او اشاره می‌کند که خالکوبی در چین بیش‌تر از کشور‌ها و فرهنگ‌های غربی در معرض انگ و برچسب خوردن قرار دارد، زیرا "مردم چین برای انجام آن چه که برای جامعه بهترین است و انجام تعهدات در روابط اجتماعی ارزش قائل هستند".
فرارو- "رفتار من تجاوز به سلامت جسمانی و روانی خردسالان بوده است". این بخشی از اظهارات و ابراز ندامت یک تتوکار در استان شانشی چین در جلسه دادگاه در ماه سپتامبر بود. او در ادامه ابراز ندامت خود افزوده بود: "من عمیقا نسبت به اشتباهات خود آگاه هستم".
به گزارش فرارو به نقل از شبکه خبری سی ان ان، این مرد که اعتراف کرده بود بر بدن ۴۳ خردسال را تتو کرده بود یکی از اولین افرادی بوده که طبق قانون جدید محدودیت سنی که در ژوئن اجرایی شد به عنوان متهم معرفی شده بود.
با این وجود، در حالی که بسیاری از کشور‌ها قوانین مشابهی را اجرا می‌کنند تا جوانان را از تتو دور کنند پوشش رسانه‌های دولتی چین نشان می‌دهد که حمایت از کودکان کم سن و سال به همان اندازه ایدئولوژیک است که خدمات درمانی و پزشکی.
در آن زمان، روزنامه "گلوبال تایمز" وابسته به حزب کمونیست چین استدلال کرده بود که خالکوبی "کودکان را از ایجاد ارزش‌های اصلی سوسیالیستی دور می‌کند"، زیرا می‌تواند "ایده‌های مضر" مانند "خرافات فئودالی"، "فرهنگ باند بازی" و "فرهنگ خارج از کشور" را به چین انتقال دهند. در همین حال، در مقاله‌ای منتشر شده در روزنامه جوانان پکن اشاره شده بود که خرده فرهنگ خالکوبی با جریان اصلی "تضاد" دارد.
این قانون که افراد را از تشویق اعضای زیر ۱۸ سال جامعه به خالکوبی منع می‌کند تازه‌ترین اقدام در سرکوب رو به گسترش خالکوبی کردن روی بدن در چین از سوی حکومت آن کشور است. با توجه به برنامه ملی حزب حاکم کمونیست که همه چیز از فیلم گرفته تا معماری را شکل می‌دهد شاید تعجبی نداشته باشد که مقام‌های رسمی چین به طور فزاینده‌ای خالکوبی را به عنوان موضوعی "غیر اخلاقی" و به نوعی "نفوذ غرب" قلمداد می‌کنند.
در سال ۲۰۱۷ میلادی اداره فضای مجازی چین نمایش خالکوبی به صورت زنده یا در ویدئو‌های ارسال شده در رسانه‌های اجتماعی را غیر قانونی اعلام کرد. به گفته رسانه‌های دولتی چین یک سال پس از آن تنظیم کننده برنامه‌های رسانه‌ای چین با صدور حکمی به ایستگاه‌های تلویزیونی آن کشور دستور داد نباید "بازیگرانی که بر روی بدن شان فرهنگ هیپ هاپ، خرده فرهنگ‌ها و فرهنگ غیر اخلاقی را از طریق خالکوبی به نمایش می‌گذارند" نشان دهند. اخیرا بازیکنان تیم‌های ورزشی که نماینده چین هستند از انجام خالکوبی‌های جدید منع شده اند و مقام‌های چینی به افرادی که بر روی بدن شان خالکوبی دارند دستور داده اند آن را حذف کرده یا بپوشانند تا " نمونه خوبی برای جامعه" باشند.
بسیاری از سازمان‌های بخش دولتی به صراحت در شرح وظایف خود اعلام کرده اند که افراد دارای خالکوبی واجد شرایط برعهده گرفتن برخی نقش‌ها از جمله افسران پلیس، آتش نشانان و حتی جمع آوری عوارض در بزرگراه‌ها نیستند. در سال ۲۰۲۰ میلادی مقام‌های شهر لانژو در شمال غربی چین به رانندگان تاکسی دستور دادند تا "خالکوبی‌های بزرگ" را به این دلیل که "ممکن است باعث ناراحتی روانی زنان، کودکان و سایر مسافران شود" از روی بدن خود پاک کنند.
کلیشه‌های پیرامون خالکوبی تا حدودی ریشه در ارتباط تاریخی آن با اقدامات تبهکارانه و جنایتکارانه دارند. در چین باستان علامت گذاری روی صورت مجرمان با جوهر دائمی یکی از "پنج مجازات" در کنار اعدام و قطع عضو محسوب می‌شد.
"گرت دیوی" استاد مدعو در دانشگاه یوننان چین که فرهنگ خالکوبی آن کشور را مطالعه می‌کند می‌گوید که انگ زدن به مقوله خالکوبی از ارزش‌های کنفوسیوسی نشئت می‌گیرد. او در یک مصاحبه گفت:" در آیین کنفوسیوس حفظ پوست و بدن به ارث رسیده از والدین نمونه‌ای از زهد و تقوای شایسته یک فرزند بود و برای یک جامعه متمدن امری ضروری تلقی می‌شد".
او اشاره می‌کند که خالکوبی در چین بیش‌تر از کشور‌ها و فرهنگ‌های غربی در معرض انگ و برچسب خوردن قرار دارد، زیرا "مردم چین برای انجام آن چه که برای جامعه بهترین است و انجام تعهدات در روابط اجتماعی ارزش قائل هستند".
به گفته "چن جی" که در سال ۲۰۰۵ میلادی استودیوی خالکوبی خود را در پکن راه اندازی کرد علیرغم تحقیر رسمی خالکوبی در چین امروزه جوانان بیش تری در آن کشور در مقایسه با گذشته خواستار خالکوبی بر روی بدن شان هستند. در حالی که مشتریان او زمانی عمدتا مرد بودند اکنون تعداد فزاینده‌ای از زنان چینی به وی مراجعه می‌کنند. این در حالیست که انگ‌های اجتماعی علیه آنان اغلب شدیدتر است. او در گفتگویی تلفنی از پکن می‌گوید: "جامعه چین در حال بازتر شدن است و این وضعیت به لطف اطلاعات تازه‌ای است که اکنون به دلیل اینترنت در دسترس ما قرار دارد. مردم چین پیش‌تر خالکوبی را با اراذل و اوباش و باند‌های تبهکار مرتبط می‌دانستند، اما اکنون خالکوبی به فرهنگی تبدیل شده که با باحال بودن فرد مرتبط است".
"چن" یکی از پیشگامان سبک خالکوبی "آبرنگ" است که از نقاشی‌های قلم موی مرکب سنتی الهام گرفته شده است. با استفاده از رنگ آمیزی ظریف و سایه زنی تدریجی او اغلب صحنه‌هایی از طبیعت، مانند بامبو، کوه و آب را به تصویر می‌کشد که به طور تاریخی در هنر چینی وجود داشته اند.
دیگر افرادی که در این حوزه فعال هستند زیبایی شناسی واقع گرایانه تری را انتخاب می‌کنند. برای مثال، "ویکتوریا لی" که مدت کوتاهی پس از اتمام تحصیلات اش در آکادمی پیشرو هنر و طراحی در دانشگاه تسینگ هوا در پکن تتوکار شد سبک فوتورئالیستی از جمله پرتره‌های پر از جزئیات از خویشاوندان مشتریان و حیوانات خانگی گرفته تا ستاره‌های پاپ و شخصیت‌های تاریخی را به عنوان طرح‌های خالکوبی انتخاب می‌کند.
او می‌گوید: "من قصد داشتم پرتره یکی از اعضای مهم خانواده خود را خالکوبی کنم، اما نتوانستم کسی را پیدا کنم که با تفکرم درباره ارزش‌های هنری همنظر باشد. من همواره فکر می‌کردم که خالکوبی‌ها واقعا عالی هستند و با خود گفتم:"چرا خود آن را امتحان نکنم"؟
"ژائو شیانگ" پژوهشگر فوق دکترا در دانشگاه اوربرو سوئد که فرهنگ خالکوبی چینی را به طور گسترده مورد مطالعه قرار داده می‌گوید جوانان امروز بیش‌تر احتمال دارد که خالکوبی را به عنوان نوعی ابراز وجود انجام دهند. او می‌گوید:" امروز مردم می‌خواهند تنوع و فردیت بیش تری را ببینند. آنان روحیه فردگرایی را به جای روحیه جمعی دوست دارند".
هیچ سیستم صدور مجوز رسمی‌ای برای تتوکاران در چین وجود ندارد. بدین ترتیب، صنعت تتو یا خالکوبی در چین در ناحیه‌ای خاکستری از نظر قانونی قرار دارد که در آن استودیو‌ها بدون نظارت یا بازرسی در زمینه ایمنی، بهداشت یا اقدامات مراقبت پس از آن فعالیت می‌کنند. "سونگ جیایین" که صاحب یک استودیوی خالکوبی کاملا زنانه در پکن است می‌گوید:"این هنوز یک وضعیت نیمه زیرزمینی می‌باشد".
هنگامی که سونگ استودیوی خود را در سال ۲۰۱۶ میلادی افتتاح کرد متوجه شده بود که بیش از ۷۰ درصد از مشتریان اش زن بودند. او پروژه‌ای به نام "۱۰۰۰ دختر" را آغاز کرد که هدف آن بیان داستان هزار مشتری زن و خالکوبی شان می‌باشد. این پروژه باعث شده که او انواع خالکوبی‌ها را با اشاره به تجربیات اش ایجاد کند از جمله یک خالکوبی به شکل رحم برای دختر زنی که به دلایل پزشکی مجبور به برداشتن رحم او شده است.
سونگ خود یک خالکوبی زنجیره‌ای روی مچ دستش دارد که برای ادای احترام به مادر هشت فرزند چینی است که در دهکده‌ای روستایی با زنجیر به گردن‌اش پیدا شد و سال گذشته خشم چینی‌ها را به دلیل نقض حقوق زنان در آن کشور برانگیخت.
با توجه به اینکه فمینیست‌ها و سایر فعالان چینی در سالیان اخیر هدف سرکوب‌های دولتی قرار گرفته اند سونگ می‌گوید با خصومت مقام‌های چینی روبرو شده از جمله در رویداد‌هایی که در آن کالا‌هایی با طرح زنجیره‌ای خود را به فروش می‌رساند.
او می‌افزاید: "مقام‌های چینی صنعت خالکوبی را تنظیم نمی‌کنند، زیرا نمی‌خواهند در وهله نخست خالکوبی را برسمیت بشناسند. این روش آنان برای ابراز بیزاری از خالکوبی است".
تتوکاران در کره جنوبی و ژاپن (تا زمان صدور حکم قضایی در سال ۲۰۲۰ میلادی) با ابهامات قانونی مشابهی در مورد خالکوبی مواجه بوده اند کشور‌هایی که در آن انجام خالکوبی برای هر فردی غیر از یک متخصص پزشکی از نظر فنی غیر قانونی قلمداد می‌شود. با این وجود، کمیسیون ملی بهداشت چین در سال ۲۰۰۹ میلادی اعلام کرد که خالکوبی نباید به عنوان یک روش زیبایی پزشکی در فهرست قرار گیرد و وزارت بازرگانی آن کشور نیز اعلام کرده که عمل‌های تهاجمی پوست بخشی از بخش زیبایی محسوب نمی‌شود.
ژائو از دانشگاه اوربرو می‌گوید: "برای هیچ کس روشن نیست که آیا خالکوبی تحت مقررات قانونی صنعت زیبایی یا صنعت پزشکی قرار دارد یا خیر. اگر به قوانین و مقررات دقت کنید ممکن است جرات خالکوبی نداشته باشید، زیرا اگر در نهایت درگیر اختلافات حقوقی شوید به سادگی جایی برای دفاع از حقوق خود ندارید".
طی ماه‌هایی که از اجرای ممنوعیت خالکوبی کودکان زیر سن قانونی می‌گذرد چندین پرونده با عنوان "منافع عمومی" توسط دادستان‌های محلی تشکیل شده که منجر به صدور جریمه و اعمال احکام مجازات برای تتوکار شده اند.
برای مثال، در ماه دسامبر دادگاه شانگهای یک نفر را به دلیل خالکوبی یک نوجوان ۱۷ ساله به پرداخت ۵۰۰۰ یوان (۷۳۹ دلار) جریمه کرد در حالی که دادگاهی در لهاسا در تبت به تتوکاری دیگری دستور داد تا ۱۰۰۰۰ یوان (۱۴۷۷ دلار) به یک فرد خالکوبی شده زیر سن قانونی به دلیل وارد نمودن "خسارت روانی" پرداخت کند. به گفته ژائو طیف وسیعی از سازمان‌های دولتی که در اجرای این ممنوعیت دخیل هستند و تنها بر سردرگمی‌ها افزوده اند و بعید به نظر می‌رسد که محدودیت‌های تازه‌ای اعمال نشوند.
