شاید بسیاری ندانند که سوسکها در زمان دایناسورها هم وجود داشتند، اما به طرز شگفت انگیزی از رویداد انقراضی که به احتمال زیاد حاصل برخورد سنگهای فضایی بود جان سالم به در بردند، اما چگونه؟!
فرارو- سوسکها یکی از قدیمیترین ساکنان این سیاره هستند که زمانی در کنار دایناسورها بر روی این پهنه خاکی پرسه میزدند، اما همواره این سوال مطرح بود که چگونه حشراتی به این کوچکی و ضعف (در مقایسه با دایناسورها) توانستند از رویدادی که سبب انقراض دایناسورها شد، جان سالم به در ببرند؟!
به گزارش فرارو، زمانی که صخرهای که اکنون به عنوان ضربهگیر Chicxulub شناخته میشود، از فضا سقوط کرد و در ۶۶ میلیون سال پیش به زمین برخورد کرد، سوسکها آنجا بودند. این برخورد باعث زمینلرزهای عظیم شد و دانشمندان فکر میکنند که باعث فورانهای آتشفشانی در هزاران مایل از محل برخورد شده است. سه چهارم گیاهان و جانوران روی زمین از جمله بیشتر دایناسورها، به جز برخی از گونههایی که اجداد پرندگان امروزی بودند، از میان رفتند. اما مسئله جالب توجه اینکه سوسکهای چند اینچی چگونه توانستند زنده بمانند وقتی این همه جانور قدرتمند منقرض شدند؟ به نظر میرسد که آنها به خوبی برای چنین شرایط فاجعه آمیزی مجهز شده بودند.
اگر تا به حال سوسک را دیده باشید، احتمالا متوجه شده اید که بدن آنها بسیار صاف است. این یک تصادف نیست، زیرا حشرات صافتر میتوانند خود را در مکانهای تنگتر جا دهند. این به آنها امکان میدهد عملاً در هر جایی پنهان شوند و همین قابلیت ممکن است به آنها کمک کرده باشد که از تأثیر Chicxulub جان سالم به در ببرند. با برخورد شهاب سنگ، دمای سطح زمین به شدت افزایش یافت. بسیاری از حیوانات جایی برای فرار نداشتند، اما سوسکها میتوانستند در شکافهای کوچک خاک پناه بگیرند، که محافظت عالی در برابر گرما ایجاد میکند.
برخورد شهاب سنگ با زمین همچنین باعث ایجاد یک سلسله رویدادهای مخرب شد. آنقدر گرد و غبار بلند کرد که آسمان تاریک شد. با کم شدن نور خورشید، دما کاهش یافت و شرایط در سراسر جهان زمستانی شد. با اندک نور خورشید، گیاهان زنده مانده برای رشد با مشکل مواجه شدند و بسیاری از موجودات دیگر که به آن گیاهان متکی بودند گرسنه شدند. در این میان، برخلاف برخی از حشرات که ترجیح میدهند یک گیاه خاص را بخورند، سوسکها همه چیزخوار هستند. این بدان معناست که آنها بیشتر غذاهایی را که از حیوانات یا گیاهان به دست میآیند و همچنین پوست درختان، برخی از انواع پوست و پشمها و حتی مدفوع جانداران دیگر را میخورند. از زمان انقراض Chicxulub و سایر بلایای طبیعی، داشتن اشتهای غیر حساس به سوسکها اجازه داده است تا در زمانهای کمبود مواد غذایی زنده بمانند.
یکی دیگر از ویژگیهای جالب توجه این جانداران کوچک این است که سوسکها تخمهای خود را در مواد محافظتی سختی میگذارند. این کارتنهای تخممرغ، شبیه لوبیا خشک هستند و به آنها oothecae میگویند که به معنی «جعبه تخممرغ» است. مانند قوطیهای کنسرو، oothecae سخت هستند و از محتویات خود در برابر آسیبهای فیزیکی و سایر تهدیدات، مانند سیل و خشکسالی محافظت میکنند. برخی از سوسکها ممکن است بخشی از فاجعه Chicxulub را از طریق سپری کردن زمان در این محفظهها دنبال کرده باشند.
سوسکهای امروزی بازماندههای کوچکی هستند که میتوانند تقریباً در هر نقطهای از خشکی زندگی کنند، از گرمای مناطق استوایی گرفته تا برخی از سردترین نقاط کره زمین. دانشمندان تخمین میزنند که بیش از ۴۰۰۰ گونه سوسک وجود دارد. تعداد انگشت شماری از این گونهها دوست دارند با انسان زندگی کنند که البته به سرعت تبدیل به آفت میشوند. هنگامی که سوسکها در یک ساختمان مستقر میشوند، خلاص شدن از شر این حشرات و تخمهای آنها دشوار است. هنگامی که تعداد زیادی سوسک در مکانهای غیربهداشتی وجود داشته باشد، میتواند باعث گسترش بیماری شود. بزرگترین تهدیدی که آنها برای سلامتی انسان ایجاد میکنند، ناشی از آلرژنهایی است که تولید میکنند و میتوانند باعث حملات آسم و واکنشهای آلرژیک در برخی افراد شوند.
کنترل آفات سوسک سخت است، زیرا آنها میتوانند در برابر بسیاری از حشره کشهای شیمیایی مقاومت کنند و به این دلیل که تواناییهای مشابهی را دارند که به اجدادشان کمک کرد تا از دایناسورها بیشتر زنده بمانند. با این حال، سوسکها بسیار بیشتر از یک آفت برای کنترل هستند. محققان سوسکها را مطالعه میکنند تا بفهمند چگونه حرکت میکنند و بدنشان چگونه طراحی شده است تا ایدههایی برای ساخت رباتهای بهتر به دست آورند. دانشمندان همه حشرات را الهاماتی زیبا و شش پا برای تکنولوژی جدید میدانند. از طرف دیگر سوسکها قبلاً بر بحرانهایی که برای دایناسورها خیلی بزرگ رخ داد و آنها را منقرض کرد، غلبه کرده اند؛ بنابراین اگر قرار باشد شهاب سنگ بزرگ دیگری به زمین برخورد کند، بیشتر باید نگران انقراض انسانها باشیم تا سوسک ها.
منبع: sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو