به نظر میرسد اکنون پاسخ به این سؤال چندان سخت نباشد: «این همه پافشاری بر بهرهمندی از انرژی هستهای و به جان خریدن هزینههای آن، ارزش داشت؟» حتی اگر مصارف دیگر انرژی هستهای را نادیده گرفته و فقط تأمین برق مورد نیاز کشور را در نظر بگیریم؛ پاسخ واضح است: «بله؛ ارزش داشت.»
روزنامه کیهان با اشاره به مصرف برق در کشور نوشت: با مصرف بیش از ۲۸۰ هزار گیگاوات ساعت انرژی الکتریکی در سال، رتبه نوزدهم را در میان کشورهای جهان داریم. مصرفی که روندی افزایشی دارد و در افقی نه چندان دور با رواج خودروهای الکتریکی، توسعه قطارهای برقی بینشهری، تکمیل زیرساختهای دولت الکترونیک برای ارائه خدمات غیرحضوری، هوشمندسازی اماکن و ساختمانها و... بسیار بیش از این نیز خواهد بود.
به نظر میرسد اکنون پاسخ به این سؤال چندان سخت نباشد: «این همه پافشاری بر بهرهمندی از انرژی هستهای و به جان خریدن هزینههای آن، ارزش داشت؟» حتی اگر مصارف دیگر انرژی هستهای در رادیوداروها، آبشیرینکنهای دریایی، پیشرانهای هستهای و... را نادیده گرفته و فقط تأمین برق مورد نیاز کشور را در نظر بگیریم؛ پاسخ واضح است: «بله؛ ارزش داشت.»
فارغ از اینکه نقطه نزاع غرب با ما نه در انرژی هستهای که بر سر استقلال و توانمندی ماست. حفظ دستاوردهای هستهای و بهرهمندی کامل از سایر ظرفیتهای انرژی هستهای در آینده حتی با محاسبات مادی نیز، بدیهیترین نیاز کشور در حال و آینده است. مطمئنا نسل آینده ایران مذاکرهکنندگانی را خواهند ستود که با پافشاری بر این حق حیاتی، آن را با تعهدات موقت عهدشکنترین دولتهای تاریخ مبادله نکردند.
ما ملت برق هسته ای فلاکت کننده نخواهیم چه کسی رو باید ببینیم
؟؟؟؟!!!!