روی کاغذ، در هر زمان دیگری در تاریخ، دکتر هانیبال لکتر، روانپزشک آدمخوار، واضح‌ترین نقش مکمل در یک فیلم خواهد بود؛ اما بازی وحشتناک هاپکینز در بهترین فیلم کلاسیک جاناتان دمی که برنده اسکار بهترین فیلم شد، یکی از بهترین برد‌های تاریخ اسکار برای یک بازیگر مرد برجسته است.
به مناسبت ۸۵ ساله شدن آنتونی هاپکینز نگاهی به فیلم‌های وی می‌تواند یادآور جایگاه وی در سینمای معاصر باشد.
به گزارش مهر، برخی از سلبریتی‌ها منبع شهرت و ثروت هستند و برخی دیگر پر از شور و اشتیاق و میراث ماندگار؛ آنتونی هاپکینز از گروه دوم است.
هاپکینز بازیگر مورد تحسین منتقدان با بیش از ۶۰ سال سابقه فعالیت، در کنار اسطوره‌هایی، چون کاترین هپبورن در «شیر در زمستان» و، اما تامپسون در «پایان هاوارد» و «بازمانده روز» بازی کرده است. در مجموع فیلم‌های او بیش از ۴.۲ میلیارد دلار فروش کرده‌اند تا او را در میان فهرست پرفروش‌ترین بازیگران مرد دنیا هم قرار دهد.
فرصت بزرگ او در سینما با ایفای نقش ریچارد شیردل، پسر ارشد هنری دوم (با بازی پیتر اوتول) و النور آکیتن (با بازی کاترین هپبورن) در درام تاریخی «شیر در زمستان» ساخته آنتونی هاروی در سال ۱۹۶۸ ایجاد شد.
اما او هرگز به یک ژانر خاص گره نخورد و از فیلم‌های ترسناک مانند «دراکولای برام استوکر» (۱۹۹۲) و «گرگینه» (۲۰۱۰) تا فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای مانند «سرزمین سایه‌ها» (۱۹۹۳) و «نیکسون» (۱۹۹۵) درخشید و در فضای ابرقهرمانی با «نقاب زورو» (۱۹۹۸) و فرانچایز «ثور» هم جلوی دوربین رفت.
پس از آنکه وی اسکار بهترین بازیگر مرد را برای «سکوت بره‌ها» دریافت کرد، تحسین بیشتر آکادمی با دریافت نامزدی اسکار برای بازی در «بازمانده روز» (۱۹۹۳)، «نیکسون» (۱۹۹۵)، «آمیستاد» (۱۹۹۷)، «دو پاپ» (۲۰۱۹) نصیب او شد و در نهایت سال ۲۰۲۱ برای «پدر» اسکار دومش را دریافت کرد و مسن‌ترین فردی شد که تاکنون برای بازیگری برنده اسکار شده است.
هاپکینز هنوز هم چهره‌ای قدرتمند در صنعت سینماست و سال ۲۰۲۲ در دو فیلم «زمان آرماگدون» جیمز گری و «پسر» فلوریان زلر بازی کرد و پس از آن در درام زندگی‌نامه‌ای «یک زندگی» در نقش نیکلاس وینتون بشردوست بریتانیایی بازی می‌کند که که کودکانی را از خطر به قتل رسیدن در آلمان نازی نجات داد. جانی فلین، هلنا بونهام کارتر و جاناتان پرایس هم‌بازیان وی در این فیلم هستند. وی همچنین در فیلم «ماه شورشی» زک اسنایدر برای نتفلیکس صداپیشگی خواهد کرد.
به مناسبت تولد آنتونی هاپکینز در ۳۱ دسامبر، ورایتی در زیر ۱۹ فیلم برتر وی را به ترتیب آورده است:
هاپکینز در نقش شاه آسکارد و پدر ثور با بازی کریس همسورث دست در دست مارول گذاشت. وی پیش از آن هم در «ثور» در سال ۲۰۱۱ و «ثور: دنیای تاریک» در سال ۲۰۱۳ بازی کرده بود، اما در فیلم نهایی تاثیری بیشتر داشت.
وی در نقش دون دلاوگای سالخورده که دنبال دختر گمشده خود (با بازی کاترین زتا جونز) است، در ژانر اکشن به همان اندازه کاریزماتیک و جذاب است.
تماشای هاپکینز در حال بازخوانی سخنانی نوشته دیوید ممت فیلمنامه‌نویس در تریلری درباره بقا بیش از آنچه بتوان تصور کرد لذت بخش است. وی در نقش تاجری ثروتمند پس از جان سالم به در بردن از یک سانحه هوایی در دل جنگل و کوهستان باید با عناصر وحشی رودررو شود و در این مسیر آلک بالدوین همراه اوست.
اقتباس فوق‌العاده فرانسیس فورد کاپولا از داستان کلاسیک برام استوکر، صحنه‌ها و لباس‌های دلپذیر، فیلم‌برداری فوق‌العاده و گروهی پرخاش‌جو - به ویژه با حضور گری اولدمن به‌عنوان شخصیت اصلی، با بازی عجیب و در عین حال صمیمانه هاپکینز در نقش پروفسور که پرشور وارد نبرد علیه خون آشام می‌شود، فراموش نشدنی است.
این فیلم تاریخی که نامزدی بهترین فیلم اسکار را کسب کرد با اقتباس از داستان مشهور ای. ام. فورسترموفق به کسب جایزه فیلمنامه اقتباسی برای روث پراور جابولا شد و نامش را به عنوان یکی از هشت فیلم نوشته شده توسط نویسنده‌ای زنان در تاریخ آکادمی ثبت کرد که این موفقیت را کسب کرده است. نقش هاپکینز به‌عنوان تاجر عمل‌گرای خانواده ثروتمند ویلکاکس، یکی از دو بازی قدرتمند وی در سال ۱۹۹۳، در کنار ایفای نقش به‌عنوان نویسنده سی‌اس لوئیس در «سرزمین سایه‌ها» است. آکادمی هاپکینز را برای بهترین بازیگر مرد نامزد کرد، گرچه او در برابر «فیلادلفیا» با بازی تام هنکس شکست خورد.
اقتباس از داستان انتقام جویانه ویلیام شکسپیر اغلب در فهرست طویل فیلم‌های خیره‌کننده هاپکینز گم می‌شود، به ویژه که فیلم در گیشه شکست خورد. اما بازی هاپکینز که چیزی بین سبک متد اکتینگ با تم خشونت‌بار آن است، تعهد او به هنرش را نشان می‌دهد.
وقتی اسپیلبرگ تصمیم گرفت فیلمی بر اساس وقایع کشتی برده‌های اسپانیایی با نام «آمیستاد» در سال ۱۸۳۹ بسازد، تغییری بزرگ از فیلمسازی بود که جایزه اسکار را برای «فهرست شیندلر» (۱۹۹۳) گرفته بود و همان سال در حال ساخت دنباله «دنیای گمشده: پارک ژوراسیک» (۱۹۹۸) بود. او هاپکینز بااستعداد را در نقش جان کوئینسی آدامز، رئیس جمهور سابق و وکیل، انتخاب کرد؛ شخصیتی که در پایان فیلم با سخنرانی پرشور خود دادگاه را متقاعد می‌کند تا حکم را تایید و مردان آفریقایی را آزاد کند. این نقش نامزدی اسکار بازیگر نقش مکمل را کسب کرد که در نهایت در برابر رابین ویلیامز برای «ویل هانتینگ خوب» ناکام ماند.
وقتی به آنتونی هاپکینز فکر می‌کنید به فیلم‌های ورزشی فکر نمی‌کنید. با این حال، کار الهام‌بخش این بازیگر به‌عنوان یک موتورسوار سرعتی [با موتور ایندین به معنی سرخپوست]که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ رکورد‌هایی را ثبت کرد، سینمای مستقل را شگفت‌زده کرد. در حالی که فیلم که درباره نماد نیوزیلند است برای استفاده نکردن از بازیگری با لهجه استرالیایی به نقد گرفته شد، اما بازی هاپکینز قلب و روح داستان را به چنگ آورده است.
سال ۲۰۰۷ پر بود از محبوب‌ترین فیلم‌های قرن بیست و یکم از «جایی برای پیرمرد‌ها نیست» تا «خون به پا می‌شود». از این رو بازی هاپکینز در تریلر دست کم گرفته شده «شکست» در نقش مهندسی ایرلندی که همسرش را پس از اطلاع از داشتن رابطه نامشروع می‌کشد، به اندازه کافی مورد بحث قرار نگرفت. متأسفانه اکران آن در ماه آوریل هم موجب شد در فصل جوایز دیده نشود.
درام تاریخی وسترن با جمع بازیگران تمام ستاره از جمله برد پیت، آیدان کویین، جولیا اورموند، هنری توماس و آنتونی هاپکینز که نقش پدرسالار خانواده‌ای در مونتانا در اوایل قرن بیستم بازی کرده است، تماشایی است. هاپکینز از دریچه نقش نفس‌گیر خود، در آن زمان منتقدان را به دو دسته تقسیم کرد، اما غنا و روحیه زیادی در داستان وجود دارد و هاپکینز برجسته‌ترین نقطه برجسته آن است.
با تداوم جایگاه هاپکینز در سینمای تحسین‌انگیز دهه ۹۰، وقتی او در نقش ریچارد نیکسون ظاهر شد، موجب شد تا رییس جمهوری رسوای سابق آمریکا گیرا شود. وی رفتار‌ها و لحن صدای یک مرد را به تصویر می‌کشد و جنبه‌ای خاص به این فیلم مهیج سیاسی می‌بخشد.
هاپکینز دومین نامزدی اسکار خود را برای ایفای نقش یک خدمتکار و پیشخدمت عالی دریافت کرد؛ نقشی که به طرز خیره کننده‌ای اجرا شد. در نمایش وفاداری نادرست و عشق بی‌پایان موردنظر کارگردان، هاپکینز از تمام قدرت رواقی و محفوظ خود استفاده می‌کند. انتخاب حرکات و حالات چهره او، این فیلم را بدون شک به یکی از بهترین فیلم‌های او و جیمز آیوری تبدیل کرده است. این فیلم با اقتباس از کتابی به همین نام اثر کازوئو ایشی‌گورو ساخته شده و روث پراور جابولا سومین و آخرین جایزه اسکار خود را برای فیلمنامه اقتباسی برای آن دریافت کرد.
هاپکینز در کنار ملکه اسکار، کاترین هپبورن، ایستاد و هر صحنه را با طعنه‌ای خانوادگی به سبک قرن دوازدهمی مال خود کرد. این فیلم با موفقیت در گیشه و منتقدان، نامزد ۷جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم شد. گرچه هاپکینز در میان نامزد‌ها نبود، اما اولین جایزه از ۹ جایزه بفتای حرفه‌ای خود را در سینما و تلویزیون دریافت کرد.
در سالی که هاپکینز دو فیلم فوق‌العاده داشت – نامزدی اسکار در «بازمانده‌های روز» و بازی در نقش سی‌اس لوئیس در «سرزمین سایه‌ها» – خیلی‌ها این دومی را ترجیح می‌دهند. گرچه هاپکینز برای هر دو در بفتا نامزد شد، اما این فیلم یکی از موارد نادری است که آرزو می‌شود کاش اسکار قانون خود را در مورد نامزدی دوبار بازیگران در همان رشته نادیده می‌گرفت.
بدون آنتونی هاپکینز «مرد فیلی» وجود نداشت. وقتی درباره کلاسیک دیوید لینچ بحث می‌شود، تبدیل جان هرت به یک مرد کریه اغلب مرکز بحث است. با این حال، هرت نمی‌تواند بدون درخشش هاپکینز به عظمت دست یابد. شفقت لطیفی که مخاطب نسبت به جان مریک احساس می‌کند، بر شانه‌هایی است که فردریک در صحنه‌های کلیدی بیان می‌کند. هاپکینز قهرمان گمنام این فیلم است.
قبل از «پدر»، ایفای نقش پاپ بندیکت شانزدهم، بهترین تلاش هاپکینز در بیش از ۲۰ سال گذشته بود. هاپکینز با احتیاط غرغر و ناله را وارد رفتار مردی می‌کند که مسئولیتی بزرگ در قبال خیر و شر دینی ۲۰۰۰ ساله دارد. هاپکینز دوباره نامزدی اسکار را پس از ۲۲ سال برای نقش مکمل مرد دریافت کرد، ولی در برابر برد پیت برای فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» شکست خورد.
هاپکینز به عنوان شعبده باز مشتاقی به نام «کورکی» در درام روانشناختی ریچارد آتنبرو هیچ کلکی نمی‌زند؛ بلکه در واقع یک مستر کلاس وحشتناک بازیگری ارایه می‌کند. هاپکینز جایزه بفتا و گلدن گلوب را برای بهترین بازیگر مرد دریافت کرد، اما آکادمی او را نادیده گرفت و نمونه دیگری از درک ناموفق خود را در تاریخ رقم زد. اگر می‌خواهید داستانی که مو‌ها را به لرزه درآورد ببینید، عبارت‌ها و بیان‌های درخشان هاپکینز را دوباره تماشا کنید.
ایفای نقش به عنوان آنتونی، مردی که با از دست دادن حافظه مبارزه می‌کند، عرصه‌های بازیگری را گسترش می‌دهد. آکادمی هم تلاش او را با تندیس بهترین بازیگر مرد پاداش داد و هاپکینز در ۸۳ سالگی مسن‌ترین برنده بازیگری تاریخ شد.
روی کاغذ، در هر زمان دیگری در تاریخ، دکتر هانیبال لکتر، روانپزشک آدمخوار، واضح‌ترین نقش مکمل در یک فیلم خواهد بود؛ اما بازی وحشتناک هاپکینز در بهترین فیلم کلاسیک جاناتان دمی که برنده اسکار بهترین فیلم شد، یکی از بهترین برد‌های تاریخ اسکار برای یک بازیگر مرد برجسته است. علاوه بر اینکه این نقش یکی از معدود اجرا‌های مهم ژانر ترسناک در جوایز اسکار بود، نبوغ و تعهد هاپکینز به این شخصیت، «سکوت بره‌ها» را به یکی از سه فیلم تاریخ اسکار بدل کرد که برنده ۵ جایزه اصلی شدند. معدود بازیگرانی هستند که در مجموع ۲۴ دقیقه توانسته باشند چهره بهتری از صحنه‌های سینمایی را خلق کرده باشند.
