جاده شمیران، تا اواخر دوره قاجار و اوایل پهلوی جاده‌ای خاکی و البته مستقیم بود که دارالخلافه را به آبادی‌های خوش آب و هوای شمیران وصل می‌کرد؛ بنابراین در ساخت این جاده، رد پای شاهان و شاهزادگان بیشتر از هرکسی نمود دارد.
خیابان شریعتی که امروز یکی از پر رفت‌و آمدترین خیابان‌های شهر است، ۱۰۰ سال قبل جاده‌ای خاکی بود و البته نخستین جاده‌ای که از دارالخلافه به سمت شمیران کشیده شد. تهرانی‌ها به این خیابان که انگار از دارالخلافه مستقیم به دل کوه‌ها می‌رفت، جاده شمیران می‌گفتند.
به گزارش همشهری آنلاین، از روزگار گذشته جاده شمیران نشانه‌های زیادی باقی نمانده است؛ به جز درختان بلندبالایی که در باغ‌های اطراف جاده شمیران قرار داشت و هنوز هم در حاشیه خیابان شریعتی دیده می‌شود.
جاده شمیران، تا اواخر دوره قاجار و اوایل پهلوی جاده‌ای خاکی و البته مستقیم بود که دارالخلافه را به آبادی‌های خوش آب و هوای شمیران وصل می‌کرد؛ بنابراین در ساخت این جاده، رد پای شاهان و شاهزادگان بیشتر از هرکسی نمود دارد، چراکه می‌خواستند با آسایش بیشتری به باغ‌ها وعمارت‌های ییلاقی خود در دل آبادی‌های خوش آب و هوای شمیران سفر کنند.
ساکنان آبادی‌های شمیران هم از این جاده برای دسترسی به دارالاخلافه استفاده می‌کردند. جاده شمیران در دوره قاجار به دلیل تردد شاهزادگان و اعیان قاجار مورد توجه بود و در دوره پهلوی به دلیل ساخت مراکز اداری و تجاری مهم در حاشیه آن اهمیت پیدا کرد.
«علیرضا زمانی» تهران‌شناس می‌گوید: «خیابان شریعتی کنونی جاده‌ای بود که از دوره قاجار، دروازه شمال شرقی تهران را به شمیران متصل می‌کرد؛ دروازه‌ای که رو به سوی شمیران داشت و به همین دلیل دروازه شمیران نام گرفت. جاده‌ای هم که پایتخت‌نشیننان را از تهران راهی مناطق کوهپایه‌ای البرز می‌کرد جاده شمیران نام گرفت.» نام جاده شمیران تا دوره‌های بعد هم روی این جاده ماند، اما در دوره پهلوی به دلیل ساخت جاده‌ای جدید به سمت شمیران به نام خیابان ولیعصر کنونی (پهلوی)، این جاده به جاده قدیم شمیران معروف شد.
