انتشار تصویری از بند انداختن صورت یک دختربچه واکنش‌های زیادی در شبکه‌های‌اجتماعی داشته؛ چرا این کار اشتباه است؟
دکتر ساحل گرامی-روان‌شناس کودک نوشت: تصویری از لایو یک آرایشگر زن در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده که او در حال قرینه‌سازی ابرو‌های یک دختربچه است. یک کاربر در همین باره نوشته: «این بچه حتی به سنی نرسیده که از دیدن ابرو‌های نامرتبش زجر بکشه. به خدا با همین ابرو‌ها خیلی خیلی زیباتر و کودکانه‌تره، قرینه‌سازی ابرو آخه برای چیه؟...». این اتفاق را از منظر روان‌شناسی بررسی کردیم.
یکی از مهم‌ترین مفاهیمی که امروزه در فرزندپروری مطرح می‌شود، بحث اعتمادبه‌نفس و پذیرفتن بدن با تمام زیبایی‌ها و کاستی‌هاست. مفهوم شرم از بدن از حدود یک دهه پیش به شدت در حال بحث و گفتگو است و فعالان اجتماعی درصدد هستند افراد را آگاه کنند تا بدن خود را همان گونه که هست، بپذیرند تا شاید بتوانند نرخ عمل‌های زیبایی و کار‌های مربوط به تغییر و اصلاح بدن را کاهش دهند.
با وجود این تلاش‌ها برای آگاهی‌های روز افزون متاسفانه شاهد هستیم که بعضی والدین این نقص و شرم از بدن خود را به فرزندان هم منتقل و از کودکی آنها را وارد بعضی مناسباتی می‌کنند که با سن آنها همخوانی ندارد و پیامد‌های ناگواری برای کودکان به همراه خواهد داشت.
کودکان در دنیای کودکانه خود غرق هستند و کوتاهی ناخن یا قرینه نبودن ابرو تاثیری در میزان شادی یا اعتماد به نفس آنها نخواهد داشت، ولی حساسیت و وسواس والدین آنها را به سمت دنیای بزرگ سالی می‌برد و به صورت و اندامشان حساس می‌کند.
در نتیجه این تشدید حساسیت، آنها درباره صورت و بدن خود دل‌مشغولی پیدا می‌کنند و همین باعث نارضایتی‌شان و تلاش برای تغییر خود از طریق جراحی‌های زیبایی در سال‌های آینده می‌شود. متاسفانه این افراد به جای تاکید بر توانمندی‌ها و استعداد‌ها فقط به جلب توجه از طریق بدن خود اقدام می‌کنند و در مسیری قرار می‌گیرند که نارضایتی در آن انتهایی ندارد و بار این نارضایتی را تا سال‌های سال با خود حمل می‌کنند.
اما نقش والدین در میزان رضایت از بدن کودکان و نوجوانان چیست؟ سعی کنند تا حد امکان از بدن خود ایراد نگیرند و برچسب‌های منفی مانند چاق، لاغر، کوتاه، کم مو و... را به خود نزنند. در مقابل ظاهر فرزندان خود را هم زیاد زیر ذره‌بین نگذارند و درباره مدل لباس، مدل مو و ظاهر آنها وسواس به خرج ندهند، زیرا تاثیر والدین به عنوان یک الگوی قوی می‌تواند نگرش کودکان و نوجوانان را شکل دهد و آنها را در آینده با مشکلات فراوانی روبه‌رو کند.
