پژوهشگران دریافته اند که طول عمر مورد انتظار برای آدیواسی‌ها و دالیت‌ها به ترتیب چهار و سه سال کمتر از هندو‌های طبقه بالاتر است. انتظار می‌رود مسلمانان یک سال کمتر از هندو‌های طبقه بالاتر زندگی کنند.
فرارو- یک هندی تازه متولد شده می‌تواند انتظار داشته باشد که ۶۹ سال زندگی کند که تنها سه سال کمتر از میانگین عمر جهانی است.
به گزارش فرارو به نقل از بخش جهانی شبکه خبری بی بی سی؛ با این وجود، بر اساس دو مطالعه تازه تفاوت در امید به زندگی میانگین تعداد سال‌هایی که یک فرد می‌تواند انتظار زندگی داشته باشد در میان گروه‌های اجتماعی هند تفاوت و شکاف قابل توجهی را نشان می‌دهد.
طبق نتایج مقاله پژوهشی تهیه شده توسط "سانگیتا ویاس"، "پایال هاثی" و "آشیش گوپتا" افرادی که متعلق به حاشیه نشین‌ترین گروه‌های اجتماعی کشور هستند از جمله آدیواسی‌ها یا مردم بومی، دالیت‌ها (که پیش‌تر به عنوان موجودات نجس قلمداد شدند) و مسلمانان احتمال مرگ شان در سنین پایین‌تر در مقایسه با هندو‌های طبقه بالاتر وجود دارد.
تهیه کنندگان این مقاله داده‌های رسمی بهداشتی بیش از ۲۰ میلیون نفر از ۹ ایالت هند را مورد بررسی قرار دادند که حدود نیمی از جمعیت ۱.۴ میلیاردی هند را تشکیل می‌دهند.
پژوهشگران دریافته اند که طول عمر مورد انتظار برای آدیواسی‌ها و دالیت‌ها به ترتیب چهار و سه سال کمتر از هندو‌های طبقه بالاتر است. انتظار می‌رود مسلمانان یک سال کمتر از هندو‌های طبقه بالاتر زندگی کنند.
این نتیجه در مورد جنسیت نیز قابل توجه بوده است. انتظار می‌رود میزان سال زندگی زنان محروم هند به ترتیب ذیل باشد: ۶۲.۸ برای آدیواسی ها، ۶۳.۳ برای دالیت‌ها و ۶۵.۷ برای مسلمانان. انتظار می‌رود که یک زن هندو از طبقه بالاتر ۶۶.۵ سال عمر کند. در اینجا میانگین طول عمر مردان محروم آمده است: ۶۰ سال برای آدیواسی ها، ۶۱.۳ سال برای دالیت‌ها و ۶۳.۸ سال برای مسلمانان. انتظار می‌رود که یک مرد هندو از طبقه بالاتر به طور متوسط ۶۴.۹ سال زندگی کند.
به گفته پژوهشگران چنین شکاف‌های پایداری از نظر سال با شکاف امید به زندگی بین سیاه پوستان و سفیدپوستان آمریکایی در ایالات متحده قابل مقایسه است. از آنجایی که امید به زندگی در هند کمتر از چهار پنجم سطح مشابه در ایالات متحده است نتایج در هند از نظر درصد قابل توجه‌تر است.
مطمئنا با پیشرفت‌های پزشکی، بهداشت و سلامت عمومی، هند دستاورد‌های چشمگیری در امید به زندگی داشته است: نیم قرن پیش، متوسط زنده ماندن یک هندی تا دهه ۵۰ زندگی اش نوعی رکوردشکنی محسوب می‌شد اکنون انتظار می‌رود که آنان تقریبا ۲۰ سال بیشتر زندگی کنند.
خبر بد این است که اگرچه امید به زندگی برای همه گروه‌های اجتماعی افزایش یافته طبق یک مطالعه مرتبط توسط "آشیش گوپتا" و "نیکیل سودارسانان" تفاوت‌ها و شکاف‌ها کاهش نیافته است.
در برخی موارد، نابرابری‌های مطلق افزایش یافته است: برای مثال، شکاف امید به زندگی بین مردان دالیت و مردان هندو از طبقه بالا بین اواخر دهه ۱۹۹۰ و اواسط دهه ۲۰۱۰ افزایش یافته است. هم چنین، اگر چه مسلمانان در مقایسه با کاست‌های بالا در فاصله سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۰ میلادی دارای کمبود متوسطی در امید به زندگی بودند این شکاف در ۲۰ سال گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
هند خانه برخی از بزرگترین جمعیت‌های گروه‌های اجتماعی به حاشیه رانده شده در جهان است. ۱۲۰ میلیون آدیواسی به قول یک مورخ یک "اقلیت نامرئی و حاشیه ای" در برخی از دورافتاده‌ترین مناطق در فقر قابل توجهی زندگی می‌کنند. علیرغم توانمندی سیاسی و اجتماعی، ۲۳۰ میلیون دالیت هم چنان با تبعیض روبرو هستند و اکثریت در انتهای قریب به اتفاق ۲۰۰ میلیون مسلمان هم چنان نردبان اجتماعی به سر می‌برند و اغلب به هدف خشونت فرقه‌ای تبدیل می‌شوند.
برای یافتن پاسخ‌های دقیق‌تر در مورد چگونگی تاثیر تبعیض بر مرگ و میر در هند باید پژوهش‌های بیش تری صورت گیرند. شواهدی وجود دارند که به ما می‌گوید برای مثال، چرا مسلمانان بیشتر از آدیواسی‌ها و دالیت‌ها عمر می‌کنند. از جمله علل این موضوع می‌توان به میزان کمتر سرطان دهانه رحم در میان زنان، مصرف کمتر الکل و بروز کمتر خودکشی در میان زنان مسلمان هندی اشاره کرد.
در اینجا نیز شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهد تبعیض‌هایی که گروه‌های حاشیه نشین در تعاملات شان با مقامات دولتی با آن مواجه هستند تاثیرات مخربی بر سلامت جسمی و روانی دارد. چنین تجربیاتی با سطوح بالاتر بیماری‌های مزمن ناشی از استرس مرتبط هستند. این گروه‌ها هم چنین دسترسی کمتری به مراقبت‌های بهداشتی و آموزش باکیفیت دارند که هر دو با سلامت ضعیف‌تر همراه هستند.
گروه‌های به حاشیه رانده شده مانند کارکنان سرویس‌های بهداشتی بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری و مرگ قرار دارند. تفاوت بین گروه‌های اجتماعی برای هند امری استثنایی نیست: شواهدی از شکاف‌های مشابه در کشور‌هایی مانند ایالات متحده، استرالیا و بریتانیا وجود دارند. با این وجود، در مورد هند به داده‌های بسیار بیش تری در مورد علل مرگ نیاز است تا مشخص شود تبعیض چگونه بر سلامت تاثیر می‌گذارد.
نگهداری ضعیف سوابق به این معنی است که از حدود ۱۰ میلیون مرگ در سال، هفت میلیون دلیل مرگ تایید شده پزشکی ندارند و سه میلیون مرگ به سادگی ثبت نمی‌شوند. همان گونه که پژوهشگران می‌گویند نیاز به پرداختن به "تبعیض در سیستم‌های بهداشتی و هم چنین بهبود دسترسی به سلامت برای گروه‌های اجتماعی به حاشیه رانده شده" وجود دارد.
