دانشمندان سلول‌های معده انسان را به بافت‌هایی تغییر داده اند که در پاسخ به افزایش سطح قند خون، انسولین آزاد می‌کنند و این موفقیت روشی موثر برای مدیریت بیماری‌هایی مانند دیابت نوع ۱ است.
این آزمایش که توسط محققانی در ایالات متحده انجام شد، نشان داد که پیوند سلول‌های ترشح کننده انسولین معده (GINS) دیابت را در موش‌ها معکوس می‌کند.
به گفته دانشمندان، سلول‌های بتای لوزالمعده به طور معمول وظیفه آزادسازی هورمون انسولین را در پاسخ به سطح قند بالا در خون انجام می‌دهند. در افراد مبتلا به دیابت، این بافت‌ها آسیب دیده یا از بین می‌روند و توانایی آنها در انتقال گلوکز به سلول‌ها برای سوخت را به خطر می‌اندازند.
در حالی که سلول‌های ترشح کننده انسولین معده سلول‌های بتا نیستند، اما می‌توانند عملکرد خود را تقلید کنند. روده سلول‌های بنیادی زیادی دارد که می‌توانند به بسیاری از انواع سلول‌های دیگر تبدیل شده و به سرعت تکثیر می‌شوند. امید این است که افراد مبتلا به دیابت بتوانند سلول‌های بنیادی روده خود را به سلول‌های ترشح کننده انسولین معده تبدیل کنند و خطر رد شدن را محدود کنند.
جو ژو (Joe Zhou) دانشیار پزشکی بازساختی در پزشکی ویل کورنل در نیویورک می‌گوید: معده سلول‌های ترشح کننده هورمون خود را می‌سازد و سلول‌های معده و سلول‌های پانکراس در مرحله جنینی رشد و نمو در مجاورت یکدیگر قرار دارند، بنابراین از این نظر تعجب‌آور نیست که سلول‌های بنیادی معده می‌توانند به آسانی به انسولین بتا مانند تبدیل شوند.
در این تحقیق، این تیم پژوهشی سه پروتئین خاص را در سلول‌هایی که بیان ژن را کنترل می‌کنند، به ترتیب خاصی فعال کردند تا تبدیل به سلول‌های ترشح کننده انسولین معده شوند. به گزارش سیناپرس، فرآیند برنامه ریزی مجدد بسیار کارآمد است و زمانی که سلول‌ها در خوشه‌های کوچکی به نام ارگانوئید‌ها رشد کردند، نسبت به گلوکز حساسیت نشان دادند. سپس آنها توانستند اثرات طولانی مدتی بر دیابت در موش نشان دهند.
به گفته محققان، تولید سلول‌های ترشح کننده انسولین معده از سلول‌های معده فرآیند پیچیده‌ای نیست. این موضوع فقط چند روز زمان نیاز دارد تا اتفاق بیفتد و این ارگانوئید‌های جدید بر اساس آزمایشاتشان می‌توانند ماه‌ها پس از پیوند دوام بیاورند.
محققان در گزارش خود خاطرنشان کردند: ارگانوئید‌های ترشح کننده انسولین معده ۱۰ روز پس از القاء واکنش گلوکز را نشان دادند. آنها تا زمانی که ما آنها را ردیابی کردیم (۶ ماه)، ترشح انسولین انسانی و دیابت را در موش معکوس کرده و پس از پیوند پایدار بودند.
در ادامه محققان به چندین تفاوت بین بافت معده انسان و موش اشاره می‌کنند که باید در مطالعات آینده مورد توجه قرار گیرد، در حالی که س سلول‌های ترشح کننده انسولین معده نیز باید آسیب‌پذیرتر شوند.
ژو در پایان می‌گوید: این یک مطالعه اثبات مفهومی است که به ما یک پایه محکم برای ایجاد یک درمان مبتنی بر سلول‌های خود بیمار برای دیابت نوع ۱ و ۲ شدید می‌دهد.
شرح کامل این تحقیق در مجله Nature Cell Biology منتشر شده است.
منبع: بهداشت نیوز
