نتایج یک بررسی نشان می‌دهد در حالیکه بیشتر عفونت‌های چشمی خوش‌خیم هستند، سایر عفونت‌های چشمی می‌توانند با پیامدهای مخربی همراه باشند. اکثر بیماران با ترشحات چشمی، علائم بینایی یا قرمز و درد چشم به پزشک مراجعه می کنند.
تصور یک زندگی عادی بدون قدرت بینایی دشوار است؛ با این حال علائمی مانند قرمزی چشم، آبریزش چشم، تاری دید و خشکی چشم اغلب به عنوان مشکلات جزئی در نظر گرفته شده و به طور جدی مورد توجه قرار نمی‌گیرند.
به گزارش ایسنا، در حالیکه بیشتر این علائم به خودی خود برطرف می‌شوند، در موارد نادر و در صورتیکه فرد برای درمان اقدام نکند ممکن است به عوارض جدی از نابینایی تا مرگ منجر شوند.
نتایج یک بررسی نشان می‌دهد در حالیکه بیشتر عفونت‌های چشمی خوش‌خیم هستند، سایر عفونت‌های چشمی می‌توانند با پیامدهای مخربی همراه باشند. اکثر بیماران با ترشحات چشمی، علائم بینایی یا قرمز و درد چشم به پزشک مراجعه می کنند.
کارشناسان بر این باورند که برخی از بیماری‌ها و عفونت‌ها ممکن است ابتدا به عنوان یک علامت چشمی ظاهر شوند، زیرا چشم‌ها تنها اندامی در بدن هستند که عصب‌ها و رگ‌های خونی را می‌توان مستقیما در آن مشاهده کرد و از این رو اولین عضوی است که در شناسایی بیماری و همچنین تایید تشخیص آن کمک کند. با پیشرفت علم پزشکی، این ایده که چشم‌ها فقط برای بینایی هستند، تغییر کرده است. برخی از بیماری‌های چشم می‌توانند باعث از دست دادن بینایی شوند و در برخی موارد نادر در صورت بی‌توجهی یا تشخیص در مراحل پیشرفته، منجر به مرگ می‌شوند.
روزنامه هندوستان تایمز، در ادامه به برخی از عفونت‌های چشمی اشاره کرده که در صورت عدم درمان می توانند عواقب مخربی داشته باشند:
قارچ سیاه: یک عفونت غیر معمول است که از طریق قارچ موکورالس ایجاد می شود و میزان مرگ و میر بالایی دارد. این بیماری بیشتر در بیماران دچار نقص سیستم ایمنی مانند بیماران مبتلا به دیابت کنترل نشده، سرطان، پیوند عضو، افرادی که تحت درمان استروئیدها قرار دارند و اخیرا در بیماران مبتلا به عفونت شدید کووید دیده شده است. قارچ از طریق حفره بینی به رگ های خونی نفوذ کرده و پس از گسترش به سینوس‌ها و در نهایت مغز ممکن است به مرگ بیمار منجر شود.
آسپرژیلوزیس: این نوع عفونت نیز در بیماران دچار نقص ایمنی رخ می‌دهد و از حفره بینی وارد بدن شده و به دنبال آن به مغز دسترسی پیدا می‌کند. گسترش عامل بیماری به جمجمه می‌تواند منجر به آبسه مغزی، واسکولیت، ترومبوز و در نهایت ایسکمی مغزی شود که می‌تواند کشنده باشد.
ورم ملتحمه: ملتحمه لایه نازکی از بافت است که سفیدی چشم و داخل پلک‌ها را می‌پوشاند. ورم ملتحمه را می‌توان به عنوان عفونت یا التهاب ملتحمه توصیف کرد. علائم این بیماری خارش و ترشح از چشم است. ممکن است یک یا هر دو چشم فرد دچار این عارضه شود و اگر در زمان مناسب درمان نشود، می‌تواند جدی باشد.
بلفاریت: التهاب پلک‌هاست و به دلیل عفونت باکتریایی، آلرژی، گرفتگی غدد چربی در پلک‌ها و برخی بیماری‌های پوستی ایجاد می‌شود. ممکن است فرد متوجه علائمی مانند قرمزی و ورم پلک‌ها، سوزش و آبریزش چشم‌ها، پوسته پوسته شدن پوست اطراف چشم شود. بلفاریت منجر به نابینایی نمی‌شود، اما می‌تواند چندین عارضه دیگر مانند ریزش مژه‌ها را ایجاد کند.
یووئیت: التهاب لایه میانی چشم است. این بیماری با عارضه های مختلفی مانند پسوریازیس و آرتریت روماتوئید مرتبط است. ممکن است فرد متوجه علائمی مانند تاری دید و قرمزی چشم‌ها شود.
التهاب یا عفونت قرنیه: استفاده نادرست از لنزهای تماسی می‌تواند عامل عفونت باشد. استفاده از لنزها برای ساعات طولانی، تمیز نکردن آنها و نگهداری نادرست می‌تواند خطر ورود میکروب‌ها به قرنیه را افزایش دهد. بی‌توجهی به این عفونت و عدم درمان فوری آن می‌تواند منجر به زخم شدن قرنیه و از دست دادن دائمی بینایی شود.
