اگرچه اغلب تصور می‌شود که استفاده از چند ماسک نازک روی هم می‌تواند همانند ماسک‌های مناسب خطر‌های ناشی از کرونا را کاهش دهد، اما یک مطالعه جدید علمی اکنون مخالف این تصور را مطرح می‌کند.
فرارو- اغلب ما وقتی مجبور هستیم از ماسک‌های نازک در محیط‌های پرجمعیت استفاده کنیم، به طور معمول از دو یا حتی سه ماسک بهره می‌گیریم تا خطر ابتلا به کرونا را کاهش دهیم و احتمالاً احساس امنیت بیشتری نیز حس می‌کنیم. اما یک مطالعه جدید ادعا می‌کند که این امر نه تنها تأثیری در افزایش ایمنی ما در برابر کرونا ندارد بلکه خطرات بیشتری را نیز برای ما ایجاد می‌کند.
به گزارش فرارو، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) در دستورالعمل به روز شده خود در ابتدای سال ۲۰۲۲ اعلام کرد که ماسک‌های پارچه‌ای با بافت آزاد کمترین محافظت را در برابر COVID-19 ارائه می‌دهند و ماسک‌های N95 و KN95 بیشترین محافظت را به کاربران می‌دهند. با این حال، پس از گذشت بیش از دو سال از شروع همه‌گیری کرونا، هنوز درک کاملی و درستی از ویژگی‌های یک ماسک مناسب که می‌تواند ایمنی لازم در برابر کرونا را به ما بدهد، وجود ندارد.
در Physics of Fluids که توسط انتشارات AIP منتشر شده است، محققان دانشگاه ایالتی فلوریدا و دانشگاه جان هاپکینز با استفاده از تجزیه و تحلیل اجزای اصلی (PCA) همراه با مدل‌های شبیه‌سازی دینامیک سیالات، تلاش کردند با بررسی انواع ماسک‌ها و نحوه تأثیرگذاری آن‌ها متناسب با شکل صورت، ایده آل‌ترین آن‌ها را نشان دهند. این بررسی یک نتیجه بسیار جالب توجه داشت؛ دانشمندان می‌گویند استفاده از دو ماسک نازک یا نامناسب، تأثیر قابل توجهی بر افزایش قابلیت محافظیتی ماسک ندارد و فقط یک احساس امنیت کاذب ایجاد می‌کند.
دانشمندان می‌گویند افزایش لایه‌ها سبب می‌شود تا جریان تنفسی جلوی ماسک مختل شده و جریان هوا به نواحی کناری (بالا و پایین ماسک) منتقل شود. این موضوع سبب شدت جریان دم و باز دم از این مسیر‌های معمولا باز می‌شود که با شدت بیشتری از ماسک تکی، دم و باز دم را به بیرون و داخل ماسک می‌کشد. این فرآیند اگرچه در مساک‌های با کیفیت بالا و استاندارد کمتر دیده می‌شود، ولی هنوز هم وجود دارد که به باور دانشمندان می‌تواند منجر به برخی مشکلات تنفسی شود.
محققان برای انجام این آزمایش خود، یک دستگاه تنفسی با قدرت دم و باز دم یک مرد بالغ را شبیه سازی کرده و در دو نوب روی صورت آن یک ماسک و سپس دو ماسک معمولی نازک قرار دادند. این مدل دارای سنسور‌هایی بود که می‌توانست میزان دم و بازدم ورودی و خروجی از نواحی اطراف ماسک را محاسبه می‌کرد. برای شکل و اندازه سه بعدی واقعی تر، محققان از PCA استفاده کردند که ۱۰۰ سر مرد بالغ و ۱۰۰ سر زن بالغ را که از داده‌های اسکن سر در دانشگاه بازل در سوئیس بازیابی شده بود، ادغام کرد.
مدل آن‌ها نشان داد که چگونه عدم تقارن جزئی معمول در تمام ساختار‌های صورت می‌تواند بر روی ماسک مناسب تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، یک ماسک می‌تواند در سمت چپ صورت محکم‌تر از سمت راست باشد. همچنین لایه‌های بیشتر به معنای پوشش کمتر متخلخل صورت است، که منجر به خروج جریان بیشتر از شکاف‌های محیطی (طرف، بالا و پایین) در ماسک‌هایی با تناسب کمتر می‌شود. همانگونه که اشاره شد، این فرآیند در ماسک‌های دوتایی با کیفیت بالا کمتر مشاهده شد، اما باز مشکلاتی در زمینه تنفس افراد ایجاد می‌کرد.
توماس سولانو از دانشگاه ایالتی فلوریدا می‌گوید: «عدم تقارن صورت تقریباً با چشم قابل درک نیست، اما با جریان دم و باز دم از طریق ماسک آشکار می‌شود. بسته به نوع صورت، جریان ورودی و خروجی غیر ایمن هوا ممکن است از بالا و یا پایین ماسک بیشتر باشد، اما در مواردی حتی خروج از کناره‌های ماسک نیز رخ می‌دهد. به هر حال آنچه مشخص بود، این است که استفاده از دو ماسک روی هم تأثیر محافظتی قابل توجهی در برابر کرونا ندارد.»
منبع: scitechdaily
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
