حتما شما هم پس از احساس خارش در مجرای گوش و فرو کردن انگشت به درون آن ماده قهوه‌ای رنگی که روی انگشت‌تان به جای مانده دیده‌اید؛ این ماده همان موم گوش است.
موم گوش حتی در جنازه‌های به جای مانده از هزاران سال پیش از امپراتوری روم باستان و در محل‌های اکتشافی بقایای وایکینگ‌های باستان هم یافت شده است. ممکن است وجود موم زیادی در گوشتان باعث آزارتان شود و مجرای گوشتان را ببندد و آرزو کنید همه این موم‌ها را از آن خارج کنید، اما موم گوش خواص سودمندی هم دارد.
مجرای خارجی گوش شما با سلول‌های پوستی و نیز انواع متفاوتی از غدد که مواد گوناگونی را به درون این مجرا آزاد می‌کنند، پوشیده شده است. موم گوش درون مجرای گوش شما تولید می‌شود و اساسا آمیزه‌ای از سلول‌های پوستی، عرق و روغن‌های چرب است. این مواد با هم درآمیخته می‌شوند و مقدار کم یا زیادی از یک ماده مومی‌شکل طلایی مایله به قهوه‌ای را ایجاد می‌کنند.
موم گوش هر کسی منحصر به فرد خود اوست. موم گوش یک فرد ممکن است خمیری‌تر است، در فرد دیگر خشک است، در برخی از افراد زرد، در برخی دیگر قهوه‌ای یا سیاه است. دانشمندان ژنی را کشف کرده‌اند که ظاهرا در میزان خشک یا مرطوب بودن موم گوش نقش دارد؛ بنابراین اگر موم گوش شما واقعا خمیری و بدبو است، ممکن است این خصوصیت را به ارث برده باشید.
با اینکه موم گوش ممکن است مایه آزار شما باشد، اما این ماده در واقع نقش‌های مهمی به عهده دارد. موم گوش باعث سالم و مرطوب ماندن پوست گوش می‌شود و ممکن است در برابر عفونت‌های مجرای گوش هم حفاظت ایجاد کند. اگر هیچ موم گوشی نداشتید، گوش‌هایتان خشک و خارش‌دار می‌شد. در آن صورت احتمالا مجبور می‌شدید که به طور مرتب گوش‌هایتان را بخارانید و به طور مکررتری دچار عفونت‌های مجرای گوش می‌شدید.
اگر مقدار زیادی موم در مجرای گوشتان جمع شده باشد، به جز ایجاد خارش ممکن است شنوایی‌تان را هم مختل کرده باشد، شاید بخواهید این موم‌های اضافی را خارج کنید، اما چگونه باید این کار را انجام داد.
بسیاری از افراد در چنین مواردی وسوسه می‌شوند که چیزی به درون گوششان فرو کنند و موم‌ها را از درون آن بیرون بکشند. مشکل این است که در صورت انجام چنین کار گرچه ممکن است مقداری موم از گوشتان خارج شود، اما احتمالا مقدار بسیار بیشتری از موم‌ها را بیشتر به سمت داخل مجرای گوش می‌رانید. اگر به فشار دادن موم‌ها ادامه ددهید، دیر یا زود مجرای گوشتان کاملا با موم انباشته و مسدود می‌شود.
اما بهترین راه برای خارج کردن موم‌های اضافی مجرای گوش چیست؟ شاید باورش برایتان مشکل باشد که مجرای گوش به طور طبیعی موم گوش را به سمت بیرون از گوش شما می‌فشارد. همچنانکه پوست در مجرای گوش رشد می‌کند، مانند یک تسمه نقاله طبیعی برای خارج کردن موم عمل می‌کند. به طور معمول موم گوش باید به آهستگی به سمت خارج از مجرای گوش حرکت کند و در نهایت از آن خارج شود. همچنین به نظر می‌رسد حرکت فک شما هنگام جویدن به خارج کردن موم از گوشتان کمک کند؛ بنابراین هیچگاه از تلاش نکنید با استفاده از به اصطلاح «گوش‌پاک‌کن‌ها» برای خارج کردن موم گوش استفاده کنید، چرا اینکار موم‌ها را بیشتر به سمت داخل می‌راند. همچنین باور نادرستی وجود دارد که با کار‌هایی مانند روشن کردن چشم در نزدیک گوش و ایجاد خلاء می‌توان موم‌ها از درون مجرای گوش به بیرون مکید. پژوهشگران نشان داده‌اند که چنین کاری بی‌اثر است.
گاهی از انواع متفاوت قطره‌ها برای نرم کردن موم گوش و کمک به خارج کردن آن استفاده می‌شود. برخی از چنین قطره‌هایی را می‌تواند از داروخانه‌ها بخرید و فراورده‌های ساده‌ای مانند روغن معدنی نیز ممکن است اثر مشابهی داشته باشند. اما اگر گوش شما بیش از حد پر از موم باشد، ممکن است لازم باشد که به دکترتان مراجعه کنید تا او با ابزار‌های مخصوص با دقت مجرای گوشتان را پاک کند.
اما هیچگاه در خانه این کار را انجام ندهید، چرا که نه تنها نمی‌توانید موم‌ها را خارج کنید، ممکن است به گوشتان هم آسیب بزنید.
منبع: همشهری
