به طور گسترده‌ای روشن شده که ارتباطات اجتماعی ضعیف مانند شبکه‌های ارتباطی کوچک، تعاملات کم و تنهایی عوامل خطرزای قابل تغییر برای زوال شناختی است.
تحقیقات جدید شواهدی ارائه می‌دهد که زندگی با دیگران، مشارکت گروهی در جامعه و نداشتن احساس تنهایی با کاهش آهسته‌تر زوال شناختی مرتبط است.
به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال اکسپرس، به طور گسترده‌ای روشن شده که ارتباطات اجتماعی ضعیف مانند شبکه‌های ارتباطی کوچک، تعاملات کم و تنهایی عوامل خطرزای قابل تغییر برای زوال شناختی است.
کمیسیون لانست در سال ۲۰۲۰ در زمینه پیشگیری از زوال عقل تخمین می‌زند که مقابله با انزوای اجتماعی می‌تواند از چهار درصد موارد زوال عقل در سراسر جهان جلوگیری کند.
با این حال تاکنون تحقیقات داده‌های فراتر از آمریکای شمالی و اروپا را بررسی نکرده است. تحقیقات موجود همچنین متغیر‌هایی که نشان‌دهنده ارتباطات اجتماعی خوب مانند زندگی با دیگران و متاهل بودن است را ترکیب کرده است؛ به جای اینکه به هر یک از این متغیر‌ها جداگانه نگاه کند؛ به این معنا که ما نمی‌توانیم بگوییم به طور دقیق چه نوع یا مقدار از ارتباطات اجتماعی برای پیری سالم مغز نیاز داریم.
این تحقیق که توسط مرکز پیری مغز سالم دانشگاه نیو ساوت ولز سیدنی استرالیا انجام شد، دامنه‌ای از معیار‌های ارتباط اجتماعی را بررسی کرد تا بفهمد کدامیک قوی‌ترین یافته‌ها را در رابطه با کاهش خطر زوال شناختی و زوال عقل داشتند.
دکتر سورج سامتانی، پژوهشگر فوق دکتری و کارشناس سلامت اجتماعی در مرکز پیری مغز سالم دانشگاه، می‌گوید: ما دامنه‌ای از معیار‌های ارتباطات اجتماعی را برای حدود ۴۰ هزار نفر در ۱۳ تحقیق بین‌المللی بررسی کردیم. تجزیه و تحلیل‌های قبلی از تحقیقات بین‌المللی متعدد محدودیت‌های زیادی دارد.
سامتانی بیان کرد: هدف ما بررسی ارتباط بین نشانگر‌های مختلف ارتباط اجتماعی و میزان تغییر سالانه در شناخت بود. ما داده‌های طولی از ۶ قاره داشتیم که این تحلیل را به شاخص‌ترین تحلیل انجام شده در مورد ارتباطات اجتماعی و زوال شناختی تبدیل کرده است. ما همچنین هر یک از متغیر‌های ارتباط اجتماعی را به صورت فردی برای مقایسه تاثیر آن بر زوال شناختی بررسی کردیم.
پروفسور هنری بروداتی، محقق این تحقیق، خاطرنشان کرد: این یافته‌ها دارای اهمیت اجتماعی اقتصادی است. ما دریافتیم که اشتراک در یک خانه با یک یا چند نفر و مشارکت هفتگی گروهی جامعه، قوی‌ترین نتایج را در بین مطالعات داشته که نشان می‌دهد این عوامل مولفه‌های اساسی در ارتباط با کاهش شناختی کمتر است. همچنین ارتباطی بین عدم احساس تنهایی و کاهش سرعت کاهش شناختی شناسایی کردیم.
محققان رابطه معنی‌داری بین میزان حمایت اجتماعی، داشتن یک معتمد یا رضایت از رابطه و زوال شناختی پیدا نکردند.
دکتر ریچارد گرلمن، سخنگوی این تحقیق نیز اظهار کرد: داده‌های ۱۳ تحقیق بین‌المللی از نتایج جنبش زوال عقل (جنبشی برای گرد هم آوردن محققان و شرکت‌ها و جامعه بشردوستانه برای تغییر آینده بروز زوال عقل) در دسترس بود. مطالعات پیری برای این تحقیق خاص از شمال و جنوب آمریکا، اروپا، آفریقا، آسیا و استرالیا سرچشمه گرفته و بخشی از مطالعات گروهی حافظه در یک کنسرسیوم بین‌المللی یا جهانی است.
پروفسور پرمیندر ساچدف، یکی از دانشمندان مرتبط با این پژوهش، خاطرنشان کرد: داشتن محققان پیری مغز از سراسر جهان در این همکاری برای تعیین اینکه چه عواملی از ارتباط اجتماعی برای کاهش حافظه مشترک است، تاثیر قابل توجهی بر تغییر سیاست‌ها برای آینده بیماری آلزایمر و سایر موارد زوال عقل خواهد داشت.
تحقیقات آتی برای تکرار این یافته‌ها و به طور اساسی تعیین اینکه آیا مداخلات در سطوح فردی یا اجتماعی می‌تواند ارتباط اجتماعی را بهبود بخشد و تنهایی را کاهش دهد، مهم خواهد بود.
یافته‌های این تحقیق در مجله در The Lancet Healthy Longevity منتشر شده است.
