محسن هاشمی‌رفسنجانی در روزنامه اعتماد نوشت: در دو نوشته قبلی اشاره شد که نباید همه خوبی‌ها را به نام خود و همه بدی‌ها را به نام دیگران نوشت و تاکید شد که خود انقلاب اسلامی مهم‌ترین عنصر وضع موجود است که باید یادی از پدیدآورندگان کرد.
روشن است که بعد از پیروزی دیری نپایید که انقلاب با بحران‌هایی مواجه شد و کسانی بودند که با مدیریت خود کشور را از بحران‌ها عبور دادند تا به تثبیت رسید. یکی از بحران‌ها جنگ تحمیلی یا دفاع مقدس بود که باید همه ایثارگران این میدان را جزیی از بانیان وضع موجود دانست و قدردان آن‌ها بود؛ لذا مناسب است یادآور مرداد سال ۱۳۶۹ که ماه سرنوشت‌سازی است، مخصوصا ۲۳ مرداد ۱۳۶۹ روز بزرگی در تاریخ ایران است. روز تثبیت پیروزی ایران و دفاع مقدس و آن هم با امضای صدام باشیم، مهمی که با سیاست‌های اعتدالی و خروج از افراط و تفریط به دست آمد.
آیت‌الله هاشمی در خاطرات ۲۴ مرداد ۱۳۶۹ خود چنین نوشته: «خبر رسید که رادیو بغداد، نامه صدام به من را خوانده و صدام در این نامه خواسته‌های ما را پذیرفته است؛ حدس دیشب درست درآمد. سیل تلفن‌های تبریک راه افتاد؛ پیروزی مهمی است و حاکی از تصمیم عراق به مقاومت در کویت در مقابل امریکاست که به ما امتیاز داده است.
از صبح زود، خبر اعلان اقدام سخاوتمندانه‌ای در ارتباط با ایران را داده بودند و ما منتظر بودیم. [آقای یوسف بن علوی]، وزیر امورخارجه عمان به ملاقات آمد؛ از شنیدن خبر قبول خواست‌های ما که برای آن‌ها نشان از ادامه بحران در جنوب خلیج فارس است، خیلی دمغ شده بود.
از همکاری ما با عراق نگران بود؛ گفتم در مورد موضوع تجاوز به کویت همکاری نخواهیم کرد و برای خروج از کویت پافشاری می‌کنیم. خبر داد که عربستان سعودی و سایر کشور‌های جنوب خلیج فارس، شایق به اصلاح روابط خود با ایران هستند.» شایان ذکر که صدام در این روز نامه‌ای ارسال کرد که حاوی عبارت عجیبی بود.
«جناب آقای هاشمی‌رفسنجانی رییس محترم جمهوری اسلامی ایران: با این تصمیم ما، دیگر همه چیز روشن شده و بدین ترتیب همه آنچه می‌خواستید و بر آن تکیه می‌کردید، تحقق می‌یابد و دیگر اقدامی جز مبادله اسناد باقی نمانده.»
برای بسیاری از کارشناسان و مسوولان کشور این نامه و عملی شدن اقدامات وعده داده شده در آن باورنکردنی بود، صدامی که ده سال قبل از آن به ایران حمله کرده بود، امروز نامه‌ای را امضا می‌کند که تمام اهداف و خواسته‌های جمهوری اسلامی ایران، از جمله پذیرش توافق ۱۹۷۵ الجزایر، عقب‌نشینی تا مرز‌های بین‌المللی، آزادی بدون قید و شرط همه اسرای ایرانی و اجرای همه بند‌های قطعنامه ۵۹۸، همه مطالباتی بودند که ایران در مذاکرات صلح سازمان ملل دنبال می‌کرد، اما خارج از این مذاکرات و با مکاتبه میان صدام و آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، رییس‌جمهور وقت ایران به دست آمد. نکته جالب توجه در این فرآیند، دقت‌نظر و تیزهوشی آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی و همکاران ایشان بود که با شناخت کامل از روحیات و روانشناسی صدام، در پیش‌نویس نامه‌هایی که توسط وزارت خارج تهیه می‌شد، تغییراتی می‌دادند که موجب غافلگیری طرف مقابل و واکنش‌های منفعلانه آنان شد، صدام در دومین نامه خود تصریح می‌کند که به اتفاق سایر مسوولان ارشد عراقی، پاسخ رییس‌جمهور ایران را بار‌ها مطالعه کرده است و در آخرین نامه نیز اظهار می‌دارد که تمامی درخواست‌های ایشان را پذیرفته است.
حدود سه ماه پس از آغاز مکاتبات میان روسای جمهور عراق و ایران، عراق به کویت حمله می‌کند و در حالی که برخی جریانات تندروی داخلی، به ویژه در مجلس سوم، طرح ائتلاف با صدام برای جنگ با امریکا را مطرح کردند، اما جمهوری اسلامی، با تدبیری تاریخی، ضمن محکوم کردن تجاوز صدام به کویت، بی‌طرفی ایران را در جنگ اعلام و از حادثه پیش آمده در جهت تامین منافع ملی ایران، استفاده کردند که نتیجه آن، پذیرش خواسته‌های ایران توسط عراق و اعلام عراق به عنوان متجاوز از سوی سازمان ملل بود.
یادم می‌آید که در سال ۶۸ آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب قصد نصب مدال فتح بر سینه فرمانده جنگ آیت‌الله هاشمی را داشتند که ایشان قبول نکردند و خواستند در زمانی که به صلح کامل رسیدیم و آزادگان به کشور بازگشتند، انجام شود؛ لذا رهبری در ابتدای شهریور ۱۳۶۹ مدال فتح را به سینه ایشان نصب کردند و در مراسمی چنین فرمودند: «یکی از چیز‌هایی که ما همیشه به عنوان فضایل برجسته جناب آقای هاشمی در ذهن داشتیم و مشاهده می‌کردیم، حضور فداکارانه و مدبرانه‌ای ایشان در صحنه‌های جنگ تحمیلی بود و حقیقتا زبان قاصر است از اینکه آن زحمات و آن فداکاری‌ها را سپاسگزاری کند.
من آن شب‌های دشوار، آن لحظات پر هم‌وغم و پرمسوولیتی را که ایشان در مقابل چشم همه ما گذراندند- که همیشه مورد تشکر امام بزرگوارمان (رضوان‌الله) هم بود- فراموش نمی‌کنم. ما حالا می‌خواهیم این تشکر را به صورت یک حرکت سمبلیک مجسم کنیم و این نشان فتح را به سینه جناب آقای هاشمی الصاق نماییم.»
متاسفانه کسانی که به صورت جانبدارانه صحبت از بانیان وضع موجود می‌کنند، چنین وقایع تاریخی را کاملا فراموش کرده و سعی در پنهان کردن واقعیات دارند. امیدوارم که در گرامیداشت هفته دفاع مقدس مجددا صداوسیمای جمهوری اسلامی رشادت‌های گذشتگان و مدال‌داران را که حال بانیان وضع موجود نامیده می‌شوند، فراموش نکند. در همه کشور‌ها قدرشناس مدال‌آوران خود هستند.
