ظاهرا در یک زمستان معمولی –نه همچون زمستان‌های سخت اروپا- مدیران پایتخت آچمز شده‌اند.
فرارو- عصر پنجشنبه (۲۰ بهمن) بارش چند ساعته برف کافی بود تا معابر تهران قفل شود. ویدئو‌های منتشر شده از سرگردانی شهروندان و قفل خیابان‌ها، نمایش تمام عیار غافلگیری بود. امروز –یک‌شنبه- بیش از دو روز از آن ترافیک و قفل معابر‌ها می‌گذرد، اما ظاهرا غافلگیری شهرداری تهران همچنان ادامه دارد.
به گزارش فرارو، شهرداری تهران ادعا می‌کند، تمام معابر شهر باز است، اما نقشه‌های آنلاین گوگل‌مپ و مشاهدات میدانی از ترافیک سنگین، قفل شدن معابر و راه‌ها در سطح شهر -به ویژه در مناطق ۱، ۲، ۳، ۴ و ۵- حکایت دارند. در حالی‌که صداوسیما همان ساعات اولیه صبح به یاری شهرداری شتافت و از باز بودن معابر گزارش داد، نمایش محل‌های تعبیه شده خالی از کیسه‌های شن و نمک روایت وارونه‌ای از مدیریت را نشان داد.
سال ۹۶ تهران یک بارش سنگین برف را تجربه کرد. به مدت چند روز معابر شهر و حتی فرودگاه‌ها چنان درگیری این بارش بودند که انگار مدیریت بحرانی وجود ندارد. در آن مقطع چنین گفته شد که شهرداری و مدیران از بارش سنگین برف غافلگیر شده‌اند. در حالی‌که پنج سال تمام از این ماجرا و بارش طبیعی یک برف زمستانی می‌گذرد، گویا همچنان این غافلگیری ادامه دارد. مدیران شهرداری تهران، ۵ سال تمام زمان داشتند که حداقل تدابیری را برای مواجهه با وضعیت یک روز برفی در یک زمستان معمولی بیاندیشند.
این‌که هر بار داستان به غافلگیری و غیرمنتظره بودن مقدار بارش برف ارجاع داده شود، کلیشه‌ای تکراری برای توجیه مسئولیت است. بارش برف در فصل زمستان نه غیرمنتظره است و نه غالگیرکننده، اما هر بار عجیب این است که مسئولان غافلگیر می‌شوند. محفظه‌های خالی از کیسه‌های ماسه و نمک، خود نمود عمق فاجعه مدیریت در این شهر است. گویی نه تنها تدبیری اندیشیده نشده، بلکه بودجه «برف‌روبی» در حال هدر رفتن است. تشکیل تیم بحران و اعلام آماده‌باش بعد از قفل تهران، همچون نوش‌داروی بعد از مرگ سهراب است که یک ساختار مدیریتی فاجعه‌بار را تولید و باز تولید می‌کند.
روال عادی در وضعیت قابل پیش‌بینی بارش برف این است: «اعلام آماده باش، حضور مسئولان در اتاق‌های مدیریت بحران، استقرار نیروها و تجهیزات در معابر قبل از بارندگی»، اما ظاهرا در پایتخت ماجرا کلا وارونه است. برف می‌بارد، معابر مسدود می‌شوند، تازه نیروها بر خط می‌شوند و آماده‌باش اعلام می‌شود.
حالت نرمال یک بارش برف در یک زمستان معمولی این است که شهردار و مدیران ارشد، در اتاق‌های مانیتورینگ معاونت حمل و نقل حاضر و تمامی امکانات انسانی و تجهیزات را به خط کنند، اما ظاهرا آقای شهردار و دیگر مسئولان اولویت‌های مهم‌تری دارند. مثلا دیدار مردمی در مسجد باغ فیض!
امروز –یک‌شنبه- فیلمی از ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران در انتقاد از مدیریت شهری راجع به برف پنجشنبه که تهران را قفل کرد، منتشر شد. در این فیلم امانی، می‌گوید: «بروید ببینید مردم زیر پست عذرخواهی من چه نوشته‌اند؟ من شرم دارم کامنت‌های مردم را اینجا بخوانم. گفته‌اند همه شما شورا را رها کنید. شهر را رها کنید خودش اداره می‌شود. آقای زاکانی بعدازظهر روز چهارشنبه یا پنجشنبه باید به اتاق ماریتورینگ معاونت حمل و نقل می‌رفت و معاونت‌ها و شهرداران را به خط می‌کرد تا آن فاجعه نصف شب اتفاق نیافتد.»
ظاهرا امانی انتظار داشت چهارشنبه یا پنجشنبه آقای شهردار در اتاق مانیتورینگ باشد، اما سیدصادق حسینی، در توئیتر، جای آقای شهردار در عصر بحرانی تهران را مشخص کرد: «مسجد باغ فیض دیدار مردمی!»
فراتر از پنجشنبه بحرانی، حالا مساله این است که روز قبل از بارش برف ۲۳ بهمن (امروز) و در شرایط که یک بارش سنگین پیش‌بینی شده بود، آقای شهردار کجا بوده‌اند؟ اتاق ماریتورینگ معاونت حمل و نقل و در حال مدیریت آماده‌باش نیروها؟ نه اگر چنین پنداشته‌اید، سخت در اشتباهید! چرا که آقای شهردار، در روز ۲۲ بهمن (شب قبل از بارش برف) در آیین اختتامیه چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر در برج میلاد بود.
ظاهرا در یک زمستان معمولی –نه همچون زمستان‌های سخت اروپا- مدیران پایتخت آچمز شده‌اند. البته در میانه غافلگیری دوباره‌شان، در پی یافتن و تنبیه مقصر هستند. چنان‌که، علیرضا جاوید، معاون هماهنگی و امور مناطق شهرداری تهران می‌گوید: برخورد با کسانی که در زمینه برف‌روبی قصور داشتند، پس از پایان بارش‌های امسال و ارزیابی توسط سازمان بازرسی شهرداری تهران انجام خواهد شد! این جمله چقدر شبیه همان نوش‌داروی بعد از مرگ سهراب است!
