بیشتر آبادی‌های تهران از اسامی اشخاصی نامگذاری شدند که زمین‌های آن نواحی به آن‌ها تعلق داشت. معمولا هم این حق برای اربابان و ثروتمندان بود تا نام خود را بر روی یک زمین به یادگار بگذارند، اما ماجرای نامگذاری خیابان سمنگان در محله نارمک کمی متفاوت است.
نام خیابان سمنگان در شرق تهران، یادگاری از الگو‌های کهن ایرانی است که حالا اهالی این خیابان با شور و شوقی ویژه از نام سمنگان محافظت می‌کنند تا نسل‌های بعدی با پیشینه تاریخی خود آشنا شوند.
به گزارش همشهری‌آنلاین، محدوده خیابان سمنگان در حوالی میدان نبوت، جزئی از ده‌نارمک بود که دکتر مصدق آن را در اختیار مردم گذاشت. ساکنان قدیمی این محله می‌گویند دکترمصدق گفته بود این زمین‌ها را به کارکنان شرکت نفت، آموزش و پرورش و قهرمانان ورزشی با تسهیلات کم و قیمت ارزان بدهند و نخست وزیر هم آن زمین‌ها را با اقساط در اختیار مردم گذاشت تا خانه بسازند.. در میان نام‌هایی که روی خیابان‌های این محدوده گذاشته شده، نام خیابان سمنگان نامی متفاوت است.
موسفیدان محله می‌گویند بسیاری از نام‌های قدیمی خیابان‌های این محله تغییر کرده، اما نام سمنگان از ۵۰ سال پیش همچنان به قوت خود باقی است. اما بد نیست بدانید که چرا مردم نسبت به این نام که سرزمینی قدیمی در ایران بوده و در شاهنامه فردوسی هم به آن نام اشاره شده است، حساسیت ویژه‌ای دارند.
فرهاد کریمی یکی از اهالی قدیمی محله می‌گوید: «در ریشه‌یابی برای علت نامگذاری خیابان سمنگان باید به نام قدیمی خیابان‌های اطراف آن دقت کنیم. خیابان ارشی در بالادست خیابان سمنگان روزگاری خیابان فردوسی نام داشت. این یعنی نام سمنگان ارتباطی با این نام در شاهنامه فردوسی دارد.» سمنگان اکنون نام یکی از شهر‌های مزار شریف در افغانستان است، اما آن زمان که فردوسی، شاعر شاهنامه داستانی‌های خود را به نظم در می‌آورد، سمنگان بخشی از ایران بود.
تهمینه همسر رستم و مادر سهراب شاهنامه که تقریباً همه ما داستان آن را مفصل می‌دانیم دختر شاه سمنگان بود. این شهر در شاهنامه مرز ایران و توران است. از این‌رو برای اهالی این محله اهمیت زیادی دارد.
