محمدتقی باقری برادرزاده آیت‌الله مهدوی کنی در باره این خانه قدیمی می‌گوید: «این خانه از سال ۱۳۷۱ و پس از درگذشت مادر ایشان به حال خود رها شده است. البته قرار بود در فهرست آثار ملی ثبت شود، ولی هنوز اتفاقی نیفتاده است.»
کمی مانده به توتستان‌های محله قدیمی کن در میان حرکت تند زندگی خانه‌ای با دیوار‌های بلند کاهگلی همچنان استوار مانده است. یک خانه ۲۰۰ ساله که در کنار سادگی و زیبایی، یک تفاوت شاخص با دیگر خانه‌های این محله دارد.
به گزارش همشهری آنلاین، مرحوم «آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی» تا آغاز دوران طلبگی‌اش در اتاق کنار مطبخ آن زندگی می‌کرد.
محمدتقی باقری برادرزاده آیت‌الله مهدوی کنی در باره این خانه قدیمی می‌گوید: «این خانه از سال ۱۳۷۱ و پس از درگذشت مادر ایشان به حال خود رها شده است. البته قرار بود در فهرست آثار ملی ثبت شود، ولی هنوز اتفاقی نیفتاده است.»
آب‌انبار بزرگ و جوی پرآبی که آب قنات معروف کن در آن جریان دارد از ویژگی‌های شاخص این خانه قدیمی است.
اهالی محل خاطرات زیادی از این خانه دارند. جلسات روضه‌خوانی معروف مادر مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی باعث شده بود تا در‌های این خانه همیشه بر روی اهالی باز باشد. در زمان جنگ جهانی زمانی که متفقین ایران را اشغال کرده بودند سربازان روسی گاه با ماشین و گاه سوار بر الاغ و قاطر در روستا‌ها گشت می‌زدند.
در کتاب خاطرات مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی از زبان ایشان نقل شده است: «بار‌ها سربازان به خانه ما هجوم آوردند. خانه را گشتند. صندوق‌های لباس را به هم ریختند. معلوم نبود چه می‌خواهند. یک قطعه فرش قدیمی در اتاق ما بود که برای آنها جالب بود، مرتب روی آن دست می‌کشیدند و از آن هم یک عکس برداشتند.»
خانه مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی هم از نظر فرم و معماری و هم ازنظر وقایع تاریخی خانه مهمی برای اهالی محله کن است. همین موضوع باعث شد تا پیشنهاد تبدیل آن به «خانه‌موزه کن» از سوی اهالی محل و شهرداری منطقه ۵ مطرح شود؛ خانه‌موزه‌ای که نه‌تن‌ها می‌تواند این بنای تاریخی را حفظ کند بلکه این امکان را فراهم می‌کند تا آثار قدیمی و تاریخی این محله قدیمی در آن نگه‌داری شود.
