«به عدن خوش آمدید»؛ سفری پینوکیووار به جزیرۀ لذت‌ها

فرارو- شخصیت اصلی سریال دختری به اسم زوآ است که به لحاظ خانوادگی شرایط خیلی مناسبی ندارد. یک روز پیامکی ناشناس برای او می‌آید که او را به یک مهمانی در جزیره‌ای زیبا و بهشت‌گونه دعوت می‌کند. زوآ به این دعوت پاسخ مثبت می‌دهد. حدود صد جوان دیگر هم به این مهمانی عوت شده‌اند.

 

به گزارش فرارو؛ این دعوت ظاهرا از طرف یک کمپانی تولید نوشیدنی است که ریاست آن را یک زن و شوهر به عهده دارند. اما در همان قسمت اول ما متوجه می‌شویم که همۀ این‌ها فقط ظاهر ماجرا است. دعوت‌کننده‌ها قصد دارند از بین این صد نفر پنج نفر را در جزیره نگه دارند و اجازه ندهند که آنجا را ترک کنند؛ زوآ یکی از این پنج نفر است. ما می‌دانیم که دعوت‌کننده‌ها اهداف رازآمیزی دارند، اما اینکه دقیقا چه قصدی دارند دست کم در قسمت‌های ابتدایی سریال برای ما روشن نیست.

در قسمت اول کلی اتفاقات عجیب و غریب می‌افتد که پرسش‌های زیادی را برای ما ایجاد می‌کند؛ پرسش‌هایی که به اندازۀ کافی جذاب و درگیرکننده هستند تا ما را به تماشای قسمت‌های بعدی بکشانند. رفتار دعوت‌کننده‌ها بیشتر از هر چیز شبیه به مناسک و آیین‌های یک فرقۀ مرموز است؛ این باعث می‌شود که راز‌های سریال کم‌کم با نوعی حال و هوای ترسناک درهم‌آمیخته شوند.

 

کلیت این داستان شباهت زیادی با سریال‌هایی دارد که در بالا به آن‌ها اشاره کردیم، اما آن چیزی که این سریال را متفاوت می‌کند ایده و مضمون خاصی است که دنبال می‌کند. از خیلی از نشانه‌ها و نماد‌هایی که در سریال وجود دارد می‌شود فهمید که مضمون اصلی آن دربارۀ فضای اینترنت و غرق شدن جوان‌ها در دنیای شبکه‌های اجتماعی است. یکی از واضح‌ترین نشانه‌ها این است که ساختمان اصلی موجود در جزیره که محل سکونت و استقرار دعوت‌کننده‌ها است، از لحاظ معماری کاملا شبیه به ساختمان اصلی شرکت اپل است. ضمن اینکه همۀ آدم‌هایی که به جزیره دعوت شده‌اند از روی صفحاتی که در شبکه‌های اجتماعی داشته‌اند شناسایی شده‌اند.

«عدن» به معنی باغ بهشت است و سریال «به عدن خوش آمدید» احتمالا در اصلی‌ترین لایۀ معنایی‌اش دربارۀ گریز آدم‌ها از واقعیت بیرونی و زندگی خانوادگی به درون بهشت ساختگی شبکه‌های اجتماعی است؛ جایی که ظاهر خوش آب و رنگی دارد، اما می‌تواند تبدیل به نوعی اسارت زجرآور بشود که فرصت ارتباط‌های واقعی و ارزشمند را از آدم‌ها بگیرد. سکانسی در قسمت اول هست که سوار شدن زوآ و سایرین به یک اتوبوس لوکس را نشان می‌دهد که قرار است آن‌ها را به اسکله ببرد تا از آنجا با کشتی به سمت جزیره حرکت کنند. این اتوبوس زرق و برق دار و پر از موسیقی و نوشیدنی، آدم را به یاد همان کالسکه‌ای می‌اندازد که پینوکیو و همراهانش سوار آن شدند تا به «جزیرۀ لذت» بروند؛ همان جایی که نهایتا باعث شد پینوکیو به الاغ تبدیل شود.

 

بازی‌ها و شخصیت‌پردازی‌ها قابل قبول و باورپذیر هستند و منظره‌های زیبا و چشم‌نواز سریال هم جزء نقاط قوت آن محسوب می‌شود. ریتم سریال در قسمت اول بسیار تند و پرکشش است و مخاطب را مشتاق می‌کند که بلافاصله به سراغ قسمت بعدی برود. اما از قسمت دوم تا حدی این ریتم پرشتاب از دست می‌رود، هرچند که معما‌ها و پرسش‌ها دائما اضافه می‌شوند و ذهن مخاطب را درگیر داستان نگه می‌دارند.

در مجموع «به عدن خوش آمدید» از لحاظ فضاسازی و انسجام و یکدستی داستانش بدون مشکل نیست و از این‌جهت نمی‌تواند در حد و اندازۀ سریالی مثل «لاست» باشد؛ اما مضمون نسبتا خلاقانه‌ای دارد و به اندازۀ کافی سرگرم‌کننده و خوش آب و رنگ هست که ارزش تماشا کردن داشته باشد.