رونالدو که مارادونا نشد؛ مسی می‌شود؟

سامان سعادت در روزنامه اعتماد نوشت: مسی و مارادونا از هر لحاظ حتی ژست‌های بعد از قهرمانی با هم مقایسه شده‌اند، اما از هفته بعد می‌توانند در کفه‌های یک ترازوی جدید هم قرار بگیرند. سوال این است که آیا فرانسوی‌ها همان اندازه که ایتالیایی‌ها از مارادونا متنفر شدند از مسی متنفر می‌شوند یا نه؟

ماجرا به سال ۱۹۹۰ برمی‌گردد. جام جهانی در ایتالیا بود و در نیمه نهایی آرژانتین به میزبان خورد. بازی در کجا برگزار می‌شد؟ ورزشگاه ناپل! این هم یکی از آن شوخی‌های روزگار بود که با قهرمانان می‌کرد.

مارادونا در آن زمان خدای ناپل بود و بخش اعظمی از مردم ایتالیا عاشقانه او را دوست داشتند. مارادونا قبل از بازی یک جنگ روانی راه انداخت و گفت خیلی از ایتالیایی‌ها طرفدار آرژانتین هستند.

او گفت مردم جنوب ایتالیا به خاطر سال‌ها تحمل ظلم شمالی‌ها می‌خواهند ما برنده شویم. مارادونا راست می‌گفت که شمال و جنوب ایتالیا با هم مشکل داشتند، اما در اینکه تصور می‌کرد بخشی از مردم ایتالیا علاقه دارند کشورشان بازنده شود، اشتباه می‌کرد.

بازی دو تیم به گونه‌ای پیش رفت که برنده بازی را پنالتی مارادونا مشخص می‌کرد. در آن لحظات احساسی دوگانه همه مردمان ناپل را فرا گرفته بود. انگار آنکه عاشقش بودند چاقو به دست مقابل‌شان ظاهر شده بود و قصد کشتن‌شان را داشت. چه کار باید می‌کردند؟ خود مارادونا هم سرشار از وضعیتی دوگانه بود.

تمام آن‌هایی که تا یک ماه پیش نام او را روی همان سکو‌ها فریاد می‌زدند آرزوی ناکامی‌اش را داشتند. مارادونا آن پنالتی را گل کرد و ایتالیا حذف شد. او چاقو را تا دسته در قلب جنوبی‌های ایتالیا فرو کرد و دوگانه عشق و نفرت را کلید زد.

در بازی بعد ایتالیایی‌هایی که به خاطر مارادونا تا آن زمان از آرژانتین حمایت کرده بودند سرود ملی این کشور امریکای جنوبی را هو کردند و حتی حاضر شدند رقیب دیرینه خودشان یعنی آلمان را تشویق کنند.

تمام مشکلات مارادونا با ایتالیایی‌ها از همان زمان شروع شد. مارادونا در مصاحبه‌ای گفته بود: «ناپل به‌طور سختگیرانه و خفه کننده‌ای مرا دوست داشت». همین علاقه وقتی تبدیل به نفرت شد و پای مسائل دیگری را وسط کشید تبدیل به یک جنون شد.

چند سال بعد تقریبا همین اتفاق در جام جهانی ۲۰۰۶ بین انگلیسی‌ها و رونالدو رخ داد. ستاره آن زمان تازه ظهور کرده دنیای فوتبال که در اولدترافورد می‌درخشید همراه با تیم ملی کشورش پرتغال در یک‌چهارم نهایی جام جهانی آلمان مقابل انگلیس قرار گرفت.

البته همه اتفاقات این بازی شبیه به داستان مارادونا و ایتالیا نبود. از جمله اینکه بازی در اولدترافورد برگزار نمی‌شد و رونالدو هم قبل از بازی از هواداران یونایتد نخواسته بود به جای تشویق تیم ملی کشورشان از پرتغال حمایت کنند.

اما رونالدو بدون شک یکی از دلایل حذف انگلیس از جام جهانی بود. او با هم‌تیمی خود در یونایتد یعنی وین رونی درگیر شد و داور را مجاب کرد مهاجم حریف را اخراج کند. رونالدو آخرین پنالتی بازی را هم تبدیل به گل کرد تا رسما پای اخراج سه‌شیر‌ها از جام جهانی را امضا زده باشد.

اما با وجود اینکه انتظار می‌رفت میان او و هواداران منچستر یا دست‌کم بین او و وین رونی تنش به وجود بیاید همه چیز خیلی ساده حل شد. به قول گری نویل بازیکن آن سال‌های منچستر همه توانستند خیلی منطقی به ماجرا نگاه کنند. چیزی که در رابطه میان مارادونا و ایتالیایی‌ها اصلا وجود نداشت.

از این منظر رونالدو مارادونا نشد، اما مسی ممکن است، هرچند احتمال بعیدی دارد. فوق ستاره آرژانتینی که جام جهانی ۲۰۲۲ را بالای سر برد دومین سال حضورش در پاری‌سن‌ژرمن را تجربه می‌کرد که در فینال جام جهانی قطر به فرانسه خورد.

مسی در فینال دو گل زد و خروس‌ها را پرپر کرد. هم‌تیمی او در پی‌اس‌جی یعنی کیلیان امباپه به عنوان ستاره فرانسوی‌ها هت‌تریک کرد، اما نتوانست تیمش را نجات بدهد. درگیری و کری زیرپوستی این دو بازیکن در طول مسابقه واضح بود و حتی بعد از آن هم ادامه پیدا کرد.

در فرانسه و در شهر پاریس حملاتی علیه مسی شکل گرفت. برخی هواداران پیراهن شماره ۳۰ مسی در تیم پاریسی را مقابل درب ورودی کافه‌ها انداختند تا هر کس وارد می‌شود از روی آن عبور کند. همه این‌ها نشان می‌دهد شاید رابطه بین مسی و مردم شهر پاریس و هم‌تیمی‌هایش شکراب شده باشد. شاید مسی دیگر نتواند در این تیم بماند.

با این وجود بعید است آن اتفاقی که بین مارادونا و مردم ایتالیا مخصوصا ناپل رخ داد بین مسی و پاریسی‌ها به وقوع بپیوندد. اول از همه نه پاریس ناپل است نه پاری‌سن‌ژرمن ناپولی. مارادونا کسی بود که تیم ناپولی را از یک تیم درجه دو، سه ایتالیا به تیم درجه یک سرزمین چکمه تبدیل کرد و آن‌ها به جام قهرمانی رسیدند.

مسی هرگز چنین کاری برای پاری‌سن‌ژرمن نکرده. کما اینکه حتی قبل از انتقال مسی به پایتخت فرانسه تیم پی‌اس‌جی تیمی درجه یک محسوب می‌شد. عشق و علاقه‌ای که ناپلی‌ها به مارادونا نثار کردند در بین اهالی پاریس نسبت به مسی دیده نمی‌شود.

نه تنها این علاقه وجود ندارد که طرفداران پاری‌سن‌ژرمن فصل گذشته و بعد از حذف تیم محبوب‌شان مقابل رئال مادرید مسی را هو کردند. مسی در بازی رفت مقابل رئال یک پنالتی از دست داد و در بازی برگشت هم چیز خاصی نشان نداد. خود مسی هم با وجود همه جنجال‌هایی که در این جام جهانی به وجود آورد هرگز کاراکتر مارادونا را نداشته است.

بنابراین می‌توان پیش‌بینی کرد خبری از آن جنون افسارگسیخته نخواهد بود و ماجرا صرفا در حد یک کدورت باقی خواهد ماند.. کدورتی میان مسی و امباپه یا به عبارتی کدورتی میان مسی و طرفداران امباپه. طرفدارانی که دیدند مسی نسبت به توهین‌هایی که دروازه‌بان آرژانتین به امباپه کرد واکنشی نشان نداد.

در مجموع بعید است آن درام دوباره در فوتبال شکل بگیرد. حتی اگر به جای فرانسه، اسپانیا مقابل آرژانتین قرار گرفته بود و مسی هنوز در بارسلونا حضور داشت، حتی با در نظر گرفتن این نکته که دست‌کم اهالی کاتالان مسی را می‌پرستند و حتی با این فرض که مسی درباره جدایی‌طلبی ایالت کاتالان از اسپانیا اظهارنظر می‌کرد باز هم وضعیت به آن شکلی که در دهه ۹۰ میلادی در جنوب ایتالیا وجود داشت در نمی‌آمد.

چهارشنبه ۷ دی رقابت‌های لیگ فرانسه از سر گرفته خواهد شد و پاری‌سن‌ژرمن در خانه برابر استراسبورگ به میدان خواهد رفت. اینکه هم‌تیمی‌های مسی، کادرفنی و اعضای باشگاه از تدارکات گرفته تا سایر نفرات چه پذیرایی از مسی خواهند کرد فعلا مشخص نیست.

همان‌طور که مشخص نیست هواداران پاریسی چه برنامه‌ای برای خوشامدگویی به مسی خواهند داشت. فعلا تنها با قطعیت می‌توان گفت هر اتفاقی هم بیفتد چندان ادامه‌دار نخواهد شد.