شاید از دیدن خالی که از آن مو درآمده خوشتان نیاید، اما درمان طاسی ممکن است در همان خال نهفته باشد.پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا دریافته‌اند که این راز مولکولی به نام استئوپونتین است که در خال‌های مودار وجود دارد.
بدن انسان از فولیکول‌های مو پوشیده شده، اما بیشتر آن‌ها آن‌قدر کوچک‌اند که تقریبا دیده نمی‌شوند.
به گزارش سلامت نیوز، نیویورک پست گزارش می‌دهد مکسیم پلیکوس، پروفسور زیست‌شناسی تکوینی و سلولی دانشگاه کالیفرنیا، در بیانیه‌ای خبری اعلام کرد: «در خال، استئوپونتین باعث می‌شود فولیکول‌های کوچک و خفته مو سلول‌های بنیادین خود را برای رویش موی بلند و ضخیم فعال کنند.»
اگر استئوپونتین می‌تواند سلول‌های بنیادی را تحریک کند و موی ضخیم روی خال به وجود بیاورد، چرا از آن برای رویش موی ضخیم و براق روی سر استفاده نکنیم؟ پلیکوس گفت:« این کار شدنی است. طبیعت همین حالا هم مهم‌ترین آزمایش را در این زمینه برایمان انجام داده است. میلیون‌ها نفر از مردم خال مویی دارند که باعث افزایش استئوپونتین شده است.»
وی افزود: «به نظرم این کار ما مهندسی معکوس آزمایش طبیعت است، به همین دلیل، این‌قدر خوشحالم که استئوپونتین واقعا ممکن است به درمان ریزش مو ربط داشته باشد.» سال‌هاست که استئوپونتین را بخشی مهم از فرایند بهبود زخم، بازسازی بافت و جلوگیری از معدنی شدن [فرایند تشکیل بلورهای معدنی] استخوان و دیگر عملکردها می‌دانند اما نقش آن در رشد مو شناخته نشده بود.
درمان‌های معدودی برای ریزش مو – که به آن آلوپسی آندروژنتیک هم می‌گویند – وجود دارد که برای حدود ۵۰ درصد از مردان و زنان موثر است. روگین (ماینوکسیدیل)، پروپشیا (فیناستراید) و آلداکتون (اسپیرونولاکتون) به بعضی از افراد مبتلا به ریزش مو کمک می‌کند، اما برای همه موثر نیست.پلیکوس و گروهش بعد از آن که با موش‌ها و نمونه‌های پوست انسان به نتایجی دلگرم‌کننده دست یافتند، تابستان امسال برای انجام آزمایش‌های بالینی روی انسان آماده می‌شوند.
این درمان‌ها که احتمالا استئوپونتین و برخی دیگر از پروتئین‌های تحریک‌کننده رشد مو را در بر می‌گیرد، با استفاده از سوزن‌های ریزی مشابه درمان بوتاکس به پوست سر تزریق می‌شود. پلیکوس امیدوار است که این پژوهش اطلاعاتی مفید به همراه داشته باشد. او گفت: «مردم از رشد موی جدید خود واقعا شگفت‌زده می‌شوند.»
