جریان هوای کافی باعث خارج کردن گاز‌های سمی از محیط می‌شود. همچنین سبب وجود میزان مناسب اکسیژن در محیط و در نتیجه مانع تولید گاز مونوکسید کربن می‌شود.
رئیس بخش مسمومین بیمارستان لقمان حکیم، وجود جریان کافی هوا را بهترین راه پیشگیری از مسمومیت با گاز مونوکسید کربن برشمرد.
به گزارش مهر، شاهین شادنیا با اشاره به مخاطرات مسمومیت با مونوکسید کربن، گفت: مونوکسیدکربن گازی بی رنگ، بی بو و فاقد اثرات تحریکی است؛ بنابراین در صورتی که در محیطی تولید شود به هیچ عنوان متوجه وجود این گاز نمی‌شویم.
وی افزود: بسیاری افراد از مونوکسید کربن به عنوان قاتل خاموش یاد می‌کنند، زیرا هیچ اثر ظاهری از حضورش در محیط مشخص نمی‌شود.
به گفته این استاد دانشگاه، تمام وسایلی که پدیده احتراق در آن‌ها رخ می‌دهد در صورت عدم وجود اکسیژن کافی می‌توانند باعث تولید گاز مونوکسید کربن شوند.
شادنیا، بهترین راهکار پیشگیری از بروز مسمومیت با این گاز را وجود جریان کافی هوا در محیط عنوان کرد و افزود: اگر در محیطی از وسیله گرمایشی استفاده می‌کنیم حتماً باید جریان هوای کافی در آن فضا وجود داشته باشد.
وی خاطرنشان کرد: جریان هوای کافی باعث خارج کردن گاز‌های سمی از محیط می‌شود. همچنین سبب وجود میزان مناسب اکسیژن در محیط و در نتیجه مانع تولید گاز مونوکسید کربن می‌شود.
شادنیا، روشن کردن گاز پیک نیکی در وسایل نقلیه سنگین یا در ساختمان‌های نیمه کاره و استفاده از بخاری‌های بدون دودکش در فضا‌های بسیار کوچک را از جمله مواردی برشمرد که می‌توانند منجر به بروز مسمومیت با گاز مونوکسید کربن شود.
وی با اشاره به اینکه میل ترکیبی گاز مونوکسید کربن با هموگلوبین خون ۲۰۰ برابر بیشتر از اکسیژن است، گفت: گاز مونوکسید کربن وقتی از طریق تنفس وارد ریه‌ها و سپس جریان خون می‌شود با اکسیژن برای اتصال به هموگلوبین رقابت می‌کند.
به گفته شادنیا، این گاز پس از اتصال به هموگلوبین، انتقال اکسیژن در بدن را مختل می‌کند و اکسیژن رسانی به سلول‌ها دچار اختلال می‌شود.
وی افزود: بافت‌هایی نظیر مغز و قلب که نیاز بیشتری به اکسیژن دارند در مسمومیت با مونوکسید کربن بیشترین آسیب را می‌بینند؛ بنابراین در مسمومیت با مونوکسید کربن بیشترین آسیب را در این دو ارگان مشاهده می‌کنیم.
شادنیا با اشاره به نشانه‌های مسمومیت با این گاز گفت: معمولاً تظاهرات بالینی در فرد مصدوم با یکسری علائم غیراختصاصی نظیر تهوع و استفراغ شروع می‌شود و بیمار دچار خواب آلودگی یا بی قراری می‌شود.
به گفته وی، فرد مسموم دچار درد و ضعف عضلانی می‌شود و در صورت تداوم تماس با گاز مذکور دچار کاهش سطح هوشیاری، کما، تشنج، ایست قلبی و درنهایت مرگ می‌شود.
رئیس بخش مسمومین بیمارستان لقمان، مشاهده علائمی شبیه آنفلوانزا را یکی از نشانه‌هایی عنوان کرد که باید با مشاهده آن به وجود گاز مونوکسید کربن مشکوک شویم و گفت: بسیاری افراد می‌گویند زمانی که وارد منزل یا محل کار خود می‌شوند علائمی نظیر آنفلوانزا شامل بدن درد، کوفتگی و درد عضلانی را تجربه می‌کنند و زمانی که از آن محیط خارج می‌شوند این علائم رفع می‌شود.
به گفته وی، وقتی چنین شرح حالی را می‌شنویم حتماً باید به وجود گاز مونوکسید کربن در آن محیط مشکوک شویم.
این استاد دانشگاه بهترین راهکار در هنگام مسمومیت با مونوکسید کربن را خارج کردن مصدوم از محیط حادثه برشمرد و افزود: بلافاصله باید بیمار را در هوای آزاد و در معرض اکسیژن قرار دهیم و سریعاً فرد مصدوم را به اولین مرکز درمانی رساند.
شادنیا همچنین بر ضرورت باز کردن پنجره‌ها در محل حادثه تاکید کرد تا جریان هوا برقرار شده و از مسمومیت سایر افراد جلوگیری شود.
رئیس بخش مسمومین بیمارستان لقمان با اشاره به درمان این مسمومان گفت: تجویز اکسیژن مهمترین درمان در این بیماران است؛ بنابراین پس از قرار دادن بیمار در هوای آزاد در اولین فرصت باید با اورژانس تماس گرفته و بیمار را به نزدیک‌ترین مرکز درمانی رساند.
وی خاطرنشان کرد: به جز اکسیژن‌رسانی هیچ داروی اختصاصی برای درمان مسمومیت با مونوکسید کربن وجود ندارد. در بیمارستان نیز اکسیژن‌رسانی مهمترین اقدامی است که برای این افراد انجام می‌شود.
شادنیا در پایان از هموطنان خواست در صورت مشاهده مسمومیت با مونوکسید کربن، زمان را تلف نکرده و بلافاصله مصدوم را از محیط خارج کرده و به مرکز درمانی منتقل کنند.
