بسیاری از افراد در طول زندگی خود منفی گرا بوده و به همه چیز با دید شک و تردید نگاه می‌کنند در مقابل گروهی نیز دچار مثبت گرایی مفرط بوده و به همه چیز خوشبین هستند. هردوی این شرایط می‌تواند تصمیمات آنها را دچار مشکل کرده و این افراد را در زندگی را با دشواری مواجه کند.
گروهی از افراد در زندگی خود نسبت به همه چیز دید مثبت داشته و به همین دلیل خطرات پیش روی خود را جدی نمی‌گیرند. شرایط مثبت گرایی افراطی یا سمی از این باور ناشی می‌شود که یک فرد، علیرغم درد عاطفی یا موقعیت چالش برانگیز همچنان خود را موظف می‌داند که باید یک دیدگاه مثبتی اتخاذ کند. این افراد از نظر ذهنی احساساتی را که شاد نیستند، انکار کرده و برایشان اعتبار قائل نبوده و اصولا به مشکلات خود مشروعیت نمی‌دهد.
این افراد در هنگام برخورد با مشکلات و چالش‌های زندگی می‌گویند اشکالی ندارد، شرایط می‌توانست به مراتب بدتر از این باشد و با این فلسفه، مشکلات را جدی نمی‌گیرند در حالی که این رفتار می‌تواند تبعاتی بسیار جدی در زندگی شخصی و خانوادگی آنها داشته باشد.
مطالعات و پژوهش‌های انجام شده در این رابطه نشان داده اند که سرکوب احساسات می‌تواند در دراز مدت منجر به افزایش استرس، اضطراب و افسردگی شود.
روان شناسان توصیه می‌کنند که در هنگام رویارویی با مشکلات جدی، به احساسات خود برچسب خوب یا بد نزنید. در عوض توصیه می‌شود با بررسی جنبه‌های مختلف شرایط پیش آمده، تشخیص دهید که ناراحتی، عصبانیت یا نا امیدی در برهه‌هایی از زندگی اشکالی نداشته و به یاد داشته باشید که عواطف مثبت و منفی دارای تاریخ انقضا بوده و در نهایت از بین خواهند رفت.
منبع: سیناپرس
