این‌بار نوبت به فرانک پرتوآذر رسیده تا با اتفاقات عجیب‌و‌غریبی در کره دست‌و‌پنجه نرم کند
رقابت‌های قهرمانی آسیا در کره جنوبی برای زنان ایرانی با اتفاقات عجیب‌و‌غریبی همراه شده است. بعد از ماجرایی که برای الناز رکابی در ماده سنگ‌نوردی قهرمانی آسیا رخ داد، این‌بار نوبت به فرانک پرتوآذر رسیده تا با اتفاقات عجیب‌و‌غریبی در کره دست‌و‌پنجه نرم کند.
ماجرا از این قرار است که او راهی رقابت‌های دوچرخه‌سواری کوهستان قهرمانی آسیا شده بود و در شرایطی که بخت اصلی کسب مدال برنز این رقابت‌ها بود، به دلیل یک پنجری و نداشتن امکانات لازم، به همین سادگی، مدال را از دست داده است. او در ادامه مسابقه مجبور شده رقابت را پیاده طی کند و زمان بسیار زیادی را از دست داده است. اتفاقی که دلیل اصلی از‌دست‌رفتن فرصت روی سکو برای او عنوان شده است. البته همان‌طور‌که این ورزشکار می‌گوید، پنجری در این رشته ورزشی امری عادی است، ولی اینکه تیم پشتیبان پرتوآذر برای رفع این مشکل و رسیدن به مدال آسیایی اهمال کرده، در نوع خود بسیار عجیب است.
فرانک ماجرا را برای ایسنا این‌طور شرح داده است: «پنچری جزئی از رشته ما است و پیش می‌آید؛ اما اگر یک تیم برنامه‌ریزی داشته باشد که در این مواقع چه کاری انجام دهد، زمان کمتری از دست می‌رود. دوچرخه من در مسابقه پنچر شد و اگر سرپرست تیم (ناصر شهبازی) برنامه‌ریزی داشت، لازم نبود که خودم مسیر را پیاده بروم تا طوقه‌ام را عوض کنم و جایگاه سوم من احتمالا حفظ می‌شد؛ چون با نفر بعدی خود اختلاف زیادی داشتم. قطعه‌ای برای پنچری است که به اندازه یک بند انگشت است و اگر آن را داشتم داخل لاستیک فرو می‌کردم و دیگر لاستیک دوچرخه‌ام این‌قدر سریع باد خالی نمی‌کرد که مجبور شوم پیاده دوچرخه را ببرم و زمان زیادی را از دست بدهم. من اگر می‌دانستم که هیچ برنامه‌ریزی درستی از سمت سرپرست - مربی که همراه تیم اعزام شد، در این زمینه وجود ندارد، تجهیزات لازم برای این شرایط را هم همراه خود می‌بردم».
پرسشی که در‌این‌بین مطرح شده، این است که اگر چنین ابزار کاربردی و کوچکی این‌قدر نیاز است، چرا ورزشکار، این قطعه را خودش به همراه نداشته تا با چنین داستان عجیبی روبه‌رو نشود. پرتوآذر، ولی دلیلی منطقی برای این پرسش رو کرده است: «این وظیفه من نیست و سرپرست باید لوازم را بیاورد. اگر قرار باشد من بگویم کدام وسایل را بیاورد؛ پس سرپرست چه نقشی دارد؟ من تیم‌های دیگر را دیده‌ام و می‌دانم که همه لوازم را با خود می‌آورند تا دوچرخه‌سوار در حین مسابقه زمان کمتری از دست بدهد. به‌هر‌حال پنچری جزء مسابقه ما است؛ اما سرپرست همراه خود هیچ لوازمی نیاورده بود تا اگر در حین مسابقه اتفاقی افتاد، آماده باشد و زمان کمتری از دست برود. حتی من خودم کار پنچرگیری را انجام دادم. برای من این سؤال مطرح است که چرا نباید تیم ملی ایران مانند کشور‌های دیگر برنامه‌ای برای اتفاقات احتمالی داشته باشد؟».
انتقاد‌های فرانک پرتوآذر از سرپرست تیم در شرایطی صورت گرفته که ناصر شهبازی حاضر به قبول تقصیر در این ماجرا نیست. او در پاسخ به اظهارات این دوچرخه‌سوار همه چیز را گردن ورزشکار انداخته و گفته است: «پرتوآذر به گونه‌ای پنچر کرده بود که اگر هر تجهیزات دیگری هم در همان منطقه که پنچر کرد همراه داشت، باز هم راه به جایی نمی‌برد؛ چون طوقه به گونه‌ای به سنگ برخورد کرده بود که کل باد لاستیک خالی شده بود. از طرفی ما فقط در محدوده‌ای که مسیر مشخص کرده است، مجاز هستیم که پنچرگیری یا نقص فنی دوچرخه را برطرف کنیم و تمام تجهیزات را به همراه داشتیم و حتی یک دوچرخه همان‌جا گذاشته بودیم. طوقه زیر ۳۰ ثانیه عوض شد. حسین زنجانیان که خود ملی‌پوش است و مکانیسین نیز هست، در آن منطقه حضور داشت و کار‌ها را انجام داد و فیلمش موجود است. اینکه پرتوآذر زمان زیادی را از دست داد، درست است؛ اما اینکه ورزشکار بخواهد به نوعی نتیجه خود را با این مسائل پوشش بدهد، طبیعی است».
این پنچری عجیبوغریب تنها اتفاق حیرت‌انگیز رخ‌داده برای فرانک در مسابقات کره جنوبی نبوده است؛ چون او حدود دو دقیقه زمان دیگر هم به دلیل اینکه شماره به همراه نداشته، از دست داده است. این یکی هم از آن دست موضوعاتی است که گفته می‌شود تقصیر سرپرست تیم است و او شماره ورزشکار را در هتل جا گذاشته است. از آنجا که فاصله هتل با محل مسابقه هم زیاد بوده، امکان رفت‌و‌برگشت وجود نداشته است؛ به‌همین‌دلیل پرتوآذر مجبور می‌شود برای شماره‌گیری مجدد اقدام کند که این موضوع دو‌دقیقه‌ای او را در مقایسه با سایر رقبا عقب می‌اندازد. اتفاقی عجیبوغریب که در این مورد هم سرپرست تیم حاضر به پذیرش تقصیر نمی‌شود.
او گفته کارش زیاد بوده و به‌همین‌دلیل شماره ورزشکار را در هتل جا گذاشته است. «متأسفانه شماره را جا گذاشتیم! یک ساعت قبل از مسابقه متوجه شدیم که شماره را نیاورده‌ایم؛ اما نمی‌توانستیم که دوباره برگردیم و شماره را بیاوریم. با‌این‌حال شماره‌ها نزد کمیسر مسابقات بود و پرتوآذر شخصا شماره را گرفت و روی دوچرخه نصب کرد و زمانی که در خط استارت قرار گرفت، متوجه شد که شماره را اشتباه گرفته است. او، چون زبانش خوب است و کاپ جهانی شرکت می‌کند، دیگر من استارت لیست را چک نکردم که ببینم شماره را درست گرفته است یا نه! پرتوآذر در سنی است که به او اعتماد کردم و اگر ورزشکار جوانان بود، هیچ موقع این کار را نمی‌کردم و سهل‌انگاری خود او بود. با‌این‌حال دوباره من برگشتم شماره درست را گرفتم؛ اما زمان زیادی اضافه شد». با‌این‌حال، این موارد هیچ‌کدام دلیل نمی‌شود که سرپرست تیم شماره بازیکن را جا بگذارد. «بار کاری روی من زیاد بود!»؛ این تنها جمله‌ای است که در واکنش به اینکه چرا سرپرست باید شماره را در هتل جا بگذارد، از زبان شهبازی شنیده شده است.
