گروهی از دانشمندان روشی را ابداع کردند که در آن با استفاده از ریز جلبک‌های می‌توان سیمانی را تولید کرد که نه تنها باعث کاهش دی اکسید کربن بلکه به جذب آن از جو نیز کمک می‌کند.
فرارو- یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دانشگاه کلرادو ایالات متحده آمریکا، روشی را برای استفاده از ریزجلبک‌ها در تولید سیمان و بتن برای جذب دی اکسید کربن از جو کشف کرده اند که می‌تواند آینده شهرسازی جهان را دگرگون سازد.
به گزارش فرارو، یکی از رایج‌ترین مصالح روی زمین و پایه شهرسازی در سراسر جهان، بتن است. این ماده ترکیبی از آب و سیمان پرتلند است که سپس اجزایی مانند ماسه، شن، یا سنگ خرد شده به آن اضافه می‌شود. اما معمول‌ترین نوع سیمان، یعنی سیمان پرتلند خود حاصل استخراج سنگ آهک و سوزاندن آن در دمای بسیار بالا است که دی اکسید کربن زیادی را روانه جو می‌کند. به عبارت دیگر، خود تولید سیمان یکی از مهمترین عوامل انتشار دی اکسید کربن در سیاره ما محسوب می‌شود، اما از طرف دیگر نمی‌توان تولید سیمان را نیز متوقف کرد، زیرا این ماده یکی از اساسی‌ترین مواد در جهان امروز ماست.
با توجه به همین دغدغه ها، دانشمندان به دنبال راهی بودند که هم بتوان سیمان را بدون انتشار دی اکسید کربن تولید کردن و هم تا حد امکان بتوان از ترکیبات حاصل از آن از جمله بتن برای جذب کرن استفاده کرد. برای حل این معما دانشمندان به یک فرآیند طبیعی در ریز جلبک‌ها رسیدند، فرآیندی طبیعی که گونه‌های خاصی از ریزجلبک‌های آهکی از طریق فتوسنتز انجام می‌دهند (مثل ساخت صخره‌های مرجانی). بدین ترتیب برای تولید سیمان پرتلند نه از سنگ آهک استخراج شده از معادن بلکه از سنگ آهک‌های بیولوژیکی بهره گرفته می‌شود.
اما این ایده جذاب به همینجا ختم نمی‌شود؛ یکی دیگر از مواد آلوده کننده جو که در سیمان پرتلند وجود دارد، سنگ آهک آسیاب شده است که به نسبت ۱۵ درصد در آن وجود دارد. دانشمندان می‌گویند از همین فرآیند نیز می‌توان سنگ آهک مورد نیاز برای ترکیب با سیمان پرتلند را نیز تهیه کرد، اما در این شرایط ما یک مزیت جذاب دیگر نیز بدست خواهیم آورد، زیرا این ترکیب بیولوژیک می‌تواند همانند ریز جلبک‌های طبیعی، دی اکسید کربن را به خود جذب کند و حتی سبب کاهش دی اکسید کربن شود.
دانشمندان می‌گویند؛ اگر تمام ساخت و ساز‌های مبتنی بر سیمان در سراسر جهان با مواد بیوژن جایگزین شوند، از انتشار سالانه ۲ گیگاتن دی اکسید کربن به اتمسفر جلوگیری می‌شود و علاوه بر آن بیش از ۲۵۰ میلیون تن دی اکسید کربن اضافی از جو بیرون کشیده و جذب این مواد می‌شود. ویل اسروبار، محقق اصلی پروژه و دانشیار مهندسی عمران، محیط زیست و معماری دانشگاه کلرادو گفت: «این فرآیند از نظر تئوری می‌تواند یک شبه اتفاق بیفتد، زیرا ما همین امروز هم ابزار و فناوری لازم برای انجام این کار را داریم. این لحظه‌ای هیجان انگیز برای ما و تمام صنعت است. ما معتقدیم که یکی از بهترین راه‌حل‌ها، اگر نگوییم بهترین راه‌حل، برای رفع مشکل کربن را داریم.»
منبع: scitechdaily
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
برای اینکه ترک نخورده