تحقیقی که به تازگی در رابطه با استخوان‌های ۱۲۵ هزار سالۀ به جا مانده از فیل‌های راست‌عاج باستانی انجام شده، حقایقی تازه را دربارۀ زندگی نئاندرتال‌ها در آن دوران آشکار می‌کند.
در دهۀ ۱۹۸۰ میلادی در نزدیکی شهر هال آلمان، در یک معدن زغال سنگ، استخوان‌های زیادی از حدود ۷۰ فیل ماقبل تاریخ موسوم به فیل‌های راست‌عاج (straight-tusked) پیدا شد؛ این فیل‌ها سه برابر اندازۀ فیل‌های آسیایی امروزی بوده‌اند و جثه‌شان حتی از ماموت‌های پشمالو هم بزرگتر بوده است. هر فیل راست‌عاج نر بالغ می‌توانسته تا ۱۳ تن وزن داشته باشد.
به گزارش فرادید، حالا یک تحقیق تازه با بررسی نشانه‌های موجود روی این استخوان‌ها نشان داده است که انسان‌های نئاندرتال حدود ۱۲۵ هزار سال قبل به صورت دست‌جمعی و در گروه‌هایی بزرگتر از آنچه قبلا تصور می‌شد، این جانوران غول‌آسا را شکار و سلاخی می‌کرده‌اند.
(اندازۀ یک فیل راست‌عاج در مقایسه با یک انسان ۱۶۰ سانتی‌متری)
تا قبل از این بحث‌های فراوانی در این باره وجود داشت که آیا نئاندرتال‌ها می‌توانسته‌اند فیل‌های راست‌عاج را با توجه به اندازۀ عظیمشان شکار کنند یا نه؛ این تحقیق تازه نشان داده که این اتفاق صورت می‌گرفته و این احتمالا به این معناست که نئاندرتال‌ها در گروه‌هایی بزرگتر از آنچه ما قبلا فکر می‌کردیم زندگی می‌کرده‌اند.
ویل روئبروکس به عنوان یکی از همکاران این تحقیق می‌گوید: «شکار این حیوانات غول‌آسا و سلاخی کامل آنها بخشی دائمی از فعالیت‌های نئاندرتال‌ها برای بقا در این منطقه بوده است؛ آنچه ما یافته‌ایم اولین و قدیمی‌ترین نشانۀ قطعی از شکار فیل در تاریخ تکامل انسان است».
(یکی از اعضای گروه تحقیق در حال کار بر روی استخوان ران یک فیل راست‌عاج)
این تحقیق نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها بین ۲ تا ۴ هزار سال در این منطقه زندگی می‌کرده‌اند و در این مدت گروه‌های اجتماعی نسبتا بزرگی را شکل داده بودند. به گفتۀ دکتر روئبروکس: نئاندرتال‌ها بردۀ طبیعت نبودند بلکه می‌توانستند به محیط اطرافشان شکل بدهند؛ آنها این کار را با افروختن آتش و همینطور شکار بزرگترین حیوانات روی زمین در آن زمان انجام می‌دادند.
این تحقیق نشان داده است که فیل‌های راست‌عاجِ کشف شده، شکار شده بودند نه اینکه به صورت طبیعی مرده باشند و صرفا لاشه‌شان مورد استفاده قرار گرفته باشد. خیلی از این فیل‌ها نر‌های جوان بوده‌اند که امکان ندارد به مرگ طبیعی مرده باشند. علاوه بر اینکه نر‌های جوان به خاطر اندازۀ بزرگ و حرکت انفرادی‌شان (بر خلاف ماده‌ها که در دسته‌های چندتایی حرکت می‌کردند) بهترین گزینه برای شکارچیانی بودند که به دنبال بزرگترین شکار ممکن می‌رفتند.
(نمونه‌ای از آثار به جا مانده از شکار و سلاخی بر روی استخوان)
به گفتۀ دکتر بروکس این جانوران مثل بمب‌های کالری بوده‌اند که در این منطقه پرسه می‌زده‌اند. محققان می‌گویند هر یک فیل می‌توانسته به مدت یک ماه غذای ۱۰۰ نئاندرتال را تامین کند.
نئاندرتال‌ها برای سلاخی این فیل‌ها از ابزار‌های سنگی استفاده می‌کرده‌اند که ردی آشکار بر روی استخوان‌ها به جا گذاشته‌اند. همچنین آثاری از آتش‌های افروخته شده توسط نئاندرتال‌ها نیز در همین منطقه یافت شده که به گفتۀ محققان می‌تواند نشانه‌ای خشک کردن و دودی کردن گوشت از طریق آویزان کردن آن در فاصله‌ای از آتش بوده باشد.
دکتر روئبروکس می‌گوید با اینکه این تحقیق نشان می‌دهد نئاندرتال‌ها در گروه‌های اجتماعی بزرگ زندگی می‌کرده‌اند، اما اینکه این گروه‌ها دقیقا چقدر بزرگ بوده‌اند مشخص نیست. «با اینحال اگر شما یک فیل ۱۰ هزار کیلویی داشته باشید و بخواهید آن را قبل از اینکه بگندد آماده‌سازی و خشک کنید، حداقل باید ۲۰ نفر باشید تا بتوانید این کار را به انجام برسانید».
