دنیل رادکلیف در مصاحبه‌ای با جی. کی. رولینگ فاش کرد که اولین عینک شخصیت هری پاتر به او حساسیت داد. او در اینباره گفت: «اولین عینک هری پاتر به من حساسیت داد. دور چشم هایم دو تا حلقه‌ی سر سفید با چند تا لکه درست شد و یک هفته طول کشید تا فهمیدیم از عینک بوده.»
با چند حقیقت خواندنی درباره بازیگران هالیوودی و فیلم‌های آنها همراه باشید.
به گزارش همشهری، بعضی بازیگران هالیوود ما را چنان میخکوب بازی استادانه خود می‌کنند که دیگر به اینکه در پشت صحنه کار چه اتفاقی افتاده فکر نمی‌کنیم.
با این حال، آنها به راحتی به این درجه نرسیده‌اند و موانعی که در مسیر خود با آنها مواجه شدند و ریسک‌هایی که کردند این بازیگران را به سوپراستاری که امروز هستند بدل ساخته است.
جانسون در فصل اول سریال «شوی دهه هفتاد» (That ‘۷۰ s Show) در اپیزودی به نام «شوی کُشتی» نقش پدر خودش «راکی» را بازی کرد. این اولین تجربه بازیگری او بعد از ورودش به دنیای کُشتی و ادامه دادن راه پدرش در این ورزش بود. بازی او در این سریال مورد توجه قرار گرفت و او ۲ سال بعد توانست نقشی در فیلم «بازگشت مومیایی» (The Mummy Returns) بگیرد.
دنیل رادکلیف در مصاحبه‌ای با جی. کی. رولینگ فاش کرد که اولین عینک شخصیت هری پاتر به او حساسیت داد. او در اینباره گفت: «اولین عینک هری پاتر به من حساسیت داد. دور چشم هایم دو تا حلقه‌ی سر سفید با چند تا لکه درست شد و یک هفته طول کشید تا فهمیدیم از عینک بوده.»
فیلم‌های «گرگ و میش» (Twilight) به موفقیت زیادی دست یافتند و طرفداران زیادی در سرتاسر دنیا پیدا کردند. کریستن استوارت با نقش «بلا» خیلی‌ها را شیفته‌ی خود کرد، اما بازیگران بااستعداد زیادی دیگری هم برای این نقش تست داده بودند که موفق به گرفتن آن نشدند. جنیفر لارنس یکی از آنها بود و او گفته این فیلم‌ها تحسین و شگفتی او را برانگیختند.
تام هنکس به خاطر بازی اش در فیلم «فارست گامپ» (Forrest Gump) اسکار گرفت، اما او در زمان ساخت این فیلم مجبور شده بود از جیب خودش هم هزینه کند. به گفته‌ی هنکس، شرکت فیلمسازی پارامونت زیر بار تأمین هزینه‌ی بعضی بخش‌های فیلم نرفت، مثل سکانس دویدن فارست در نقاط مختلف آمریکا. به همین دلیل، او و کارگردان فیلم که به اهمیت این سکانس واقف بودند، مجبور شدند هزینه‌ی آن را خودشان پرداخت کنند.
همه می‌دانیم که رابین ویلیامز چه کمدین فوق العاده‌ای بود، بنابراین تعجبی ندارد که بسیاری از سکانس‌های معروف او بداهه بوده باشد. در حقیقت، کارگردان تصویر کافی برای ارائه‌ی نسخه‌های مختلفی از فیلم خود را در اختیار داشت، یکی همانی که در فیلمنامه آمده بود و بقیه آن‌هایی که حاصل بداهه پردازی‌های ویلیامز بودند. کارگردان حتی هنگام ضبط سکانس‌ها از دوربین‌های متعددی استفاده می‌کرد تا مطمئن شود واکنش بقیه‌ی بازیگر‌ها هم ثبت شده است، چون آنها معمولاً از کاری که ویلیامز می‌خواست کند یا چیزی که می‌خواست بگوید خبر نداشتند.
ستاره‌ی فیلم «نگهبانان کهکشان» (The Guardians of the Galaxy) در مصاحبه‌ای اذعان کرد در زمان فیلمبرداری این فیلم لباس‌های نقشش «پیتر کوییل/ استار-لرد» از جمله کت او را از سر صحنه کش می‌رفت و با خود به خانه می‌برد. او این کار را می‌کرد تا بعداً اگر فیلم پرفروش شد، بتواند در لباس یک ابرقهرمان از کودکان بیمار در بیمارستان‌ها عیادت کند.
