برخی نوزادان با مو‌های پر به دنیا می‌آیند، در حالی که برخی دیگر موی کمی دارند یا اصلا مو ندارند و همه این‌ها طبیعی است و گذشته از ظاهر آنها، نوزادان با تمام فولیکول‌های مویی که در طول زندگی خود به آنها نیاز دارند متولد می‌شوند.
تاثیر ژنتیک و رنگ پوست در میزان مو‌های نوزاد از قدیم پذیرفته شده بود، اما حالات بارداری مادران چطور؟ محققان بیمارستان جانز هاپکینز متوجه شدند پیش‌بینی‌های مادربزرگ‌ها هم در این رابطه درست از آب درمی‌آیند.
به گزارش همشهری، برخی نوزادان با مو‌های پر به دنیا می‌آیند، در حالی که برخی دیگر موی کمی دارند یا اصلا مو ندارند و همه این‌ها طبیعی است و گذشته از ظاهر آنها، نوزادان با تمام فولیکول‌های مویی که در طول زندگی خود به آنها نیاز دارند متولد می‌شوند.
هر کودک، به طور متوسط، با حدود پنج میلیون فولیکول مو به این دنیا می‌آید. در هفته‌های اولیه بارداری، این فولیکول‌ها شروع به رشد تار‌های ریز مو به نام لانوگو می‌کنند و در هفته ۲۰، پوست سر جنین با این مو‌ها پوشیده می‌شود، اما لانوگو به مرور و در حالی که جنین در رحم مادرش در حال رشد است، می‌ریزد. پس هر مویی که نوزاد با آن متولد می‌شود، احتمالا در سه ماهه آخر بارداری شروع به رشد کرده است.
ژنتیک در میزان موی نوزادان هنگام تولد نقش مهمی دارد با این حال عوامل دیگری نیز وجود دارد که ممکن است بر رشد مو تأثیر بگذارد. یکی از آنها رنگ پوست است؛ افرادی با رنگ‌های تیره‌تر معمولا مو‌های بیشتری نسبت به نوزادانی با پوست روشن‌تر دارند، و بله این هم یک عامل ژنتیکی است.
اما والدین دوست دارند چیز‌های بیشتری راجع به جنین پنهان شده خود بدانند، مثلا آیا فرزندشان با مو‌هایی پر و مدل‌دار به دنیا می‌آید یا نه؟! خبر خوب اینکه آنچه احتمالا از زبان مادربزرگ‌ها و قابله‌های قدیمی شنیده‌اید، صحت دارد.
یک مثل رایج در مورد مادران باردار که در افواه افراد قدیمی می‌چرخد این است که میزان سوزش سر دل یک زن در دوران بارداری، در مورد میزان مو‌هایی که نوزاد تازه متولد شده او حرفی برای گفتن دارد. سوزش سر دل زیاد به معنای موی زیاد است و بالعکس. داستان عامیانه‌ای که شاید باور آن دشوار به نظر برسد.
در سال ۲۰۰۶، برخی از محققان تصمیم گرفتند درستی این روایت را ارزیابی کنند و جالب اینکه متوجه شدند این ارتباط واقعا وجود دارد.
محققان بیمارستان جانز هاپکینز در بالتیمور دریافتند که وقتی زنان باردار سوزش معده را گزارش می‌کنند، در ۸۲ درصد مواقع نوزادان مودارتری به دنیا می‌آیند و اکثر زنان بدون سوزش سر دل نوزادان کم‌مو یا بی‌مو (طاس) به دنیا می‌آوردند.
محقق اصلی این مطالعه، کاتلین کاستیگان، مدیر مرکز ارزیابی جنین جانز هاپکینز می‌گوید: من صد‌ها بار این داستان را شنیده بودم و به بیمارانم می‌گفتم که مهمل است. ما این مطالعه را با این فکر شروع کردیم که این افسانه را از بین خواهیم برد، اما درست برعکس شد! محققان حدس می‌زنند که سطوح بالاتر هورمون‌های بارداری که رشد موی جنین را تحریک می‌کنند، اسفنکتر مری را نیز شل می‌کند و به اسید معده اجازه می‌یابد به مری برگشته و باعث رفلاکس معده یا سوزش سر دل شود.
