«پاتریک تیلور» (Patrick Taylor)، رئیس بخش رادار «رصدخانه گرین بانک» (GBO) و «رصدخانه ملی رادیو اخترشناسی آمریکا» (NRAO) گفت: بسیار شگفت‌انگیز است که ما با مصرف انرژی کمتری نسبت به یک وسیله خانگی معمولی توانسته‌ایم این عکس‌ها را بگیریم.
پژوهشگران آمریکایی با استفاده از یک سیستم راداری، دقیق‌ترین عکس‌هایی را ثبت کرده‌اند که تاکنون از ماه گرفته شده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، شاید همه ما در مورد آماری شنیده باشیم که نشان می‌دهد فضاپیمای «آپولو۱۱» (Apollo ۱۱) با قدرت محاسباتی کمتری نسبت به یک آیفون، ما را با موفقیت به ماه برد.
اکنون، نمونه اولیه یک سیستم راداری که مرحله آزمایش را در «تلسکوپ گرین بانک» (GBT) متعلق به «بنیاد ملی علوم آمریکا» (NSF) پشت سر می‌گذارد، با استفاده از فرستنده‌ای کم‌قدرت‌تر از یک مایکروویو، دقیق‌ترین عکس ماه را از زمین گرفته است.
«پاتریک تیلور» (Patrick Taylor)، رئیس بخش رادار «رصدخانه گرین بانک» (GBO) و «رصدخانه ملی رادیو اخترشناسی آمریکا» (NRAO) گفت: بسیار شگفت‌انگیز است که ما با مصرف انرژی کمتری نسبت به یک وسیله خانگی معمولی توانسته‌ایم این عکس‌ها را بگیریم.
این نمونه اولیه با همکاری رصدخانه ملی رادیو اخترشناسی آمریکا، رصدخانه گرین بانک و «ریتیون اینتلیجنس اند اسپیس» (RIS) ساخته شده است. این مشارکت با هدف طراحی یک سیستم راداری سیاره‌ای نسل بعدی برای رصدخانه گرین بانک صورت می‌گیرد که می‌توان از آن برای مطالعه اجرام آسمانی در منظومه شمسی استفاده کرد.
مهندسان برای این آزمایش، تلسکوپ گرین بانک را به یک فرستنده راداری با توان ۷۰۰ وات مجهز کردند. آنها فرستنده را به سمت ماه قرار دادند و پژواک‌های راداری به «آرایه خط پایه بسیار بزرگ» (VLBA) بازگردانده شد که دارای ۱۰ آنتن در سراسر آمریکا است. نتیجه این کار، یک تصویر کامل از «دهانه تیکو» (Tycho Crater) با وضوح پنج متر بود که بالاترین وضوح تصویر از ماه به شمار می‌رود که از زمین گرفته شده است.
هدف بلندمدت این پروژه، مجهز کردن تلسکوپ گرین بانک به رادار ۵۰۰ کیلوواتی و سپس استفاده کردن از آرایه خط پایه بسیار بزرگ و «آرایه بسیار بزرگ نسل بعدی» ngVLA)) به عنوان گیرنده است. با نزدیک به ۱۰۰۰ برابر قدرت خروجی فرستنده نمونه اولیه، تصاویر به دست آمده حتی واضح‌تر خواهند بود.
این گروه پژوهشی، نمونه اولیه را روی یک سنگ فضایی و همچنین ماه آزمایش کردند.
تیلور گفت: ما در آزمایش‌های خود توانستیم سیارکی را بررسی کنیم که در فاصله ۲.۱ میلیون کیلومتری از ما قرار دارد. اندازه این سیارک به حدود یک کیلومتر می‌رسد و آن قدر بزرگ است که در صورت برخورد، ویرانگری جهانی ایجاد کند.
رادار یک سیستم حیاتی برای اخترشناسانی است که به دنبال ترسیم دقیق مسیر یک سیارک و ارزیابی امکان خطر آن برای زمین هستند.
پاتریک گفت: ما با این سیستم پرقدرت می‌توانیم اجرام بیشتری را در فاصله دورتر بررسی کنیم. وقتی نوبت به توسعه راهبرد‌هایی برای اثرات احتمالی می‌رسد، داشتن زمان بیشتری برای هشدار دادن، همه راه حل است.
