شهر تهران در وران صفوی صاحب برج‌وبارویی شد و براساس آن هرکسی که قصد ورود و خروج به شهر را داشت باید از آن‌جا گذر می‌کرد. دروازه‌های ری یا شاه عبدالعظیم یکی از این دروازه‌ها به شمار می‌رفت.
دروازه‌های تهران قدیم به دلیل خاصی ایجاد می‌شد و گاه بستر اتفاقات مهمی بود.. به عنوان مثال مسافران و تاجران شهر‌های جنوبی برای ورود یا خروج از دروازه جنوبی به نام «شاه عبدالعظیم یا ری» عبور می‌کردند.
به گزارش همشهری آنلاین؛ «علیرضا زمانی» تهران‌شناس و محقق دراین باره می‌گوید: «محدوده این دروازه تقاطع بازار حضرتی امروزی با مولوی بود. این بازار از آنجایی که به حرم عبدالعظیم راه داشت، بین تهرانی‌ها به همین نام شهرت پیدا کرد.
از سوی دیگر، چون این دروازه مسیر عبور به سمت شهر‌های قم، اصفهان و دیگر شهر‌های جنوبی بود به خاطر معروفیت اصفهان درآن دوران این دروازه به نام دروازه «اصفهان» هم معروف بود. در دوره صفوی وقتی که حصار ساخته شد، بازار تهران هم از دروازه شاه‌عبدالعظیم شروع و تا مسیری ادامه پیدا می‌کرد و کسانیکه از جنوب تهران از این دروازه وارد شهر می‌شدند در واقع وارد بازار آن زمان تهران شده بودند. هسته نخستین بازار در مدخل ورودی این دروازه به سمت شمال شکل گرفته بود. این دروازه در زمانی که تهران گسترش پیدا کرد و حصار طهماسبی تخریب و حصار جدید ناصری ایجاد شد، از بین رفت.»
