باستان شناسان در جایی که در گذشته پایه فواره بود، آثاری از جمله ۲۶ سنجاق برنزی لباس، یک دستبند، دو مارپیچ فلزی، یک دندان حیوان، مهره‌های کهربا و بیش از ۷۰ ظرف سرامیکی کشف کردند. باستان شناسان معتقدند که کشف چنین وسایلی در این چاه، آن را از سایر چاه‌های کشف شده در این محل متمایز می‌کند.
بقایای یک چاه آب مرموز با قدمت ۳ هزار سال در ایالت باواریا آلمان کشف شد. ظاهراً این چاه چوبی به طرز نادر و عجیبی حفظ شده است.
به گزارش گجت نیوز، یک چاه آب مرموز در آلمان کشف شده است که قدمت آن بیش از ۳ هزار سال است و حدود ۵ متر عمق دارد. این چاه با توجه به قدمت ۳ هزار ساله‌اش به طرز نادری حفظ شده و سالم مانده است.
دیوار‌های چوبی این چاه در قسمت پایی کاملاً حفظ شده و ظاهراً هنوز تا حدی مرطوب است. بسیار نادر است که یک چاه با قدمت بیش از ۳ هزار سال تا این حد سالم بماند.
شرایط این چاه، وضعیت خوب یافته‌های به دست آمده از مواد آلی را نیز توضیح می‌دهد که اکنون کارشناسان مشغول بررسی‌های بیشتر درمورد آن هستند. دکتر یوخن هابرسترو، باستان شناس مسئول در اداره حفاظت از بنا‌های تاریخی ایالت باواریا می‌گوید: امیدواریم که این [چاه]اطلاعات بیشتری درمورد زندگی روزمره مهاجران آن زمان به ما بدهد.
باستان شناسان در جایی که در گذشته پایه فواره بود، آثاری از جمله ۲۶ سنجاق برنزی لباس، یک دستبند، دو مارپیچ فلزی، یک دندان حیوان، مهره‌های کهربا و بیش از ۷۰ ظرف سرامیکی کشف کردند. باستان شناسان معتقدند که کشف چنین وسایلی در این چاه، آن را از سایر چاه‌های کشف شده در این محل متمایز می‌کند.
این اقلام گران قیمت که معمولاً در گور‌های مربوط به عصر برنز میانه نیز کشف می‌شوند، در ۱۲۰۰ تا ۱۸۰۰ قبل از میلاد، اقلامی برای استفاده روزمره نبودند. وضعیت قرار گیری این اقلام کشف شده در ته چاه نشان می‌دهد که آنها به جای انداخته شدن یا پرتاب شدن، درواقع به آرامی در آب پایین رفته‌اند.
امروزه نیز آبنما‌ها برای بسیاری از مردم به عنوان مکانی جادویی در نظر گرفته می‌شوند. بسیاری از مردم به امید برآورده شدن آرزوهایشان، سکه‌های خود را در آبنما می‌اندازند.
البته ما نمی‌توانیم دقیقاً مشخص کنیم که انگیزه انسان‌ها از پیشکش کردن جواهرات در ۳ هزار سال پیش چه بوده است؛ اما می‌توان حدس زد که این هدایای ارزشمند، درواقع نذر برای یک برداشت خوب بوده‌اند.
سنجاق‌های برنزی لباس که در پایین چاه کشف شدند
همچنین ممکن است سرنخی مربوط به ویژگی‌های غیرمعمول این چاه آب مرموز وجود داشته باشد. عمق این چاه نشان می‌دهد که ظاهراً مردم در زمانی که سطح آب‌های زیرزمینی به میزان قابل توجهی کاهش یافته بوده، از آن استفاده می‌کردند. این مسئله خشکسالی طولانی آن زمان و مطمئناً برداشت ضعیف کشاورزی را نشان می‌دهد.
برطبق گفته باستان شناس، مارکوس گوکنبهیل (Marcus Guckenbiehl)، احتمالاً دلیل این که مردم در آن زمان، بخشی از دارایی خود را در این چاه به خدایان خود تقدیم می‌کرده‌اند، خشکسالی طولانی بوده است.
باستان شناسان از ابتدای سال ۲۰۲۱ برای ساخت یک مرکز توزیع نامه در محلی که اکنون این چاه در آن کشف شده است، کار می‌کنند. حفاری این محل، یکی از بزرگ‌ترین حفاری‌های منطقه‌ای در بایرن در سال جاری است.
دانشمندان در طی این حفاری‌ها، تقریباً ۱۳۵۰۰ یافته باستان شناسی که عمدتاً مربوط به عصر برنز و اوایل قرون وسطی هستند، به دست آورده‌اند. در حال حاضر برخی از اکتشافات اخیر در اداره حفاظت از بنا‌های تاریخی ایالت باواریا بررسی و نگهداری می‌شوند.
