بیماری قند یا دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های متابولیکی در جهان است که آشنایی با علائم اولیه آن به تشخیص زودهنگام و کنترل این بیماری کمک می‌کند.
طبق آمار، ۴۱۵ میلیون نفر از جمعیت جهان با بیماری دیابت دست و پنجه نرم می‌کنند و این در حالی است که ۴۶٪ از این افراد از بیماری خود بی‌خبرند. تخمین زده می‌شود تعداد مبتلایان به دیابت تا سال ۲۰۴۰ میلادی به ۶۴۲ میلیون نفر افزایش یابد.
این بیماری در عین قابل کنترل بودن می‌تواند طول عمر بیمار را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. ابتلا به دیابت همچنین خطر نابینایی، حمله قلبی و حتی قطع و از دست دادن پا را در فرد مبتلا افزایش می‌دهد. علائم دیابت نامحسوس و در عین حالی جدی و خطرناک هستند. در ادامه لیست کاملی از این علائم فهرست شده است که لازم است مطالعه کنید و در صورتی که در مورد شما صدق می‌کنند، به پزشک مراجعه کنید.
اگرچه خستگی عوامل متعددی دارد و در ساده‌ترین حالت می‌تواند ناشی از کم خوابی یا کمبود ویتامین باشد، این مشکل یکی از علائم همیشگی دیابت است. علت این امر آن است که بدن فرد مبتلا به سختی سعی می‌کند تا از سوخت دریافتی استفاده کند، اما موفق نمی‌شود. اگر بعد از غذا خوردن که طبعا باید انرژی بیشتری داشته باشید، خستگی زیادی احساس می‌کنید، به احتمال زیاد به دیابت مبتلا هستید.
اتفاقی که در دیابت می‌افتد این است که بدن بیمار توان پردازش گلوکز را در خون از دست می‌دهد. آب از داخل سلول‌ها برای شستن گلوکز اضافی خارج می‌شود، اما در جریان این فرآیند تمام مواد مغذی مهم برای بدن از جمله گلوکز از بین می‌روند. برآیند تمام این‌ها ایجاد یک چرخه کم‌آبی و گرسنگی است که خوردن و آشامیدن بیشتر تنها باعث استمرار آن می‌شود.
از آنجا که در بیماران دیابتی آب از تمام سلول‌های موجود برای شستن گلوکز اضافی خارج می‌شود، کلیه‌ها موفق به تصفیه و جذب مجدد این حجم از آب نمی‌شوند. این امر باعث می‌شود تا بیمار بیش از حد معمول به دفع ادرار نیاز پیدا کند. این تکرر ادرار علاوه بر کم‌آبی با تاثیر بر خواب شب بیمار باعث خستگی وی نیز می‌شود.
اگرچه عفونت‌های مخمری اغلب در بافت واژن اتفاق می‌افتند، اما این بدان معنا نیست که آقایان به طور کامل در برابر آنها مصونند. مخمر از قند اضافی تغذیه می‌کند که می‌تواند در عرق، ادرار و مخاط ترشح شود. بر همین اساس، امکان ایجاد عفونت‌های مخمری تقریباً در هر جای پوست و به ویژه در نقاط مرطوب بدن وجود دارد. ضعف سیستم ایمنی کنترل این نوع از عفونت‌ها را در بیماران دیابتی دشوار می‌کند.
اختلال نعوظ در مردانی که از دیابت کنترل نشده رنج می‌برند، احتمالا در آسیب به رشته‌های عصبی و رگ‌های خونی ریشه دارد. از آنجایی که این اختلال رابطه زناشویی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، مردان دیابتی که با این مشکل روبه رو هستند لازم است به پزشک مراجعه کنند.
دیابت از آنجایی باعث تاری دید می‌شود که چشم‌ها برای آنکه کار خود را به درستی انجام دهند به مایعات داخل و پیرامون خود وابسته‌اند. یک عدسی که مایع خود را از دست داده است، در تمرکز بر یک نقطه دچار مشکل می‌شود. تاری دید اغلب با مدیریت صحیح بیماری دیابت از بین می‌رود. با این حال اگر این بیماری به حال خود رها شود می‌تواند منجر به آسیب به رشته‌های عصبی شود. این که رگ‌های جدید در پشت چشم بر روی رگ‌های آسیب دیده تشکیل شوند، می‌تواند بیمار را به نابینایی دائمی دچار کند.
وجود بریدگی یا زخمی که مدت‌هاست درمان نشده می‌تواند نشانی از ابتلا به دیابت باشد. نه تنها سیستم ایمنی بیمار دیابتی در نتیجه تلاش‌ها برای دفع گلوکز اضافی تضعیف شده، بلکه عفونت‌های فرصت طلب نیز هیچ فرصتی را برای تغذیه از قند از دست نمی‌دهند. به همین دلیل ترمیم زخم‌ها و بریدگی‌ها در بیماران مبتلا به دیابت با تاخیر همراه است.
بدن بیماران دیابتی نمی‌تواند سوخت لازم را از غذای خورده شده دریافت کند و در عوض برای بقای خود چربی می‌سوزاند. این فرآیند در درازمدت برای بدن قابل تحمل نیست و نشان می‌دهد که بیماری دیابت فارغ از آن که چقدر غذا می‌خورید، به شما گرسنگی می‌دهد.
وقتی دیابت کنترل نشده به از دست دادن سریع وزن منجر می‌شود، یعنی بدن بیمار با سرعتی غیرقابل تحمل چربی می‌سوزاند. این فرآیند کتون می‌سازد که ممکن است سطح خطرناکی از آن در خون فرد بیمار تجمع کرده و به ایجاد وضعیت مرگباری موسوم به کتواسیدوز دیابتی منجر شود. این کتون‌ها در بیمارانی که معده حساسی دارند باعث تهوع و حتی استفراغ می‌شود.
بیماری دیابت باعث سخت شدن شریان‌ها و آسیب به رشته‌های عصبی می‌شود و این علائم در پا‌ها به طور مشهود خود را نشان می‌دهند. ترکیبی از گردش خون ضعیف و آسیب به رشته‌های عصبی می‌تواند به بروز زخم‌ها یا عفونت‌های پوستی در پا‌ها منجر شود که به این زودی‌ها ترمیم نخواهند شد. به علاوه از آنجایی که پا‌ها احتمالا بی‌حس نیز شده‌اند، بیمار دیابتی متوجه شدت درد در پا‌های خود نمی‌شود.
دیابت توان بدن برای مبارزه با جرم‌ها را که تقریبا همه جا هستند، تضعیف می‌کند. دهان با توجه به محیط مرطوبی که دارد، دندان‌های تیزی که با بافت‌های نرم احاطه شده‌اند و همه چیز‌هایی که در طول روز به داخل آن وارد می‌شود، به طور خاص نسبت به عفونت حساس هستند؛ بنابراین بیماران دیابتی در معرض تورم یا حساسیت لثه قرار دارند.
بوی بد دهان در بیماران دیابتی که نسبت به عفونت آسیب‌پذیرند رایج است. لثه‌های ملتهب و عفونی باعث بوی بد دهان شده و حتی می‌توانند بر سوخت و ساز بدن نیز تاثیر گذاشته و قند خون را بیش از پیش افزایش دهند. دیگر ریشه بوی بد دهان ناشی از دیابت از کتواسیدوز و سطح بالای کتون در خون ناشی می‌شود.
دیابت اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود، قابل کنترل است؛ بنابراین نسبت به علائمی که به آنها اشاره شد، هشیار باشید و اگر هر کدام از این نشانه‌ها را دارید بی‌درنگ به پزشک مراجعه کنید.
منبع: سلامت نیوز
