کاش عیسی آل‌کثیر حرفه‌ای‌تر بود

پرسپولیس به‌عنوان یکی از پرطرفدارترین تیم‌های ایران روز‌های متفاوت و البته مهیجی را سپری می‌کند. این تیم که تا چند هفته قبل بخت سوم رسیدن به عنوان قهرمانی در لیگ برتر بود، در فعل و انفعالی خاص که بخش زیادی از آن متوجه اتفاقات رقم‌خورده در سال ۱۴۰۲ است، تبدیل به بخت نخست قهرمانی شده و هم‌زمان این فرصت را دارد تا فصل را با قهرمانی در جام حذفی هم به پایان ببرد.

ماجرا از این قرار است که پرسپولیس با اختلاف یک و دو امتیاز از سپاهان و استقلال در صدر جدول رده‌بندی لیگ برتر قرار گرفته و اگر سه بازی باقی‌مانده را با پیروزی پشت سر بگذارد، بدون، اما و‌اگر دستش به جام قهرمانی می‌رسد. شرایط برای قهرمانی این تیم در جام حذفی هم مهیاست؛ آن‌ها در نیمه‌نهایی باشگاه هوادار را در پیش دارند و بعد احتمالا در فینال یک دربی حساس با استقلال خواهند داشت. بدیهی است که کسب برد در دو مسابقه پیش‌رو می‌تواند این باشگاه را در همین جام هم قهرمان کند.

برای تحول رخ‌داده در باشگاه پرسپولیس می‌توان از موارد زیادی سخن گفت؛ ولی بدون‌تردید یحیی گل‌محمدی به‌عنوان سرمربی و عیسی آل‌کثیر به‌عنوان مهاجم نقش بسزایی در این موفقیت داشته‌اند. پرسپولیس در سال جدید با تصمیماتی که یحیی گرفته، هنوز شکستی نخورده و از آن جالب‌تر اینکه رکورد صددرصد پیروزی را هم به نام خودش زده است. این مهم‌ترین تغییر رخ‌داده در باشگاه است. در پنج بازی برگزارشده پرسپولیس در سال ۱۴۰۲ این تیم ۱۰ بار گل‌زنی کرده که با وجود پیشتازی گئورگی گولسیانی در این بخش که سه بار موفق به زدن گل شده است، نمی‌توان از کنار تولد دوباره عیسی آل‌کثیر به‌سادگی عبور کرد.

عیسی با زدن دو گل بسیار حساس برای پرسپولیس، این تیم را به صدر جدول لیگ برتر رسانده و از طرفی مقدمات حضورش در نیمه‌نهایی جام حذفی را هم رقم زده است. مهاجم جنوبی باشگاه پرسپولیس ابتدا در دربی تک‌گل سه‌امتیازی پرسپولیس را زد تا درست مشابه با دربی‌ای که سال ۱۴۰۰ برگزار شد، هنر گل‌زنی‌اش در دربی را به رخ بکشد. او چند روز بعد در دیدار با گل‌گهر هم گل دوم و حساس پرسپولیس را زد تا این تیم را از کابوس مرحله یک‌چهارم نهایی برهاند و به نیمه‌نهایی ببرد.

عیسی این روز‌ها در شرایطی تبدیل به مرد اول خط حمله پرسپولیس شده که از زمان پیوستنش به این باشگاه روز‌های عجیبی را سپری کرده است. روز‌هایی که اگر با حرفه‌ای‌گری بیشتری دنبال می‌شد، می‌توانست پربارتر هم باشد. او در ۳۰‌سالگی و در شرایطی به پرسپولیس آمد که علی علیپور دست این باشگاه را در آستانه رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا در پوست گردو گذاشته بود. ورود عیسی به‌عنوان مهاجم جدید و زدن چهار گل در سه بازی از لیگ قهرمانان آسیا باعث شد تا خیلی زود خاطره علی علیپور در پرسپولیس محو شود. با این حال، روز‌های خوش عیسی با یک کار غیرحرفه‌ای به پایان رسید. او به دلیل خوشحالی پس از گلش در دیدار با پاختاکور، از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا با محرومیتی شش‌ماهه روبه‌رو شد تا شوک مهمی به روز‌های اوجش وارد شود. عیسی در بازگشت به لیگ هم درخشش لیگ قهرمانان را نداشت و بعد از ۱۱ بازی فقط سه بار موفق به گل‌زنی شد.

اتفاق عجیب‌تر برای او که اوج ناحرفه‌ای‌بودنش را به رخ کشید، مربوط به مصدومیت زانو است. در شرایطی که پزشکان باشگاه پرسپولیس تشخیص داده بودند که او رباط صلیبی پاره کرده و باید جراحی شود، مقاومت کرد و با لجبازی از تشخیص اشتباه حرف زد. یحیی در حمایت از کادر پزشکی تیمش عیسی را از ترکیب خارج کرد تا او به‌تنهایی و با دست‌زدن به تمرینات ورزشی خاص سعی در برطرف‌کردن مصدومیتش داشته باشد. با این حال، هیچ‌کدام از آن‌ها فایده‌ای نداشت و نهایتا مجبور شد زانویش را به تیغ جراحان بسپرد. در چنین شرایطی یحیی هم مهاجم جدیدی جذب کرد و عیسی را از ترکیب پرسپولیس کنار گذاشت؛ ولی خروج یورگن لوکادیا از ایران این فرصت را دوباره به عیسی داد تا با تمدید قرارداد با پرسپولیس به ترکیب این تیم برگردد؛ پیوسته و آهسته.

عیسی استارت آرامی داشت؛ ولی حالا در شرایطی که به روز‌های اوج برگشته، توانسته دوباره مرد محبوب سرخ‌پوشان تهرانی شود. او در بازگشت توانسته دروازه تیم‌های سپاهان، استقلال و گل‌گهر را باز کند و شم بالای گل‌زنی‌اش را به رخ بکشد، در سال جدید دومین گل‌زن برتر پرسپولیس پس از گولسیانی است و آمار جذابی هم دارد: ۵۳۰ دقیقه حضور در میدان و ثبت سه گل و یک پاس گل.‌ای کاش عیسی از زمان ورودش به پرسپولیس، حرفه‌ای‌تر عمل می‌کرد تا حالا در این سن‌و‌سال نیاز به فرصت چندباره نداشته باشد.