بر اساس تحقیقاتی که نتایج آن در نشریه علمی Earth’s Future منتشر شده، شهر نیویورک هر سال بطور متوسط ۱ تا ۲ میلی‌متر فروکش می‌کند و در برخی از مناطق شهر نیز سرعت فرورفتن، دو برابر است. اگرچه نیویورک نیز مانند تمام شهر‌های ساحلی و حاشیۀ رودخانه‌ها از پیامد‌های منفی گرمایش زمین و تغییرات آب و هوایی در امان نیست، اما این تحقیقات نشان داد که این غرق شدن تدریجی، بر بالا آمدن سطح آب دریا‌ها در پی ذوب شدن یخچال‌های طبیعی تاثیری دوچندان می‌گذارد. بر این اساس، پژوهشگران این تیم اعلام کردند که «جمعیت بسیار متمرکز ۸.۴ میلیون نفری نیویورک با درجات مختلفی از خطرات ناشی از طغیان در شهر مواجه هستند».
شهر نیویورک به دلیل وزن خارق‌العادۀ ساختمان‌های بلند و سرگیجه‌آورش در حال غرق شدن است و خطر سیل ناشی از بالا آمدن سطح آب دریا‌ها را برای این کلانشهر بدتر می‌کند.
به گزارش یورونیوز؛ بر اساس تحقیقاتی که نتایج آن در نشریه علمی Earth’s Future منتشر شده، شهر نیویورک هر سال بطور متوسط ۱ تا ۲ میلی‌متر فروکش می‌کند و در برخی از مناطق شهر نیز سرعت فرورفتن، دو برابر است.
اگرچه نیویورک نیز مانند تمام شهر‌های ساحلی و حاشیۀ رودخانه‌ها از پیامد‌های منفی گرمایش زمین و تغییرات آب و هوایی در امان نیست، اما این تحقیقات نشان داد که این غرق شدن تدریجی، بر بالا آمدن سطح آب دریا‌ها در پی ذوب شدن یخچال‌های طبیعی تاثیری دوچندان می‌گذارد.
سطح آب در اطراف شهر نیویورک از سال ۱۹۵۰ میلادی حدود ۲۲ سانتی‌متر افزایش یافته است و احتمال می‌رود تا پایان قرن حاضر نیز شمار سیل‌های بزرگ ناشی از طوفان‌ها که با تغییرات آب و هوایی تقویت شده، تا چهار برابر بیشتر از حال حاضر باشد.
بر این اساس، پژوهشگران این تیم اعلام کردند که «جمعیت بسیار متمرکز ۸.۴ میلیون نفری نیویورک با درجات مختلفی از خطرات ناشی از طغیان در شهر مواجه هستند».
بر اساس محاسبۀ پژوهشگران، ساختمان‌های بزرگ شهر نیویورک از جمله ساختمان معروف «امپایر استیت» و ساختمان «کرایسلر» در مجموع ۱.۶۸ تریلیون پوند وزن دارند که تقریباً معادل وزن ۱۴۰ میلیون فیل است.
این سنگینی عظیم، روی بافت زمین تاثیر می‌گذارد و اگرچه بسیاری از بزرگترین ساختمان‌های نیویورک روی بستر‌های محکم مانند شیست قرار گرفته‌اند، اما در مناطقی نیز ساختمان‌ها روی بافتی ساخته شدند که مخلوطی از ماسه و دیگر ترکیبات است و بر مشکل فرورفتگی می‌افزایند.
تام پارسونز، ژئوفیزیکدان سازمان زمین شناسی ایالات متحده که پژوهش جدید را رهبری می‌کند، می‌گوید: «اگرچه این چیزی نیست که باید فوراً نگران آن باشیم، اما این روند مداوم فرورفتن، خطر آبگرفتگی ناشی از سیل را افزایش می‌دهد. ساختن چنین ساختمان‌های بزرگی در نیویورک اشتباه نبود، اما باید به خاطر داشته باشیم که هر بار که چیزی در این شهر می‌سازید، کمی بیشتر زمین را فشار می‌دهید.»
نیویورک پیش از این در سال ۲۰۱۲ میلادی مورد هجوم طوفان «سندی» قرار گرفت که بخش‌هایی از متروی آن زیر آب رفت و خسارات گسترده‌ای از جمله قطع برق را به بار آورد.
در سال ۲۰۲۱ میلادی نیز طوفان «آیدا» مناطقی از شهر را زیر آب برد و باعث غرق شدن چند نفر شد و دانشمندان می‌گویند که منشاء هر دو رویداد، تشدید گرمایش جهانی بوده است.
به نظر تام پارسونز، باید نیویورک و سایر شهر‌های ساحلی برنامه‌ریزی دقیقی برای مقابله با خطرات احتمالی داشته باشند؛ بویژه آنکه بالا آمدن سطح آب و قرار گرفتن مکرر در معرض آب گرفتگی، باعث خوردگی فولاد و ایجاد نقص در ایمنی ساختمان‌ها می‌شود.
سیل همچنین باعث مرگ مردم می‌شود که البته بزرگترین نگرانی است.
