البته زهر عقرب های دث‌استاکر را نمی توان در مقادیر زیاد خریداری کرد و فروش آن در مقادیر ناچیز صورت می گیرد. بنابر گزارش منتشر شده در وب سایت بیزینس اینسایدر، یک قطره از زهر عقرب که کوچک‌تر از یک دانه شکر است، به قیمت 130 دلار به فروش می رسد.
زهر تولید شده توسط یکی از خطرناک‌ترین عقرب های جهان، یکی از با ارزش‌ترین مایعات در جهان نیز محسوب می شود. این ماده بسیار گران قیمت است زیرا کاربردهایی فراتر از کشتن یک نفر دارد.
به گزارش عصر ایران، به گفته وب سایت بریتانیکا، زهر عقرب دث‌استاکر (Deathstalker)، یکی از خطرناک‌ترین عقرب های روی سیاره زمین، قیمتی برابر با 39 میلیون دلار برای هر گالن دارد که آن را به گران‌ترین مایع روی سیاره زمین تبدیل می کند.
برای درک بهتر قیمت بالای این ماده باید به این حقیقت اشاره کرد که برای تامین یک گالن باید زهر یک عقرب 2.64 میلیون بار گرفته شود.
زهر عقرب در طیف گسترده ای از کاربردهای پزشکی از تشخیص تومورهای سرطانی تا درمان مالاریا استفاده می شود.
البته زهر عقرب های دث‌استاکر را نمی توان در مقادیر زیاد خریداری کرد و فروش آن در مقادیر ناچیز صورت می گیرد. بنابر گزارش منتشر شده در وب سایت بیزینس اینسایدر، یک قطره از زهر عقرب که کوچک‌تر از یک دانه شکر است، به قیمت 130 دلار به فروش می رسد.
دلیل گران بودن زهر عقرب ساده است. زهرگیری از عقرب بیشتر با دست انجام می شود و یک عقرب هر بار تنها حدود دو میلی گرم زهر تولید می کند.
عقرب دث‌استاکر در زیستگاه های بیابانی و بوته‌زارهای شمال آفریقا تا خاورمیانه یافت می شود. آنها محدوده گسترده ای در صحرای بزرگ آفریقا، بیابان عربی، بیابان تار و آسیای مرکزی را پوشش می دهند.
نوروتوکسین های موجود در زهر عقرب دث‌استاکر شامل کلروتوکسین، کریبدوتوکسین (یک مسدودکننده کانال های پتاسیم فعال شده با کلسیم)، سیلاتوکسین و اجیتوکسین می شوند.
نیش عقرب دث‌استاکر می تواند فوق العاده دردناک باشد، اما به طور معمول موجب مرگ یک انسان بالغ نمی شود.
زهر عقرب ماده ای ارزشمند است زیرا یکی از اجزای آن پتانسیل درمان تومورهای مغزی انسان را نشان داده است. بنابر شاهود موجود، دیگر اجزای زهر این عقرب نیز ممکن است به تنظیم انسولین کمک کرده و از این رو برای درمان دیابت کاربرد داشته باشد.
به گفته دانشمندان، کلروتوکسین کاربردهای بالقوه ای در زمینه پزشکی از جمله درمان انواع خاصی از سرطان دارد.
همچنین، کلروتوکسین برای بررسی اندازه و محل تومورهای سرطانی استفاده می شود.
از آنجایی که توانایی اتصال به سلول های گلیوما را دارند، کلروتوکسین ها امکان توسعه روش هایی را برای درمان و تشخیص چندین نوع سرطان فراهم کرده اند.
