سقاخانه یا سبیل، به لفظ بوسنیایی آن، در برخی شهر‌های اروپا و آمریکا وجود دارد. ریشه این سقاخانه‌ها به دوران سیطره حکومت عثمانی در بالکان برمی‌گردد. گفته شده که درویشان و محبان اهل بیت که در آن زمان به مناطق غربی جهان اسلام سفر کرده بودند به نیت شهدای مظلوم کربلا سقاخانه‌هایی برای سیراب کردن مردم بنیان گذاشتند.
سارایوو، بلگراد، بیرمنگام و سنت لوییس شهر‌هایی غربی هستند که سنت شرقی سقاخانه و سیراب کردن رهگذران در آنها یاد امام حسین (ع) و یاران شهیدش را گرامی می‌دارد.
به گزارش همشهری، حتما شما هم قبول دارید که دیدن مسجد در غرب، اروپا و آمریکا، اتفاقی غیرمنتظره نیست؛ مساجدی زیبا و البته قدیمی متعددی هستند که در شهر‌های مختلف جهان، محل گرد هم آمدن مسلمانان هستند، اما دیدن سقاخانه! این شاید عجیب باشد.
سقاخانه یا سبیل، به لفظ بوسنیایی آن، در برخی شهر‌های اروپا و آمریکا وجود دارد. ریشه این سقاخانه‌ها به دوران سیطره حکومت عثمانی در بالکان برمی‌گردد. گفته شده که درویشان و محبان اهل بیت که در آن زمان به مناطق غربی جهان اسلام سفر کرده بودند به نیت شهدای مظلوم کربلا سقاخانه‌هایی برای سیراب کردن مردم بنیان گذاشتند.
سقاخانه یا سبیل در سارایوو یک نماد زیباست.
تاریخ نویسان تعداد این سقاخانه‌ها را حدود سیصد عدد برآورد کرده‌اند و گفته می‌شود تا قبل از باز شدن پای کمونیسم به اروپا، تابلوی سلام بر حسین و لعن بر دشمنانش هم برسر این بنا‌ها دیده می‌شده است، اما این تفکر و پیروانش تلاشی عجیب در نابود کردن این بنا‌های فرهنگی قرن پانزدهمی داشتند.
سبیل شهر سنت لوییس در ایالت میسوری آمریکا واقع شده است.
امروز، اما شهر سارایوو که به دلیل تنوع مذاهب در آن به اورشلیم اروپا مشهور است، یکی از قدیمی‌ترین این سقاخانه‌ها را در قلب خود دارد. یک سقاخانه چوبی و زیبا که مربوط به قرن هفدهم میلادی است.
میدان باشچارچیجای این شهر با نماد این سقاخانه چوبی شناخته می‌شود. سقاخانه‌ای که ماکت آن در بیرمنگام انگلستان، بلگراد صربستان، و سنت لوئیس ایالات متحده هم وجود دارد و رهگذران را، فارغ از آیین آنها، سیراب می‌کند.
سقاخانه صربستان شبیه سقاخانه سارایوو است.
رسم سقاگری به یاد برادر امام حسین (ع) حضرت عباس (ع) سنتی رایج در میان اقوام مسلمان به خصوص شیعیان و محبان اهل بیت پیامبر است.
محبان اهل بیت به یاد مظلومیت مولای خود عابران و حتی پرندگان را سیراب می‌کنند.
