در آوریل سال ۲۰۰۴ گروهی از محققان که برای اکتشاف گاز مشغول حفاری در صحرا‌های یونان بودند، به اسکلتی غول‌پیکر برخوردند که شبیه به اسکلت انسان بود، ولی اندازه آن چند برابر یک انسان واقعی بود.
غول‌ها این موجودات عظیم‌الجثه افسانه‌ای در داستان‌های بومی بیشتر کشور‌های جهان وجود دارند؛ با اینکه بیشتر مردم به افسانه بودن این موجودات اعتقاد دارند، اما تا به حال اسکلت‌های عظیم‌الجثه بسیاری در نقاط مختلف دنیا کشف شده‌اند.
به گزارش همشهری آنلاین، با وجود شباهت زیادی که به اسکلت انسان‌های معمولی دارند، اما طول آنها چند برابر یک انسان واقعی است، همین مساله باعث شده که نظر دانشمندان زیادی به این موضوع جلب شود و این سوال برای خیلی‌ها به وجود بیاید که غول‌ها واقعا وجود داشته‌اند یا خیر؟
در آوریل سال ۲۰۰۴ گروهی از محققان که برای اکتشاف گاز مشغول حفاری در صحرا‌های یونان بودند، به اسکلتی غول‌پیکر برخوردند که شبیه به اسکلت انسان بود، ولی اندازه آن چند برابر یک انسان واقعی بود. طول این اسکلت در حدود ۵/۴ متر بود و جمجمه‌ای بسیار بزرگ داشت. عده‌ای از باستان‌شناسان این اسکلت را متعلق به مردم «قوم عاد» می‌دانستند. زیرا آنها اقوام عاد را انسان‌هایی عظیم‌الجثه می‌دانستند که در تاریخ نیز از این ویژگی آنها یاد شده است، اما در هیچ‌یک از متون تاریخی نیامده است که اندازه آنها به اندازه یک غول باشد.
اصطلاحی که باستان‌شناسان به جای کلمه غول به کار می‌برند، کلمه نفلیم است که متعلق به گونه‌ای از جانداران عظیم‌الجثه مربوط به هزاران سال پیش می‌شود. هنوز پس از گذشت ۸ سال از کشف این اسکلت، ماهیت آن به طور کامل مشخص نشده است، اما دانشمندان همچنان تحقیق می‌کنند که اگر این اسکلت متعلق به یک انسان است، متعلق به چه دوره‌ای بوده و به چه دلیل اینچنین عظیم‌الجثه است.
بسیاری از محققان و پزشکان بر این باورند که آنها نیز انسان‌هایی معمولی بودند که دچار سندروم رشد غیرعادی یا ژیگانتیسم شده‌اند. این سندروم باعث می‌شود که تا لحظه مرگ رشد هرگز متوقف نشود. همچنین این‌طور که در تحقیقات آمده عمر این‌گونه از افراد بسیار کوتاه‌تر از یک انسان عادی است به همین خاطر دیگر نمونه‌ای از این انسان‌های غول‌پیکر در جوامع امروزی دیده نمی‌شود.
در سال ۲۰۰۷ محققان توانستند اسکلت یک انسان، اما در اندازه‌ای غیرطبیعی را در یکی از صحرا‌های شمال هند پیدا کنند. این صحرا آب و هوایی بسیار بد داشته و تقریبا هیچ‌کس به آنجا قدم نمی‌گذارد. به همین خاطر نیمه خالی نامیده می‌شود.
این کشف توسط عده‌ای از محققان نشنال جئوگرافی با همکاری نیروی ارتش هند صورت گرفت. آنها همچنین در آن حوالی کتیبه‌هایی پیدا کردند که روی آنها از وجود انسان‌هایی غول‌پیکر در زمان‌های بسیار گذشته در هند چیز‌هایی نوشته شده بود.
این‌طور که این کتیبه‌ها عنوان می‌کردند «آنها انسان‌هایی بلند، عظیم‌الجثه و بسیار قدرتمند بوده‌اند که می‌توانستند دستان خود را دور تنه‌های عریض درختان پیچیده و حتی آن را از خاک بیرون بکشند. برخلاف انسان‌های معمولی که دائم با هم در جنگ بودند با اینکه این مردم از قدرتی خارق‌العاده برخوردار بودند، اما هرگز با یکدیگر نمی‌جنگیدند.» هرگز مشخص نشد که این انسان‌ها اگر واقعا وجود داشته‌اند، چرا و چگونه از بین رفته و نسلشان منقرض شده است.
این اسکلت در حدود ۵ متر طول داشت و هیچ نشانه‌ای از وجود قبر در نزدیکی او یافت نشد. این نشان می‌دهد که این فرد در صحرا گم شده و به همین خاطر جان خود را از دست داده و شاید هم طعمه حیوانات درنده‌ای شده باشد که از او قدرتمندتر بوده‌اند.
در سال ۱۹۹۸ اسکلتی عظیم‌الجثه شبیه به اسکلت یک انسان توسط تکنسین‌های حفاری نفت در یکی از صحرا‌های عربستان سعودی پیدا شد. این اسکلت که البته بسیاری از استخوان‌های آن از هم جدا شده بودند، طولی برابر با ۵ تا ۶ متر داشت. این‌طور که مشخص بود این اسکلت در ابتدا زیر شن‌های صحرا دفن شده و به مرور زمان، به خاطر جابه‌جا شدن شن‌ها به وسیله باد به روی زمین آمده بود. در طول تحقیقات رد پایی بسیار بزرگ روی یک تکه سنگ در محلی در نزدیکی قرارگیری اسکلت پیدا شد. همچنین یکی از استخوان‌های شست او نیز از زیر ماسه‌ها بیرون کشیده شد که درست دو برابر استخوان شست یک فرد طبیعی بود.
