از ۲۴۰ زندانی سیاسی فعلی در ونزوئلا ۹۱ نفر بیش از سه سال است که حتی بدون محاکمه در بازداشت به سر می‌برند. در مواجهه با نارضایتی فزاینده، دولت مادورو دشمنان خیالی و فرضی یا واقعی را سرکوب کرده است، زیرا او کماکان در برابر چالش مشروعیت خود از سوی «خوان گوایدو» رهبر مخالفان مورد حمایت ایالات متحده مقاومت می‌کند.
فرارو- در حالی که «نیکلاس مادورو» رئیس جمهوری ونزوئلا در حال سرکوب دشمنان واقعی و خیالی است، عفو بین الملل رژیم تحت هدایت او را به دلیل «سیاست سرکوب سیستماتیک» شهروندان ونزوئلایی محکوم کرده است.
به گزارش فرارو به نقل از گاردین، «خوان کارلوس ماروفو کاپوزی» یک برقکار و سرباز سابق از والنسیا در ونزوئلا و همسرش «ماریا اوکسیلیادورا دلگادو تابوسکی» زمانی که ماموران واحد اطلاعات نظامی ونزوئلا وارد خانه شدند در آنجا حضور داشتند.
سربازان مسلح کاغذ‌ها و هارد دیسک‌های موجود در خانه را بررسی کردند. آنان سپس این زوج را با خود بردند و دختر نوجوان و پریشان ماروفو که حاصل ازدواج قبلی‌اش بود در خانه تنها باقی ماند. این اتفاق در مارس ۲۰۱۹ رخ داد و از آن زمان به این سو آنان طعم آزادی را نچشیدهاند.
یکی از اعضای خانواده آنان به شرط ناشناس ماندن از ترس انتقام نیرو‌های دولتی می‌گوید: «آنان کاملا بی‌گناه هستند حتی هیچ وابستگی سیاسی‌ای ندارند. اکنون آنان در یک سلول زندان زیرزمینی به دام افتاده‌اند و ما نمی‌دانیم چه زمانی آزاد می‌شوند. این زوج در ماه اکتبر آزاد شده و در یک بزرگراه رها شدند، اما در راه بازگشت به خانه دیگر بازداشت شدند و در میان انبوهی از جرایم دیگر به ارتکاب تروریسم و خیانت متهم شدند».
اخبار بازداشت آنان در رسانه‌ها منتشر شد. این به امری معمول در ونزوئلا تبدیل شده که افراد به اتهامات ساختگی بازداشت می‌شوند.
گزارشی که روز پنجشنبه از سوی عفو بین الملل منتشر شد نشان می‌دهد که بازداشت‌های با انگیزه سیاسی اغلب با انگ زدن و کارزار‌های بدنام‌سازی که توسط رسانه‌های طرفدار دولت در ونزوئلا راه‌اندازی شده انجام می‌شوند.
«اریکا گوارا روزاس» مدیر بخش آمریکا درعفو بین‌الملل در بیانیه‌ای اعلام کرده است: «تحقیقات ما نشان می‌دهند مواردی وجود دارد که ارتباط بسیار بالایی بین بدنام‌سازی عمومی و بازداشت‌های خودسرانه با انگیزه سیاسی دیده می‌شوند». این همبستگی نشانه تازه‌ای از یک سیاست سیستماتیک سرکوب است و به جنایت علیه بشریت آزار و اذیت اشاره دارد که باید توسط سیستم قضایی بین المللی مورد بررسی قرار گیرد.
برای ماروفو و دلگادو که به ترتیب دارای تابعیت ایتالیایی و اسپانیایی هستند توجه رسانه‌ها تنها بخشی از این مصیبت بود.
یکی از اعضای خانواده که با این زوج در تماس بوده می‌گوید: «بازداشت آنان معنی ندارد و از نظر روانی در وضعیت بسیار بدی قرار دارند. خوان کارلوس، افکاری را درباره خودکشی در سر می‌پروراند، زیرا به دروغ به بدترین جنایاتی که وجود دارد متهم شده است. او به کمک نیاز دارد».
صد‌ها نفر دیگر بدون محاکمه در ونزوئلا، کشوری که در ویرانی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی غرق شده و توسط دولت مستبد و منزوی «نیکلاس مادورو» اداره می‌شود در بازداشت به سر می‌برند.
ونزوئلا دارای بزرگترین ذخایر اثبات شده نفت جهان است، اما نرخ تورم بالا واحد پول ملی آن کشور را در عمل بی‌ارزش ساخته و منجر به دلاریزه شدن ضمنی کشوری به اصطلاح سوسیالیستی شده است. کمبود غذا، دارو و سوخت یک واقعیت روزمره در ونزوئلا است.
گروه کاری سازمان ملل در مورد بازداشت‌های خودسرانه در ژانویه اعلام کرد که بازداشت این زوج بخشی از «روش سیستماتیک سلب آزادی مردم بدون رعایت حقوق مندرج در قوانین بین المللی» است و چنین رویه‌ای می‌تواند مصداق «جنایت علیه بشریت» قلمداد شود.
«عثمان دلگادو تابوسکی» برادر دلگادو متهم به تامین مالی عملیات علیه پایگاه نظامی فورت پاراماکای در آگوست ۲۰۱۷ میلادی بود که توسط سربازان وفادار به مخالفان مادورو برای دستیابی به اسلحه مورد حمله قرار گرفت. این تاجر مقیم میامی مدتی بعد به طراحی یک سوء قصد علیه شخص مادورو با استفاده از پهپاد مملو از مواد منفجره در سال ۲۰۱۸ میلادی متهم و از سوی دولت به عنوان «تروریست» معرفی شد. وکلایی در حال کار بر روی پرونده این زوج هستند.
«آلفردو رومرو» وکیل از Foro Penal یک سازمان دیده بان حقوق بشر در ونزوئلا که روی پرونده این زوج کار می‌کند می‌گوید: «واضح است که هیچ گناهی وجود ندارد این بازداشت فقط انتقامی از برادر «ماریا» است. آنان زندانی سیاسی هستند».
از ۲۴۰ زندانی سیاسی فعلی در ونزوئلا ۹۱ نفر بیش از سه سال است که حتی بدون محاکمه در بازداشت به سر می‌برند. در مواجهه با نارضایتی فزاینده، دولت مادورو دشمنان خیالی و فرضی یا واقعی را سرکوب کرده است، زیرا او کماکان در برابر چالش مشروعیت خود از سوی «خوان گوایدو» رهبر مخالفان مورد حمایت ایالات متحده مقاومت می‌کند.
اعتراضات گسترده در سال ۲۰۱۷ میلادی با سرکوب وحشیانه مواجه شد و هزاران تظاهرکننده مجروح و صد‌ها نفر بازداشت شدند. بازداشت‌های خودسرانه و موارد شکنجه فراوان است و باعث شد تا دیوان بین المللی کیفری در نوامبر سال گذشته تحقیقاتی را در مورد ارتکاب جنایات احتمالی علیه بشریت از سوی دولت ونزوئلا انجام دهد.
«ملانیا لیال روزالس» که خواهرش «امیرلندریس بنیتز روزالس» از آگوست ۲۰۱۸ در بازداشت به سر می‌برد می‌گوید: «ما تنها می‌توانیم امیدوار باشیم که تحقیقات تا انتها ادامه یابند. خواهرم بی‌گناه است و نمی‌تواند وضعیتی بیش از این را تحمل کند.»
بنیتز که هنگام دستگیری سه هفته باردار بود فرزند متولد نشده خود را در زندان از دست داد. به گفته گروه کاری سازمان ملل در مورد بازداشت‌های خودسرانه، او هم چنین در پشت میله‌های زندان مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار گرفته است. او اکنون برای راه رفتن مشکل دارد و از ویلچر استفاده می‌کند.
خواهرش می‌گوید: «در گزارش‌ها ادعا شده بود که در خودروی او مواد مخدر و برخی از قطعات پهپادی که به ادعای حکومت قرار بوده برای کشتن مادورو مورد استفاده قرار گیرد را یافته اند. آنان مدعی شده‌اند که او سعی داشت از کشور فرار کند، اما همه این ادعا‌ها دروغ هستند».
در همین حال، بدرفتاری و سخت گیری‌های دولت مادورو در جامعه باعث شده برخی اعتمادشان را به توانایی سازوکار‌های بین‌المللی مانند تحقیقات دیوان بین‌المللی کیفری برای برقراری و اجرای عدالت از دست بدهند. یکی از اعضای خانواده ماروفو و دلگادو می‌گوید: «افراد زیادی پیش‌تر بودند و اکنون رفته‌اند و رژیم هنوز در قدرت است. گزارش‌ها نوشته می‌شوند، اما هیچ چیزی تغییر نمی‌کند».
