت آن کشور را به سمت پذیرش نظم جهانی تحت رهبری غرب سوق دهد یا دست کم به مهار رشد ناسیونالیسم ضد غربی در آن کشور کمک کند. با چنین ذهنیتی، "جورج دابلیو بوش" رئیس جمهور آمریکا و "نیکلا سارکوزی" همتای فرانسوی اش در مراسم افتتاحیه شرکت کردند.
ژست حسن نیت رهبران غربی نتیجه‌ای نداشت. چین در روابط خود با غرب بیش از پیش رشد و پیش روی کرده است. شی به یک ناسیونالیسم (ملی گرایی) زشت دامن زده و به وضوح خواهان نظمی با محوریت چین است. شعاری که او برای بازی‌های زمستانی انتخاب کرده است به همین موضوع اشاره دارد.
کوتاه نویسی برای عبارات و شعار‌ها کار مورد علاقه اوست از جمله ساخت شعار "ساختن یک جامعه با آینده‌ای مشترک برای نوع بشر". این به معنای جهانی است که در آن کشور‌ها بدون توجه به سیاست و رویکرد‌های چین با آن کشور همکاری می‌کنند. بسیاری در غرب از این ایده متنفر هستند.
دیدگاه‌های منفی نسبت به چین به بالاترین حد خود رسیده است. فراخوان شی برای با هم بودن در المپیک، در واقع راهی است که او از طریق آن به غربی‌ها می‌گوید از انتقاد و جزئی نگری درباره سیاست‌های چین عبور و چشم پوشی کنند.
آن چه در رسانه‌های دولتی چین دیده می‌شود نشان می‌دهد که بعید است مراسم افتتاحیه المپیک به عظمت مراسم افتتاحیه المپیک تابستانی ۲۰۰۸ پکن باشد زمانی هزاران سرباز در نمایش‌های باشکوه آن شرکت کرده بودند.
این بار شی بر نیاز به "ساده نگه داشتن همه چیز" تاکید کرده است. با این وجود، این سادگی برای ورزشکاران و سایر شرکت کنندگان در بازی‌های المپیک زمستانی صدق نخواهد کرد آنان برای پیشگیری از انتقال و وارد ساختن ویروس کووید به چین باید مقررات سخت گیرانه‌ای را رعایت کنند.
هیچ بازدید کننده خارجی‌ای به جز مهمانان دعوت شده برای تماشای بازی‌ها به چین راه نیافته است. بلیت تماشای بازی‌ها به مردم چین فروخته نمی‌شود. دولت از ترس موارد شیوع اخیر کووید-۱۹ اعلام کرده که مردم را برای شرکت در آن رویداد "سازماندهی" خواهد کرد. آنان ممکن است بتوانند کف بزنند، اما فریاد نخواهند زد.
ورزشکاران، کارکنان تیم پشتیبانی کننده آنان و خبرنگاران در یک "حلقه بسته" و جدا از جامعه بومی چین نگهداری می‌شوند. تست پی سی آر ده‌ها نفر از آنان مثبت بوده است.
هنگام پذیرش ۳۰۰۰۰ خارجی در کشوری که فاقد واکسن بسیار موثر است (به دلیل این که تزریق واکسن خارجی را نپذیرفته و واکسن‌های غیر چینی را تایید نکرده است) و جمعیت آن کشور هیچ مصونیت جدی‌ای در برابر عفونت‌ها به دست نیاورده اند چنین اقدامات سخت گیرانه محافظتی‌ای قابل درک است.
با این وجود، این وضعیت نشان می‌دهد که چین تا چه حد از سایر نقاط جهان در مدیریت پاندمی کرونا فاصله دارد. چین از دیگر کشور‌هایی که سعی در همزیستی با این ویروس دارند به دلیل ناتوانی در محافظت از جان انسان‌ها انتقاد می‌کند. این کشور رویکرد کووید صفر خود را دلیلی بر برتری نظام سیاسی اش می‌داند.
جهان یک بازی سرد را تماشا خواهد کرد. بدون شک این یک نمایش ورزشی جذاب خواهد بود، اما تحت الشعاع رقابتی بزرگ‌تر قرار خواهد گرفت رقابتی تلخ و زشت بین چین و غرب. این منازعه و مبارزه با یکدیگر آینده مشترک بازی‌های المپیک زمستانی خواهد بود.
