اومیکرون، این‌بار کودکان را نشانه گرفته، حالا آنها با نشانه‌هایی مثل آبریزش بینی، گلودرد، سردرد، گرفتگی صدا، سرفه، تب، بی‌حالی، لرز و علائم گوارشی ازجمله اسهال و استفراغ و درد شکم به بیمارستان‌ها می‌روند.
بخش پذیرش و اورژانس بیمارستان مفید پُر شده از کودکانی که در آغوش پدر و مادرهایشان منتظر نوبت و خالی شدن تخت برای بستری‌اند؛ کودکانی که با علائم تب و تشنج راهی بیمارستان می‌شوند و باید ۱۲ ساعت سخت را تا تأیید نتیجه آزمایش PCR سپری کنند. همه بیمار کرونایی نیستند، اما از آنجا که بیمارستان شلوغ است، هرکسی مراجعه کند، در معرض ابتلا به کرونا قرار دارد؛ آنهم کودکان کم سنی که اغلب واکسینه نشده‌اند.
به گزارش همشهری، ویروس در بخش اورژانس بیمارستان، در گردش است؛ جایی که پر از بیماران مبتلا به کروناست. متخصصان می‌گویند اومیکرون، این‌بار کودکان را نشانه گرفته، حالا آنها با نشانه‌هایی مثل آبریزش بینی، گلودرد، سردرد، گرفتگی صدا، سرفه، تب، بی‌حالی، لرز و علائم گوارشی ازجمله اسهال و استفراغ و درد شکم به بیمارستان‌ها می‌روند. نه‌تنها تخت‌های بخش کووید-۱۹ بیمارستان کودکان مفید که بخش‌های مراقبت ویژه کودکان در سایر مراکز درمانی هم یکی پس از دیگری در حال پر شدن است و خانواده‌ها، در صف‌های طولانی برای خالی شدن تخت بستری چشم‌انتظارند. کودکان نه تحمل نگه داشتن ماسک را دارند و نه طاقت چند ساعت زیر سرم ماندن را. جان به لب می‌شوند تا جواب تست‌ها بیاید.
صبح روز گذشته در اورژانس بیمارستان مفید، جای سوزن انداختن نبود. جمعیت زیادی پشت دریا روی صندلی‌ها منتظر بودند، تخت‌های اورژانس پر است و در بخش کووید-۱۹ هم از ۲۹ تخت مراقبت‌های ویژه تا روز گذشته ۲۵ تخت، بیمار دارد؛ اتفاقی که تنها شامل بیمارستان مفید نیست و در سایر بیمارستان‌های کودکان و مراکز درمانی استان‌ها هم رخ داده است. از مراکز درمانی استان البرز خبر می‌رسد که ۱۵ تا ۲۰ درصد بستری‌های کرونا کودکان زیر ۱۴ سال‌اند و در کرمانشاه هم تقریبا از مجموع ۷۰ بستری در مراکز درمانی، ۲۸بیمار کودک‌اند. در یزد هم پذیرش بخش کودکان و نوزادان ۲ تا ۳ برابر شده و در تهران هم به‌گفته علیرضا زالی، رئیس ستاد مقابله با کرونای تهران، هفته آینده تعداد زیادی تخت آی‌سی‌یوی کودکان به بیمارستان‌ها اضافه می‌شود.
برای ورود به بخش پذیرش بیمارستان کودکان مفید، باید از میان جمعیت زیادی گذشت، سالن پذیرش پُر از کودکانی است که بی‌حال با چشم‌های ترس‌خورده، در آغوش مادر کز کرده‌اند. اغلب رنگ پریده‌اند. تعدادی در انتظار رسیدن جواب آزمایش‌اند و تعدادی هم بیماری دیگری غیراز کرونا دارند. به‌گفته یکی از مسئولان بیمارستان، مراجعه‌های خانواده‌ها در همین چند روز اخیر ۲ تا ۳ برابر شده و به روزی ۵۰۰ نفر هم رسیده است. البته همه مبتلا به کرونا نیستند و برخی مراجعه‌ها به دلایل دیگری است.
آرمین ۲ ساله است و به‌دلیل مشکل کلیوی همراه پدر و مادرش از آذربایجان غربی آمده است. خانواده آرمین آنجا تنها نیستند، خیلی‌های دیگر از شهر‌های دور و نزدیک آمده‌اند، چرا که در شهرهایشان به‌دلیل دور و کوچک بودن، تجهیزات ICU کافی نیست و همین شده تا آنها مسیر‌های طولانی را طی کنند تا به خیابان شریعتی تهران برسند و منتظر بستری بمانند. سالن پذیرش بیمارستان، شلوغ است، در بخش پذیرش الکترونیکی برای پرداخت حق ویزیت، تعداد زیادی از خانواده‌ها ایستاده‌اند، بدون رعایت فاصله‌گذاری.
در راهروی ورودی منتهی به اورژانس صدای اعتراض از نبود تخت برای بستری شدن بچه‌ها شنیده می‌شود: «باید صبر کنید، تخت خالی نداریم.» این پاسخ سرپرستار بخش به اعتراض‌هاست. تمام تخت‌ها پر است و مردم منتظر اعلام شدن نتیجه تست PCR که ۱۲ ساعت طول می‌کشد تا پاسخش بیاید. کودکان دارای علائم و بدون علامت را کنار هم روی تخت‌هایی با فاصله کم خوابانده‌اند و به‌گفته یکی از پرستاران این بخش بیشتر تست‌هایی که از کودکان دارای علامت گرفته می‌شود، مثبت است و برخی از آنها حتما بستری می‌شوند. دختر ۹ ساله‌ای آماده ترخیص است. او از دیشب آمده و چند سرم گرفته و حالش بهتر شده است. مادربزرگش می‌گوید کرونا ندارد، اما احتمالا از دیشب تا حالا با این وضعیت اتاق اورژانس باید مبتلا شده باشد: «واقعا در این بیمارستان، پزشکان به این مسئله فکر نمی‌کنند که بچه‌های بدون علامت را جدا از دیگران بگذارند. حالا هم به مسئولیت خودمان ترخیص می‌کنیم و امیدوارم که بچه مبتلا نشده باشد.»
حالا در این وضعیت با شیوع اومیکرون، پوشش ویژه پرستاران که در ماه‌های اول شیوع کرونا در مراکز درمانی دیده می‌شد، بازگشته است. شیوا عزیزی، کارشناس پرستاری بخش کووید-۱۹ مفید در این‌باره می‌گوید: «در مدتی که آمار کرونا کاهش پیدا کرد ملزم به پوشیدن این لباس‌ها نبودیم، چرا که پرسنل از وضعیت خسته شده بودند. اما دوباره به روال سابق برگشته‌ایم و با توجه به سرعت انتقال بیماری پوشش بهداشتی و ایمنی کامل داریم.» در بخش کووید-۱۹، اما وضعیت سخت‌تر است، استیصال خانواده‌ها از شرایط کودکان از چشم‌ها و صورت‌های بی‌رنگ‌شان پیداست. برخی به‌گفته خودشان علائم دارند، اما چاره‌ای نیست و باید کنار فرزندشان بمانند. مادر آیناز روی تخت فرزندش را روی پا خوابانده و به‌گفته خودش تب دارد و فکر می‌کند که در این چند روز ماندن در بیمارستان مبتلا شده است. عاطفه هم خواهر یکی از بیماران ۹ ساله بستری در این بخش است و می‌گوید: «با اینکه معلم علیرضا خودش مبتلا بود، اما باز هم در مدرسه حاضر شد و یک روز پس از آن برادر من هم مبتلا شد.» روی تخت دیگر، کودکی بستری است که هنوز ۳ ماهش کامل نشده است.
مادرش نه نای حرف زدن دارد و نه حوصله توضیح دادن، می‌گوید: «برای فرشته کوچک من دعا کنید.» در یکی دیگر از اتاق‌ها هم هر سه بیمار بستری روی تخت‌ها از شهرستان آمده‌اند. یکی از آنها مسافر بلوچستان است و دخترش را برای درمان کم‌خونی آورده است: «ما پزشک نداریم، یک ماه پیش به تهران آمدیم و چند روز پیش دخترم در همین بیمارستان مبتلا به کرونا شد. به‌خاطر کم‌خونی حالش خوب نیست و کرونا هم به آن اضافه شده.» دختر ۹ ساله بستری تخت کناری هم از ورامین آمده و به‌گفته مادرش چند شب پیش در خواب تشنج کرده است: «چند روزی بی‌حال و تب‌دار بود و دارو و میوه می‌دادم که شاید بهتر شود، اما وقتی تشنج کرد مجبور شدم به بیمارستان بیایم.» بیشتر خانواده‌ها تا همین چند روز پیش، شرایط حاد کرونا و درگیری کودکان با سویه اومیکرون را جدی نمی‌گرفتند. برخی هم به‌دلیل نگرانی از مبتلا نشدن فرزندشان به کرونا در مراکز درمانی، با وجود بروز علائمی ازجمله سرماخوردگی، اقدام به درمان خانگی می‌کردند. اما حالا در رفت‌وآمد‌ها و دورهمی‌های خانوادگی و مدارس که نه خبری از رعایت پروتکل‌هاست و نه پوشش واکسیناسیون کامل برای کودکان، شرایط حادی برای این گروه سنی رقم خورده است.
