«ارباب کیخسرو» در یادداشت‌های خود درباره دلیل ساخت این آتشکده نوشته است: «به آن اندیشه افتادم که برای جماعت عبادتگاهی لازم است، زیرا در تهران برای جماعت نزدیک به ۵۰۰ تن که بیشتر پیشه بازرگانی و کشاورزی داشتند، هیچ عبادتگاهی وجود ندارد.»
بنای آجری رنگ با در چوبی کنده‌کاری شده پیش چشمانمان نقش می‌بندد. یکی از لنگه‌های در که باز می‌شود، ساختمانی با نمای سنگ سفید و کنگره‌ای در بالای دیوار و شش ستون که در جلوی در ورودی آن زیر طاقی قرار گرفته‌اند. اینجا قدیمی‌ترین عبادتگاه زرتشتیان در تهران، آتشکده و نیایشگاه آدریان از دوره قاجار است.
به گزارش همشهری آنلاین، هربخش این آتشکده در خیابان میرزا کوچک خان جاذبه و زیبایی خاص خودش را دارد. سر ستون‌هایی سنگی که هر کدام چهار سر گاو دارند و گویی تمام وزن این ساختمان را به دوش می‌کشند. معبد آدریان در سال ۱۲۹۳ توسط «ارباب کیخسرو شاهرخ» رییس انجمن وقت زرتشتیان تهران بنا شد و ساخت آن حدود۳سال طول کشید. «ارباب کیخسرو» در یادداشت‌های خود درباره دلیل ساخت این آتشکده نوشته است: «به آن اندیشه افتادم که برای جماعت عبادتگاهی لازم است، زیرا در تهران برای جماعت نزدیک به ۵۰۰ تن که بیشتر پیشه بازرگانی و کشاورزی داشتند، هیچ عبادتگاهی وجود ندارد.»
او برای ساخت نیایشگاه تهران از «بهرامجی» بیکاجی یکی از زرتشتیان بمبئی درخواست کمک کرد و خیلی زود ساخت آتشکده آدریان بر روی اراضی انجمن زرتشتیان تهران آغاز شد؛ اما در طول ساخت به علت وجود اختلاف با زرتشتیان بمبئی و قطع شدن کمک‌های آنها در کار وقفه افتاد و عمارت بی‌سقف و ناتمام ماند.
سرانجام زرتشتیان تهران، یزد، کرمان، شیراز و کاشان کمک کردند تا ساخت بنای آدریان به پایان برسد. پس از ساخته شدن بنا آدریان «موبد اردشیر رستم رستمی»، «موبد بهرام رشید شید» و «موبد هرمزدیار بهرام سروش» مامور شدند که آذر یا آتش بزرگ را از یزد به تهران بیاورند. مجمر آذر بوسیله یکی از موبدان که دو نفر دیگر او را همراهی می‌کردند سوار بر قاطر ساعت ۹ بامداد از دروازه یزد به سوی تهران حرکت کرد. قافله پس از بیست و پنج روز به دروازه شاه عبدالعظیم (ع) تهران رسید. این عبادتگاه هزار و ۳۰۰متر مساحت داشته که بیش از ۲۰۰متر از این مساحت به آتشکده و نیایشگاه اختصاص دارد. نام آتشکده آدریان در فهرست آثار ملی به شماره ۷۴۴۲ در ۱۲ فوریه ۲۰۰۱ ثبت شده است.
