در برخی از گونه‌ها، پدر نقشی جدایی‌ناپذیر در تربیت کودک در کنار مادر - یا گاهی به جای او - دارد.
وقتی از غرایز پدرانه در قلمرو حیوانات صحبت می‌شود، بیش از هزاران گونه پدر بی خیال نسبت به فرزندان وجود دارد. اما در حیات وحش اکثر حیواناتِ پدر تنها به این فکر می‌کنند تا حد امکان وارثان بیشتری تولید کنند بدون اینکه نگران مراقبت از آنها باشند.
به گزارش فرارو به نقل از فرادید؛ با این حال، استثنا‌هایی در این زمینه وجود دارد. در واقع، در برخی از گونه‌ها، پدر نقشی جدایی ناپذیر در تربیت کودک در کنار مادر - یا گاهی به جای او - دارد.
در اینجا از ده پدر برجسته و نمونه در دنیای حیوانات صحبت و ویژگی‌های ممتاز آنها را بیان می‌کنیم، تا پایان این گزارش جذاب با ما باشید:
اسب‌های دریایی منحصربه‌فرد هستند، زیرا متعلق به خانواده ماهی‌های Syngnathidae هستند، خانواده‌ای در آن، نر‌ها حامله می‌شوند. اسب‌های دریایی نر کیسه‌ای دارند که ماده‌ها تخم‌های خود را در آن قرار می‌دهند. پس از ته نشین شدن، نر تخم‌ها را بارور میکند و آنها را به مدت حداکثر ۴۵ روز حمل میکند تا زمانی که اسب‌های دریایی کوچک کاملاً رشد یافته متولد شوند.
ساینتیفیک امریکن می‌نویسد: این که چرا اسب‌های دریایی در رابطه با تولید مثل نسبت به دیگر حیوانات متفاوت هستند هنوز ناشناخته مانده است. اما یک ایده این است که باردار شدن اسب نر باعث می‌شود اسب ماده برای تولید دسته بعدی تخم‌ها آزاد باشد.
مطمئناً، این پستانداران کوچک و پشمالویی که روی درختان زندگی می‌کنند و به نام مارموست شناخته می‌شوند، بسیار بامزه هستند، اما مارموست‌های نر نیز نقش خود را به‌عنوان پدر بسیار جدی می‌گیرند. با کمک سایر اعضای خانواده، از جمله خواهر و برادر‌های بزرگتر، مارموست پدر به فرزندان شیرخوار خود غذا می‌دهد در حالی که مرموست مادر به کلی نقش خود را در تربیت فرزندان نادیده می‌گیرد.
مارموست پدر زمان تولد نوزادان خود به عنوان یک ماما عمل میکند. مارموست مادر و نوزاد را پس از زایمان تمیز میکند و بند ناف را با گاز زدن جدا میکند. جف فرنچ، نخستی شناس در باغ وحش دانشگاه نبراسکا، به نشنال جئوگرافیک می‌گوید که یکی از دلایلی که مارموست پدر تا این حد درگیر است، فشار فیزیکی فوق العاده‌ای است که بر مادر باردار وارد می‌شود. فرنچ توضیح می‌دهد: مثل یک زن ۱۲۰ پوندی (۵۵ کیلوگرمی) است که نوزادی ۳۰ پوندی (۱۴ کیلوگرمی) به دنیا می‌آورد.
ژاکانای نر تمام کار‌های سخت ساخت لانه، جوجه کشی تخم‌ها و مراقبت از جوجه‌ها را انجام می‌دهد. در حالی که ژاکانای ماده فقط جفت گیری میکند، نر‌ها خانه داران وفاداری هستند، حتی مدت‌ها پس از مهاجرت ماده‌ها در لانه ماندن را انتخاب می‌کنند. آنها چنان پدران وفاداری هستند که حتی از تخمک‌های بارور شده توسط نر‌های دیگر نیز مراقبت می‌کنند.
آروانا‌های پدر برخی از مراقبت‌های پدری را در میان ماهی‌ها انجام می‌دهند. جدا از ساختن لانه برای بچه‌های خود و محافظت از آنها پس از خروج از تخم، آروانا‌ها به دلیل نگه داشتن تخم‌ها در دهان خود نیز قابل توجه هستند. پس از خروج از تخم، پدران آروانا همچنان صد‌ها بچه ماهی را در دهان خود نگه می‌دارند و فقط در مواقعی برای جستجوی غذا آنها را بیرون می‌گذارند.
با این حال، پدر همیشه مسئولیت ویژه‌ای برای یافتن هر یک از فرزندان خود و کشیدن آنها به دهان خود دارد تا آنها را از شکارچیان در امان نگه دارد.
نمونه‌های کمی در طبیعت وجود دارند که پدری مانند پنگوئن امپراتور داشته باشند. پس از تخم گذاری ماده، ذخایر تغذیه‌ای او تمام می‌شود و باید به مدت دو ماه برای تغذیه به اقیانوس بازگردد. این امر مسئولیت گرم نگه داشتن تخم را در زمستان سرد قطب جنوب به عهده پدر می‌گذارد.
پنگوئن امپراتور پدر دو ماه را صرف نگه داشتن تخم بین پاهایش میکند. در طول زمستان سرد و سخت، زمانی که باد‌های یخبندان میتواند به ۱۲۰ مایل در ساعت برسد، پدر چیزی نمی‌خورد و تمام وقت خود را صرف مراقبت از جوجه هایش میکند.
مانند پنگوئن امپراتور، رئاس گونه‌ای بزرگ است که پرواز نمی‌کند. رئاس از پرندگان آمریکای جنوبی است و نر‌ها وظیفه حفاظت و گرم نگه داشتن تخم‌ها را تا زمانی که جوجه شوند به عهده دارند.
با این حال، رئا نر، شترمرغی چندهمسری است. رئا‌س‌های نر با وجود جفت‌های بسیار، هرگز فرزندان خود را رها نمی‌کنند. رئاس پدر علاوه بر جوجه کشی ۵۰ تخم در یک زمان به مدت شش هفته، وظیفه لانه سازی و مسئولیت پرورش جوجه‌ها را در شش ماه اول بدون هیچ گونه کمکی از سوی مادر بر عهده دارد.
متأسفانه، این پرندگان به دلیل از بین رفتن زیستگاه ناشی از دامداری، توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت "نزدیک به خطر انقراض" در نظر گرفته می‌شوند.
آنها ممکن است حیوان زیبایی نباشند، اما توده ماهی‌های کوچک همیشه از نظر پدرانشان زیبا هستند. توده ماهی پدر از این نظر مورد توجه است که تازمان بیرون آمدن بچه‌ها از تخم نگهداری میکند.
پدر از باله‌های لگنی اصلاح‌شده‌اش، که اساساً به فنجان‌های مکنده تبدیل شده‌اند، برای چسباندن خود به سطحی نزدیک تخم‌ها استفاده میکند. می‌نشیند و مراقب تخم‌های خود است تا زمانی که از تخم بیرون بیایند. او تخم‌ها را با تکان دادن باله‌هایش روی آنها برای تامین اکسیژن هوادهی میکند. شکارچیانی مانند خرچنگ‌ها، ستاره‌های دریایی و ماهی‌های کوچک در صورت تلاش برای آسیب رساندن به تخم‌ها، با برخورد شدید محافظتی از آنها مواجه می‌شوند.
شاید هیچ گروهی از حیوانات به اندازه قورباغه‌ها و وزغ‌ها دارای پدران فداکار نباشد. قورباغه‌های پدر بچه‌های خود را در دهان خود حمل می‌کنند و اغلب تا زمانی که بچه قورباغه‌ها به اندازه کافی بزرگ شوند از خوردن غذا خودداری می‌کنند تا زمانی که بتوانند به تنهایی زنده بمانند.
سایر قورباغه‌های پدر، تخم خود را در داخل پوست خود قرار می‌دهند، اغلب روی پشت یا پا‌های خود، مانند وزغ ماما که به درستی نامگذاری شده است. در یکی از گونه‌های قورباغه به نام قورباغه کیسه ای، نر‌ها حتی یک کیسه مخصوص حمل بچه‌های خود را در حین بلوغ دارند، درست مانند کیسه داران ماده.
این توده‌ها پشت این حشره نر فرزندان او هستند. سوسک آبی با حمل تخم‌ها بر روی بال‌های خود تا زمانی که از تخم در می‌آیند، اختصاصی‌ترین مراقبت‌های پدرانه را در دنیای حشرات انجام می‌دهد. گاهی اوقات آنها ۱۵۰ تخم مرغ را به مدت یک هفته حمل می‌کنند.
گرگ‌های نر علی‌رغم شهرتی که به عنوان شکارچی‌های بی رحم دارند، پدرانی مراقب، تک‌همسر و به‌شدت محافظ هستند که تا آخر عمر با جفت خود زندگی می‌کنند. گله گرگ یک گروه خانوادگی است که از یک جفت نر و ماده و توله‌های آنها تشکیل شده است.
بعد از زایمان یک گرگ ماده، به توله‌های بی پناه خود رسیدگی میکند و تا چند هفته از لانه خود خارج نمی‌شود. در همین حال، پدر نگهبانی می‌دهد و به دنبال غذا می‌گردد، زیرا نوزادان می‌توانند از سه هفتگی شروع به خوردن گوشت کنند.
