مردم سریلانکا برای بازدید از کاخ ریاست جمهوری که به یک جاذبه توریستی تبدیل شده در صف‌های طولانی می‌ایستند و از نقاشی‌های داخل و مناظر آن شگفت زده می‌شوند.
شمار زیادی از مردم سریلانکا برای بازدید از خانه و اقامتگاه رسمی رئیس جمهور گوتابایا راجاپاکسا در کلمبو ازدحام کردند.
به گزارش فرارو، صف‌های طولانی بیرون خانه رئیس جمهور سریلانکا تشکیل شده است و مردم در انتظار ورود به این مکان هستند. یک زن به رویترز گفت که برای دور سوم آمده است تا عمارت بزرگ را به خوبی ببیند.
پوشپا کانتی گفت: اولین تصور این بود که یک نفر در اینجا مکان لوکس زندگی می‌کند در حالی که بسیاری در رنج هستند. من سه بار آمده ام، اما نتوانستم مکان را به درستی ببینم. ما فقط به اطراف نگاه کردیم و رفتیم.
برای بسیاری، این اولین بار بود که اقامتگاهی به این بزرگی را می‌دیدند. این عمارت بزرگ، با ایوان‌های دل‌باز، اتاق‌های نشیمن مجلل و اتاق‌خواب‌های بزرگ، استخر باغ و چمن‌های آراسته شده، منظره‌ای خیره‌کننده است.
یک کشاورز ۶۷ ساله که با اتوبوس از خارج از کلمبو آمده، در سالن بدنسازی رئیس جمهور مات و مبهوت شد. او در حالی که سعی می‌کرد بر روی تردمیل بپرد، به تجهیزات اشاره کرد و گفت: هرگز فکر نمی‌کردم فرصتی برای دیدن این چیز‌ها پیدا کنم. به استخر و این ورزشگاه نگاه کنید. ما می‌توانیم ببینیم که چگونه آن‌ها از زندگی مجلل در اینجا لذت می‌برند در حالی که مردم در به زحمت می‌افتند. خانواده‌های ما بدون غذا رنج می‌برند.
در باغ‌های سرسبز کاخ، گروه‌هایی با تنقلات دور هم جمع شدند، نوشابه و چای نوشیدند، گویی که با دوستان و خانواده در یک پیک نیک بیرون بودند.
روز شنبه، ده‌ها هزار معترض به محل اقامت گوتابایا راجاپاکسا هجوم آوردند، آن‌ها رئیس جمهور را مسئول یک فروپاشی اقتصادی بی‌سابقه می‌دانند که برای ۲۲ میلیون جمعیت کشور فاجعه‌بار بوده است. آن‌ها موانع را کنار زده و وارد کاخ شدند و آن را اشغال کردند.
رهبران جنبش اعتراضی گفته‌اند که تا زمانی که رئیس جمهور از سمت خود کناره‌گیری کند، انبوهی از اقامتگاه‌های رئیس جمهور و نخست‌وزیر در کلمبو را اشغال خواهند کرد. در آخر هفته در خانه رئیس جمهور، معترضان به داخل استخر پریدند، روی تخت وی خوابیدند و در سالن بدنسازی ورزش کردند.
گوتابایا راجاپاکسا موافقت کرده تا روز چهارشنبه رسما استعفا دهد. برادران و برادرزاده او نیز از سمت خود کنار رفته اند.
سریلانکا در بدترین بحران از زمان استقلال از بریتانیا در سال ۱۹۴۸ با کمبود سوخت، غذا و سایر اقلام ضروری روبرو شده است.
