محققان نتیجه گرفتند بیماری قلبی عروقی و قطع عضو اندام تحتانی بار مشابهی را در مورد مرگ و میر در بیماران دیابتی نوع یک ایجاد می‌کنند.
هم بیماری‌های قلبی عروقی و هم قطع عضو اندام تحتانی با خطر زیاد مرگ و میر بیماران مبتلا به دیابت نوع یک مرتبط است.
به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال دیالوگز، یک تحقیق جدید ادعا می‌کند بیماری قلبی عروقی (CVD) و قطع عضو اندام تحتانی (LLA) بار مشابه و سنگینی به افراد مبتلا به دیابت نوع یک (T ۱ D) طولانی‌مدت تحمیل می‌کند. هر یک از این بیماری‌ها به تنهایی خطر مرگ به هر علتی را با یک اثر افزایشی تا ۲ برابر افزایش می‌دهد. در واقع هم بیماری قلبی عروقی و هم قطع عضو اندام تحتانی با خطر زیاد مرگ و میر به میزان پنج برابر بیشتر از عدم وجود این شرایط، مرتبط است.
کامل محمدی، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه بوردو فرانسه، گفت: یافته‌های ما توجه دقیق بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و قطع عضو اندام تحتانی را به درمان، پیشگیری و کنترل عوامل خطرزا جلب می‌کند؛ همانطور که به طور معمول به افراد دیابتی مبتلا به بیماری قلبی عروقی توصیه می‌شود.
بیماری‌های قلبی عروقی و قطع عضو بدون ضربه اندام تحتانی هر کدام منجر به کاهش امید به زندگی در بیماران دیابت نوع یک می‌شود، اما بار تشخیصی بین این شرایط شناخته شده نیست. با توجه به این موضوع دکتر محمدی و گروه تحقیقاتی وی اثرات بیماری قلبی عروقی و قطع عضو اندام تحتانی را بر خطر مرگ و میر در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک مقایسه کردند.
برای این منظور آنان از داده‌های ترکیبی مطالعات گروه‌های آینده‌نگر استفاده کردند. داده‌ها به چهار گروه دسته‌بندی شد؛ گروه اول عدم وجود بیماری قلبی عروقی (انفارکتوس میوکارد و یا سکته) و قطع عضو اندام تحتانی، گروه دوم سابقه بیماری قلبی عروقی به تنهایی بدون قطع عضو اندام تحتانی، گروه سوم فقط وجود قطع عضو اندام تحتانی بدون بیماری قلبی عروقی و گروه چهارم وجود هر ۲ شرایط در ابتدا (بیماری قلبی عروقی و قطع عضو اندام تحتانی).
بیماران با سابقه اولیه بیماری شریان محیطی از گروه‌های اول و دوم حذف شدند. هر مرگی که حین پیگیری صرف نظر از علت آن رخ می‌داد، نقطه پایانی تحقیق بود.
در بین ۱۱۶۹ شرکت‌کننده (۵۵ مرد، سن ۱۳±۴۰ سال، طول مدت دیابت ۱۱±۲۳ سال)، به ترتیب بیماری قلبی عروقی ۴.۲ درصد، قطع عضو اندام تحتانی ۵.۳ درصد و یا هر ۲ شرایط ۱.۷ درصد در افراد در ابتدا وجود داشت.
مرگ به هر علتی در ۲۶ درصد از شرکت‌کنندگان در طول پیگیری ۱۷ ساله رخ داد که مطابق با ۱۸ هزار و ۴۲۶ نفر در سال و میزان شیوع آن از هر ۱۰۰۰ نفر ۱۶ نفر در سال است.
خطر مرگ در افراد با سابقه اولیه بیماری قلبی عروقی (نسبت خطر تعدیل شده ۲.۰۰) یا قطع عضو اندام تحتانی (۲.۲۶) در مقایسه با افراد بدون بیماری با اثر افزایشی در افراد با هر ۲ بیماری افزایش یافته است (۵.۳۲).
هیچ خطر افزایشی مرگ در افراد مبتلا به بیماری قلبی عروقی در مقابل قطع عضو اندام تحتانی (۰.۸۷) مشاهده نشد.
در مقایسه با افراد بدون بیماری، بیماری قلبی عروقی و قطع عضو اندام تحتانی به طور مشابه با کاهش امید به زندگی در طول پیگیری مرتبط بودندکه به ترتیب ۲.۷۹ و ۳.۳۸ سال بود.
شرایط ترکیبی ۷.۰۴ سال کمتر امید به زندگی را نشان می‌دهد.
محققان نتیجه گرفتند بیماری قلبی عروقی و قطع عضو اندام تحتانی بار مشابهی را در مورد مرگ و میر در بیماران دیابتی نوع یک ایجاد می‌کنند.
یافته‌ها توجه دقیق افراد مبتلا به دیابت نوع یک و قطع عضو اندام تحتانی را به کنترل عوامل خطرزا، درمان‌ها و پیشگیری جلب می‌کند، همانطور که به طور معمول به افراد مبتلا به بیماری قلبی عروقی نیز توصیه می‌شود.
یافته‌های این تحقیق در مجله Cardiovascular Diabetology منتشر شده است.
