«قطار سریع‌السیر»؛ ماموریت عجیب برد پیت در سریع‌ترین قطار دنیا

فرارو- فیلم «قطار سریع‌السیر» تازه‌ترین اثر دیوید لیچ (کارگردان «ددپول ۲» و «بلوند اتمی») است. این فیلم بر اساس رمانی از کوتارا ایساکا ساخته شده و عنوان آن هم اشاره‌ای است به قطار سریع‌السیری که توکیو را به کیوتو متصل می‌کند. برجسته‌ترین ویژگی این فیلم خشونت مفرح آن است. شاید عبارت «خشونت مفرح» کمی عجیب به نظر برسد، اما اگر به کتک‌کاری‌های «تام و جری» فکر کنید، حتما تصدیق می‌کنید که ضرب و شتم و خشونت هم گاهی می‌تواند شاداب و مفرح باشد. «قطار سریع‌السیر» دقیقا یک چنین چیزی را به مخاطب می‌دهد.

 

به گزارش فرارو؛ ماجرای «قطار سریع‌السیر» همانطور که از اسمش پیداست بیشتر مدت در یک قطار اتفاق می‌افتد؛ قطاری پر از تبهکاران و آدمکشان که با هفت‌تیر و چاقو و مشت و لگد به جان هم می‌افتند تا یک کیف دستی پر از پول را به چنگ بیاورند. برد پیت در این داستان نقش یک آدمکش حرفه‌ای را دارد که ماموریتش سوار شدن به قطار سریع‌السیر کیوتو، به دست آوردن کیف و پیاده شدن از قطار است. اما انجام این ماموریت اصلا به سادگی توصیف کردن آن نیست. قهرمان ما باید در این دو ساعت به اندازۀ همۀ عمرش مبارزه کند؛ تبهکارانی از سراسر دنیا با انگیزه‌های مختلف به دنبال آن کیف هستند.

اینکه داستان فیلم چقدر پیچیده است و اینکه آیا فیلمنامه دارای نقاط ضعفی هست یا نه، اصلا مهم نیست! این فیلم می‌خواهد با صحنه‌های اکشن و شوخی‌هایش ما را مجذوب کند و به بهترین شکل ممکن به این هدف می‌رسد. صحنه‌های اکشن فیلم که در محیط‌های مختلف قطار اتفاق می‌افتند و با حرکات زیبا و بی‌نقص دوربین به ما نشان داده می‌شوند، واقعا جذاب و فوق‌العاده از کار درآمده‌اند و باعث می‌شوند که نتوانیم یک لحظه چشم از صفحۀ نمایش برداریم.

 

یکی از بامزه‌ترین صحنه‌های فیلم جایی است که برد پیت و برایان تایری در یکی از واگن‌های ساکت قطار نشسته‌اند و در عین این که تلاش می‌کنند تا سکوت را رعایت کنند، همدیگر را به قصد کشت کتک می‌زنند. بازی‌های فیلم درست همانطوری است که از اسم‌های بزرگشان انتظار داریم. یکی از تبهکارانی که در قطار حضور دارد شخصیتی ملقب به «شاهزاده» است که جوئی کینگ نقشش را بازی می‌کند. او ظاهر معصوم و زیبای یک دختر دبیرستانی را دارد، اما پشت این نقاب معصومانه یک مغز متفکر شرور را پنهان کرده است. اما درخشان‌تر از همه خود برد پیت است که با وجود شغل خشنی که دارد، شخصیتی بسیار مسالمت‌جو دارد و می‌خواهد تا آنجایی که می‌شود از خشونت پرهیز کند؛ این روحیۀ آشتی‌جویانه در وسط این معرکۀ پر از زد و خورد تضاد جالب و شیرینی را ایجاد کرده که بخشی از بار طنز فیلم را به دوش می‌کشد.

فلاش‌بک‌های فیلم به گذشتۀ هر کدام از تبهکاران حاضر در قطار، علاوه بر اینکه به داستان فیلم شاخ و برگ بیشتری می‌دهد، یک لایۀ احساسی و انسانی هم به آن می‌بخشد. در مجموع «قطار سریع‌السیر» داستان خیلی خاص و چشمگیری ندارد و از این‌جهت نمی‌توان آن را در سطح فیلم‌های درجه‌یکی مثل «بیل را بکش» یا «باشگاه مشت‌زنی» قرار دارد. اما اکشن فیلم، شوخی‌ها و بازی‌های آن آنقدر خوب هستند که بتوانند دو ساعت سرگرمی مفرح و نشاط‌آور را برای بیننده فراهم کنند.