گرمایش زمین حیات در لایه گرگ و میش اقیانوس را تهدید می‌کند

تغییر اقلیم ممکن است باعث کاهش شدید آبزیان در عمیقترین بخش‌هایی از اقیانوس که نور خورشید همچنان به آن‌ها می‌رسد شود.

به گزارش بی بی سی، براساس یک مطالعه تازه گرمایش زمین ممکن است تا پایان قرن جاری آثار حیات در لایه موسوم به «گرگ و میش» را به اندازه ۴۰ درصد کاهش دهد.

این لایه که از عمق ۲۰۰ متری تا هزار متری قرار دارد آکنده از آبزیان است، اما محققان دریافته‌اند که در دوران‌های گرمتر در تاریخ زمین حاوی ارگانیسم‌های کمتری بوده است.

در تحقیقاتی تحت هدایت دانشگاه اگزِتِر، دانشمندان دو دوره گرم در گذشته زمین - حدود ۵۰ میلیون سال قبل و ۱۵ میلیون سال قبل - را با معاینه صدف‌های میکروسپکی به جا مانده از آن دوران بررسی کردند.

آن‌ها دریافتند که ارگانیسم‌های خیلی کمتری در این دو دوره در لایه گرگ و میش وجود داشته است، چون باکتری‌ها با سرعت بیشتری مواد غذایی را تجزیه می‌کردند، در نتیجه غذای کمتری از سطح به این عمق می‌رسید.

دکتر کاترین کرایتون از دانشگاه اگزتر که سرپرستی این مطالعه را به عهده داشته می‌گوید: «غنا و تنوع زیستیِ لایه گرگ و میش ظرف چند میلیون سال تکامل پیدا کرده، زمانی که آب اقیانوس آنقدر خنک بوده که مثل نوعی یخچال مواد غذایی را برای مدت زمان بیشتری سالم نگاه دارد و شرایط را برای رشد و نمو حیات بهبود بخشد.»

لایه گرگ و میش، همچنین موسوم به «دیسفوتیک» (دو نور) یک زیستگاه حیاتی برای آبزیان است. این ناحیه تاریک‌تر از آن است که فتوسنتز در آن ممکن باشد، اما شمار ماهی‌های موجود در آن از همه لایه‌های دیگر اقیانوس روی هم بیشتر است.

به گفته موسسه اقیانوس‌شناسی «وودز هول» این لایه همچنین حاوی طیف وسیعی از انواع سایر گونه‌ها شامل میکروب‌ها، پلانکتون و عروس دریایی است.

به علاوه نقش مهمی به عنوان محل ذخیره کربن دارد و گاز‌های گرم کننده زمین را از اتمسفر جذب می‌کند.

دانشمندان آنچه را که ممکن است هم اکنون در لایه گرگ و میش درحال وقوع باشد و آنچه که ممکن است در آینده به دلیل گرمایش روی دهد را شبیه سازی کردند. یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که ممکن است تغییرات قابل توجهی در آنجا در حال وقوع باشد.

دکتر کرایتون گفت: «مطالعه ما اولین گام برای درک این مساله است که این زیستگاه اقیانوسی تا چه حد در برابر گرمایش آسیب پذیر است.»

«اگر به سرعت از تصاعد گاز‌های گلخانه‌ای کم نکنیم، ممکن است ظرف ۱۵۰ سال به ناپدید شدن یا انقراض بسیاری از آثار حیات در لایه گرگ و میش منجر شود، به طوری که آثار آن تا هزاران سال قابل جبران نباشد.»

این مقاله در مجله «نیچر کامیونیکشینز» منتشر شده است.