(ویدئو) از اشغال سفارت آمریکا تا حمله مهاجمان آمریکایی به شمال

تصادف عجیبی بود که روز سیزده آبان به یک سفر علمی به گیلان بروم. چهل و سه سال پیش معصومه ابتکار و یارانش با اشغال سفارت آمریکا دنبال این بودند که هر گونه روزنه عبور آمریکایی‌ها به ایران را ببندند. اما تاریخ مسیری بس متفاوت از آنچه این جوانان ناپخته می‌پنداشتند رقم زد. از آن زمان اتفاقات عجیبی افتاد.

چهار صد و چهل و چهار روز گروگانگیری فصل جدیدی در تاریخ ایران و آمریکا درست کرد. جنگی خانمان سوز بر ما تحمیل شد و علیرغم گذشت چهل و سه سال نه تنها سفارت آمریکا بازگشایی نشد که مردمی با تحریم‌های سنگین کمرشان خورد شده است.

سفارت بسته شد، ولی راه خروج ایرانی‌ها به آمریکا بسته نشد و سبک زندگی آمریکایی و توسعه به سبک آمریکایی در ضد آمریکایی‌ترین افراد و حتی نهاد‌ها باب شد.

سفارتخانه‌های آمریکا در ترکیه و امارات دفاتر ویژه ایران گشودند تا کانالی برای بردن ایرانیانی باشد که چیزی در چنته داشتند؛ از استعداد علمی گرفته تا سرمایه و یا نیروی کار.

ارزش پول ملی ما بیش از پنج هزار برابر در مقابل دلار کاهش یافت، ولی ارزش ملک زیاد شد؛ آنقدر زیاد شد که حتی از ممالک پیشرفته هم جلوتر رفت. همین کافی بود که به طریقی نامحسوس دلار‌هایی که با هزار ترفند از درز‌های تحریم به ایران می‌آمد با فروش خانه‌های گران قیمت و تبدیل آن‌ها به دلار مجددا به جیب غربی‌ها برگردد! حتی پسر و دختر معصومه ابتکار و محمد خاتمی و فرزندان بسیاری  از مقامات هر دو جناح سیاسی راهی آمریکا و انگلیس و کانادا شدند.

سرنوشت معصومه ابتکار از همه عجیب‌تر بود. او دوازده سال رئیس سازمان حفاظت محیط زیست بود. او که خود را بانویی سبز می‌دانست یک سوم سال‌های بعد از انقلاب صندلی کابینه را اشغال کرد.

سیزده آبان امسال که به شمال رفتم افسوس خوردم. شمالی پر از زباله و سگ‌های ولگرد، حتی گیاهان بومی اش را مهاجمانی از آمریکا تا چین اشغال کرده بودند. حاشیه خیابان‌ها و بلوار‌های گیلان و حتی گاهی تا عمق جنگل پر است از گیاهان مهاجم. از زیتون تلخ گرفته تا امبروزیا، عرعر، سرخاب کولی، پالونیا، بامبوز، سنبل آبی و سسبانیا. خانم ابتکار شما دو عذر خواهی بزرگ به تاریخ ایران بدهکارید.