مسی گفت: هر شب به پا‌های خودم آمپول می‌زدم. ابتدا پدر و مادرم آمپول‌ها را برای من می‌زدند، سپس خودم یاد گرفتم آمپول‌ها را بزنم. سوزن کوچک بود و به من آسیبی نمی‌رساند. برای من این یک چیز معمولی بود.
مسی به حق بااستعدادترین فوتبالیست زمان ما و یکی از با استعدادترین بازیکنان تاریخ فوتبال در نظر گرفته می‌شود. بازی او واقعاً نشانه‌ای از جادو دارد و عملکرد او در بیش‌تر دوران حرفه‌ای‌اش مثال زدنی بوده است. استعداد فوتبالی لئو در سنین پایین خود را نشان داد، اما در ۱۱ سالگی رشد او متوقف شد. پزشکان او را مبتلا به GHD (کمبود هورمون رشد) تشخیص دادند. این بیماری نه تنها زندگی حرفه‌ای مسی، بلکه زندگی عادی او را در جامعه سخت کرد.
به گزارش اسپورت ۲۴، کمبود هورمون رشد یک بیماری بسیار نادر است که می‌تواند هم در سطح ژن و هم در اثر ضربه در دوران کودکی ایجاد شود. این با ناتوانی غده هیپوفیز قدامی مغز در تولید مقدار کافی از این هورمون مرتبط است. در نتیجه، بدن به سختی چربی، ماهیچه‌ها و استخوان‌های بدن را می‌سازد. این نه تنها بر رشد فرد تأثیر می‌گذارد بلکه ممکن است به دلیل بلوغ دیررس، مشکلات بینایی، پوستی، ایمنی و تشکیل استخوان‌های جمجمه در بدن آن فرد ایجاد شود. قابل ذکر است که کودکان مبتلا به یک بیماری مادرزادی با اندازه‌های طبیعی به دنیا می‌آیند، به طوری که تشخیص بیماری تنها در مراحل رشد امکان‌پذیر است. اتفاقی که برای مسی افتاد.
لیونل در ۱۱ سالگی به GHD مبتلا شد. از ۱۲ سالگی شروع به تزریق هورمون رشد به خود کرد. مشکل این است که دوره درمان ماهانه ۹۰۰ دلار هزینه داشت که برای خانواده مسی بسیار گران بود. پدرش در یک کارخانه کار می‌کرد و مادرش به عنوان نظافتچی کار می‌کرد. آن‌ها از پرداخت هزینه درمان پسرشان خودداری کردند؛ و باشگاه نیوولز اولد بویز که لئو در آن بازی کرد نیز از پرداخت این رقم خودداری کرد. خوشبختانه بارسلونا تماس گرفت و پسر ۱۳ ساله را به همراه خانواده به اسپانیا آورد و هزینه کل دوره را پرداخت کرد.
مسی گفت: هر شب به پا‌های خودم آمپول می‌زدم. ابتدا پدر و مادرم آمپول‌ها را برای من می‌زدند، سپس خودم یاد گرفتم آمپول‌ها را بزنم. سوزن کوچک بود و به من آسیبی نمی‌رساند. برای من این یک چیز معمولی بود.
دوره هورمونی تکمیل شده به مسی کمک کرد تا به ۱۶۹ سانتی‌متر برسد. لئو اغلب به دلیل قد کوتاهش مورد تمسخر قرار می‌گرفت، اما قد او برای مردان در آرژانتین متوسط است. در تیم بازیکنانی کوتاه‌تر از او نیز وجود داشتند. به عنوان مثال، دیگو بوونانوت با ۱۵۷ سانتی‌متر فعالیت داشت. هم‌چنین لازم به ذکر است که قد دیگو مارادونا تنها ۱۶۵ سانتی‌متر بود.
استفاده از هورمون رشد تقریباً در تمام ورزش‌ها اعم از آماتور و حرفه‌ای ممنوع است. پس چرا مسی محروم نشد؟
اول، به این دلیل که مسی احتمالاً بعد از بلوغ استفاده از هورمون رشد را متوقف کرده است. درست است، هنوز یک روزنامه نگار نتوانسته اطلاعات دیگری را تأیید کند و باشگاه بارسلونا نیز از اظهار نظر خودداری کرده است.
ثانیاً، طبق قانون ضد دوپینگ فیفا، درمان با هورمون رشد در سطح جوانان مشکلی ندارد به شرطی که:
الف) به طور واضح درخواست برای استفاده درمانی از آن ارائه شود.
ب) از این هورمون برای افزایش عملکرد بدن استفاده نشود و دوره منحصراً برای درمان بیماری استفاده می‌شود.
هر دوی این نکات در مورد مسی به وضوح رعایت شد.
احتمالاً به دلیل زدن این هورمون‌ها، مسی امتیاز متفاوتی نسبت به سایر بازیکنان دارد. او ساختار بدنی غیرمعمولی دارد. پا‌های کوتاه و مرکز ثقل کم که به او کمک می‌کند وزن بدن خود را فوراً از یک پا به پا دیگر منتقل کند و با حرکات تیز در حین دریبل کردن، حریف خود را منحرف کند.
