تعداد مجریان زن زیاد است، اما شاید تعداد مجری‌های زنی که حرف و هویتی دارند، در این سال‌ها مانده‌اند و مردم آنها را می‌شناسند، خیلی کم است.
روزنامه خراسان نوشت: مژده لواسانی مجری تلویزیون که در ماه‌های گذشته برنامه هفتگی «بسته پیشنهادی» را روی آنتن شبکه ۲ داشت، در رمضان ۱۴۰۱ اجرای ویژه‌برنامه شبانگاهی «در پناه عشق» را بر عهده گرفت. با او که اجرای برنامه‌هایی، چون «به خانه برمی‌گردیم»، «کافه سؤال» و «کاملا دخترونه» را در شبکه‌های مختلف سیما در کارنامه دارد، درباره «در پناه عشق»، چالش‌های اجرای تلویزیونی و سازوکار تربیت مجریان گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
فکر می‌کنم «در پناه عشق» اولین برنامه شبکه ۲ بعد از نزدیک به دو دهه، در باکس ساعت ۲۲:۳۰ بود. شما به عنوان مجری شبکه ۲ درباره این که در این ساعت جدید و همزمان با پربیننده‌ترین برنامه تلویزیون اجرا داشتید، نظرتان چیست؟
اگر ساعت را در نظر بگیریم، ساعت ۲۲:۳۰ برای شبکه دو، موقعیت خوبی است و حالا که بعد از سال‌ها، خبر حذف شده، برنامه‌ها در این زمان مخاطب خاص خودشان را خواهند داشت؛ مخاطب تا الان مجبور بوده برنامه‌های شبانه شبکه ۲ را در ساعت ۱۲ شب ببیند، چون «گفت و گوی ویژه خبری» تا ساعت ۲۳:۴۵ ادامه می‌یافت و جدول پخش شبکه ۲ را با مشکل زیادی مواجه می‌کرد. اما درباره این که همزمان با «عصر جدید» بود، باید بگویم شبکه یک هم سریال داشت و واقعیت این است که انتخاب با مخاطب است. من کاری را کردم که باید می‌کردم. از بازخورد‌ها هم راضی بودم و فکر می‌کنم برنامه با مخاطب همراه بوده است.
شما در نظرسنجی رسانه‌های نوین سیما، بین مجریان زن برنامه‌های ماه مبارک رمضان اول شدید. در این باره توضیح می‌دهید؟
من از این نظرسنجی هیچ اطلاعی نداشتم، ولی وقتی دیدم اول شدم، خیلی خوشحال شدم. به هر حال مردم باید انتخاب کنند.
چهره‌های قدری مثل خانم میرسیدی و خانم فضه حسینی را پشت سر گذاشتید.
۶-۷ نفر بودند. با احترام به همگی، فکر می‌کنم حوزه اجرای تلویزیون متفاوت است.
چون گوینده خبر هستند، می‌گویید؟
بله.
به نظر شما نباید گوینده خبر وارد عرصه اجرا شود؟
به نظرم هرکسی در هر کاری که توانایی دارد، حتما می‌تواند ورود کند.
به نظر شما کسانی که از حوزه‌های دیگر مثل اخبار یا سینما وارد اجرا شده‌اند، این کار را بلدند؟
خیلی‌ها بله. خیلی از بازیگر‌هایی که وارد عرصه اجرا شدند، مجری‌های خوبی‌اند.
به ویترین مجریان تلویزیون که نگاه می‌کنیم، انگار یک فضای کاملا مردانه است. شما از معدود مجریان زن تلویزیون هستید و شاید تنها مجری زن شاخص تلویزیون. چرا؟
تعداد مجریان زن زیاد است، اما شاید تعداد مجری‌های زنی که حرف و هویتی دارند، در این سال‌ها مانده‌اند و مردم آنها را می‌شناسند، خیلی کم است. همان‌قدر هم ما مجری مرد زیاد داریم، اما اگر بخواهید نام ببرید، شاید در نهایت پنج نفر را از خوب‌ها یاد کنید. اتفاقا کمیت زیاد است و اگر پرتال مجریان را ببینید، هر شبکه ۲۰۰-۳۰۰ نفر مجری دارد. اما نکته این است که از همه این تعداد، چند نفرند که برای اجرا ساخته شده‌اند؟ فکر می‌کنم خیلی از عزیزان به صورت تفننی وارد شده‌اند، برنامه‌ای اجرا کرده‌اند، نگرفته و رفته‌اند. برای اجرا علاوه بر داشتن عشق و استعداد، باید یک عرصه تخصصی دیده شود. این طوری نیست که اگر حرف زدن روزانه‌مان خوب است، پس حتما می‌توانیم مجری خوبی هم باشیم.
علتش چیست که با همین تعریف، مجریان زن نسبت به مجریان مرد کم‌اند؟
ببینید ما بر اساس عرف و باور‌های جامعه هر کاری را از زن برنمی‌تابیم. طبیعی است که مجری زن نمی‌تواند مسابقه شاد و... اجرا کند یا خیلی از کار‌های دیگر را بکند. هر کار هم بکند، بالأخره ممکن است گله‌ای اتفاق بیفتد یا ایرادی از او بگیرند. پس برنامه‌ساز‌ها هم ترجیح می‌دهند که با مجری مرد پروژه را جلو ببرند.
پس رمز موفقیت شما چیست که توانستید و عده‌ای نتوانستند؟
این نظر لطف شماست. من خودم را مجری موفقی نمی‌دانم، اما اگر لطف مردم گهگدار شامل حالم شده، مهم ترینش این است که من شیوه اجرای خودم را دارم و اساسا آدمی نیستم که اجرای سفارشی یا ادا و اطواری داشته باشم. خیلی «رو» اجرا می‌کنم و همانی‌ام که هستم. البته اجرا را به صورت یک حرفه می‌بینم و برایش وقت می‌گذارم، مطالعه می‌کنم و با برنامه علی‌السویه برخورد نمی‌کنم. برنامه برایم مهم و دغدغه است.
به نظر شما تلویزیون می‌تواند مجری زن تربیت کند یا نمی‌تواند؟
بله می‌تواند، اما الان سازوکار ورود و تربیت مجری، سازوکار درستی نیست. سیستم مشخصی نیست که اگر من ببینم کسی استعداد دارد، به او بگویم باید از این جا وارد شوی، این کار‌ها را بکنی و مثلا آزمون بدهی تا مجری شوی. خودم اولین بار، برای برنامه «کبوتر دات کام» نزد آقای درویشعلی‌پور که الان کارگردان «کلبه عموپورنگ» هستند، کلی تست دادم. ۹۰ قسمت برنامه تولیدی اجرا کردم و بعد آرام‌آرام به برنامه زنده رفتم. همه مراحل مشخص بود، اما واقعیت این است که الان راه درستی برای تربیت مجریان تازه وجود ندارد و مشکل، پایه‌ای است.
برگردیم به «در پناه عشق». به نظر می‌رسید بعضی گفتگو‌های برنامه، انگار موضوع خاصی نداشت، با این که سردبیر هم داشتید، ولی به نظر می‌رسید سردبیر نداشتید!
احتمالا این گفتگو‌ها مربوط به مهمان‌های مشارکتی برنامه بود. این دسته مهمان‌ها قرار بود فقط در ۷-۸ دقیقه درباره شرکت‌های دانش‌بنیان خود و محصولات و اشتغال‌زایی‌شان توضیح بدهند. در این زمینه حق با شماست، اما کلا با این افراد قرار نبود گفت‌وگوی خاصی اتفاق بیفتد.
نخ تسبیح برنامه هم که قرار بود کار نیک و حال خوب باشد، کمی ضعیف بود. در بعضی برنامه‌ها مثل حضور وزیر اقتصاد یا بازیکنان تیم فوتبال گل‌گهر، چنین چیزی دیده نمی‌شد. قبول دارید؟
وزیر اقتصاد دقیقا به این سؤال جواب داد که بالأخره کی حال مردم خوب و تورم و گرانی کنترل می‌شود. نخ تسبیح «در پناه عشق»، شغل‌های مختلف بود که می‌توانند حال مردم را خوب کنند. وزیر و بازیکن فوتبال هم شغل‌اند دیگر.
